Hoefbevangenheid bij het paard

Veel paardeneigenaren zijn er bang voor dat hun paard het ook eens zal krijgen, hoefbevangenheid. Een paard met hoefbevangenheid zal nauwelijks meer kunnen lopen en vaak willen gaan liggen. Vaak is een teveel aan suikers de oorzaak van hoefbevangenheid. In de meeste gevallen is deze ziekte nog wel te behandelen.

Wat is het?

Hoefbevangenheid bij paarden is een ontsteking van de gevoelige hoornplaatjes die tussen de hoef en het hoefbeen zitten. Het belangrijkste probleem is een tekort aan zuurstof in deze weefsels. Dit tekort wordt veroorzaakt door te weinig bloedtoevoer in het onderbeen en in de hoef. De hoornplaatjes krijgen hun bloed via een stelsel van heel veel kleine slagadertjes en haarvaten. Op de plaatsen waar de weefsels slechts enkele lagen dik zijn is er geen alternatieve bloedtoevoer mogelijk. Wanneer de vaten in dit deel samentrekken sterft een klein stukje weefsel af door bloedgebrek. De veranderingen in dit weefsel zijn zeer pijnlijk voor paarden.

Wanneer een zeer groot deel van de hoornplaatjes is afgestorven zit het hoefbeen niet meer vast aan de hoefwand. Hierdoor kantelt het hoefbeen en duwt het de scherpe punt van het bot naar beneden in de richting van de hoefzool. In de meest ernstige gevallen kan het zelfs gebeuren dat het hoefbeen door de zool naar buiten prikt, er zijn in dit geval niet meer genoeg hoornplaatjes aanwezig om het goed op zijn plaats te houden.

Wat zijn de oorzaken

De meest voorkomende oorzaak van hoefbevangenheid is een zeer grote opname van suikers, dit kan bijvoorbeeld een grote hoeveelheid gras zijn. Wanneer er een grote hoeveelheid suikers in het lichaam terecht komt gaat het lichaam endotoxinen afgeven, deze veroorzaken de samentrekking van de bloedvaten. Sommige paarden zijn gevoeliger voor hoefbevangenheid dan andere paarden, dit kan bijvoorbeeld zijn doordat de hoornplaatjes bij hen niet geheel goed herstellen. Hoefbevangenheid kan ook worden veroorzaakt door overbelasting van een bepaald been of een hoefzweer die het weefsel aan de binnenkant heeft aangetast.

Welke symptomen treden er op?

Een paard met hoefbevangenheid zal vaak last hebben van extreme stijfheid. Het paard zal proberen om zijn voeten te ontlasten door zijn gewicht op de andere helft van het lichaam te plaatsen. Ook zal hij moeilijk gaan doen wanneer hij zijn voeten moet optillen. De hoeven zullen soms warm aanvoelen. De polsslag in de kootholte van je paard kan hoger zijn dan normaal, dit is omdat het het lichaam meer moeite kost om het bloed weer omhoog het been in te pompen als normaal. Het kan ook zijn dat een paard vaker gaat liggen en dat hij niet meer graag op wil staan.

Behandeling

Een behandeling van hoefbevangenheid heeft twee verschillende doelen. Allereerst is het de bedoeling om de doorbloeding van de hoornplaatjes te openen. Dit kan de dierenarts doen door promazine of clenbuterol toe te dienen via de mond. Als tweede proberen we om met een speciaal soort zooltjes extra steun te geven aan het hoefbeen, er wordt voorkomen dat deze kantelt of verzakt. In plaats van deze zooltjes worden vaak ook speciaal op maat gemaakte hoefijzers gebruikt.

Bij hoefbevangenheid is het altijd zeer belangrijk dat het paard goed bekapt wordt. Veel paarden hebben op een gegeven moment pijnstillers nodig om nog een fijn verder te kunnen leven. Soms zal tijdelijke boxrust noodzakelijk zijn. Het kan vele maanden duren totdat het paard volledig genezen is, het is niet zo dat je paard weer beter is zodra hij niet meer kreupel loopt!

Een natuurlijke voeding zonder veel suikers kan ook helpen dat je paard sneller geneest. Geef je paard enkel goed, langstengelig hooi, een zoutsteen en water. Een paard dat hoefbevangen is hoeft vrijwel nooit krachtvoer te krijgen, krachtvoer bevat veel suikers die slecht zijn voor de genezing van je paard.