Aandoeningen hond: elleboogdysplasie (ED)

Elleboogdysplasie is een verzamelnaam van een aantal aandoeningen aan de elleboog van onder andere de hond. Het is een veel voorkomend probleem waar dierenartsen mee te maken krijgen, met name bij grotere hondenrassen. Het geeft de hond veel pijn en hij kan kreupel gaan lopen. Omdat erfelijkheid een rol kan spelen, komt het vaak voor bij jonge honden in het eerste levensjaar. Via een röntgenfoto wordt de diagnose gesteld en aan de hand daarvan wordt er een behandelplan gemaakt.

Wat elleboogdysplasie is

De elleboog is de verbinding tussen het opperarmbeen (bovenarm) en de onderarm (spaakbeen en ellepijp). Elleboogdysplasie, afgekort ED, is een probleem dat vaak voorkomt bij honden en katten. Bij honden komt het vooral voor bij grotere rassen. Vaak spelen meerdere factoren een rol. Zo kan het zijn dat het erfelijk is, maar het kan ook ontstaan door een te snelle groei, ongeluk, voedseltekort of artrose. De elleboog is gevoelig en bij dysplasie is het niet goed gevormd. Klachten treden al vaak al op wanneer de hond een leeftijd heeft van vier maanden tot een jaar.

Rassen die extra gevoelig zijn voor ED zijn:

• Duitse Herder
• Sint Bernard
• Berner Sennenhond
• Labrador
• Golden Retriever
• Newfoundlander
• Rottweiler
• Ierse Wolfshond
• Bouvier
• Bull Mastif
• Basset
• Chow chow
• Bordeaux Dog

De klachten

Het belangrijkste verschijnsel is de dat hond kreupel wordt aan de voorpoten, met name na een inspanning. Hij kan moeilijk opstaan en heeft last van stijfheid na rust. Het kan zich zowel in één poot als beide poten ontwikkelen. Buigen en strekken van de aangedane poot doet de hond pijn.

De aandoeningen

Elleboogdysplasie is een verzamelnaam voor verschillende aandoeningen, zoals incongruentie, LPC, LPA of OCD. Daarom kunnen er naast erfelijkheid, andere oorzaken zijn. Omdat er meerdere genen zijn betrokken bij de erfelijke afwijking, is het lastig om deze aandoening uit te selecteren tijdens het via fokken. Dieren die last hebben ED, zouden moeten worden uitgesloten van de fokkerij.

Incongruentie

Hierbij sluiten de ellepijp en kraakbeen niet goed op elkaar. Het wordt veroorzaakt doordat het ene bot te lang of te kort is ten opzichte van het andere bot. Dit probleem kan via een operatie redelijk goed worden verholpen, hoewel geen kleine ingreep is. De incongruentie kan LPC, LPA en OCD als gevolg hebben.

LPC

LPC is de afkorting van “Los Processus Coronoideus” en hierbij is er een stukje bos losgeraakt van de ellepijp in het ellebooggewricht. De behandeling bestaat uit het verwijderen van het losse stukje bot.

LPA

Het botpunt dat zich aan de bovenkant van het ellebooggewricht bevindt is het processus anconeus. Tijdens het groeien moet dit vastgroeien aan de ellepijp. Wanneer dit niet gebeurt, is er sprake van een los zittend processus anconeus (LPA). Om artrose te voorkomen, moet dit worden verwijderd.

OCD

Bij osteochondrosis dissecans (OCD) is het kraakbeen beschadigd. Om slijtage (artrose) te voorkomen, moet het loszittende kraakbeen zo snel mogelijk worden verwijderd. Meestal wordt het verwijderd via een artroscopie.

Behandeling

Aan de hand van de ernst van de aandoening wordt er bepaald wat er aan gedaan wordt. Vaak moet er een operatie plaatsvinden die vrij ingrijpend kan zijn. Bij honden die OCD of LPC hebben, is het belangrijk dat ze op gewicht blijven, niet overbelast worden en gezond eten. Er is een goed kwaliteitsvoer ontwikkeld speciaal voor grote rassen. Daarnaast kunnen er pijnstillers en ontstekingsremmers worden gegeven. Je kunt het niet altijd voorkomen, maar je kunt wel op hiervoor genoemde punten letten wanneer je een pup hebt van een ED-gevoelig ras.

Lees verder

• Aandoeningen hond: gescheurde kruisband
• Aandoeningen hond: ligplekken en leggers
• Aandoeningen hond: rughernia
• Gezondheidscheck bij de hond die je zelf kunt uitvoeren