Hoefbevangenheid bij paarden

Hoefbevangenheid is een veel voorkomende en vooral zeer pijnlijke aandoening bij paarden. Het is een aandoening die vooral in het voorjaar veel voorkomt omdat dan de paarden weer de wei opgaan. Lees in dit artikel de oorzaak van hoefbevangenheid, de symptomen en de behandeling. De officiële naam vaan hoefbevangenheid is Laminitis en het is een stofwisselingsziekte. Door de stofwisselingsziekte ontstaat er een ontsteking tussen de hoornschoen en het hoefbeen en dit is erg pijnlijk voor het paard. Hoefbevangenheid is een ernstige maar vooral ook erg pijnlijke ziekte. Wanneer de aandoening zeer ernstig is of niet op tijd of op de juiste wijze wordt behandeld moet het paard soms ingeslapen worden.

Oorzaak

Hoefbevangenheid kan heel veel verschillende oorzaken hebben maar een van de belangrijkste is een verteringsstoornis in de dikke darm, als gevolg van een te koolhydraat rijk rantsoen. Een paard kan te veel koolhydraten binnenkrijgen wanneer het paard op een verse wei met veel jong gras gezet wordt, te veel brok eet of te veel vers fruit eet. In deze gevallen is het meestal zo dat er een te plotselinge verandering van het rantsoen is waardoor er een grote hoeveelheid koolhydraten in de dikke darm komt. Hierdoor ontstaat een toename van bepaalde bacteriën en deze bacteriën produceren giftige stoffen die door de darmwand worden opgenomen en vervolgens veranderingen in de hoef veroorzaken die leiden tot hoefbevangenheid.
Andere oorzaken van hoefbevangenheid kunnen zijn:

• Te veel giftige stoffen die in het bloed terecht komen na ziekte met koorts
• Het niet volledig afkomen van de vruchtvliezen van een veulen, de nageboorte
• Bijwerking van sommige medicijnen
• Overbelasting door bijvoorbeeld te veel rijden
• Stress
• Nageltred
• Giftige planten
• Verwaarlozing
• Ziekte van Cushing

Acute hoefbevangenheid

Wanneer een paard acuut hoefbevangen is heeft het veel pijn en zal het erg kreupel lopen. Vaak zijn de voorbenen aangetast en zal het paard achterover gaan hangen om de voorbenen zoveel mogelijk te ontlasten. Wanneer het paard moet lopen zal het ook zoveel mogelijk de benen gestrekt houden en in sommige gevallen zal het paard niet eens meer willen lopen. Het kan zelfs zo ernstig zijn dat het paard het liefst gaat liggen en daarbij dan ook de benen gestrekt houdt. De kroonrand van de aangetaste hoeven zullen warm aanvoelen, de slagaders kloppen in de koorholte, het paard zweet en zal duidelijk aangeven dat het pijn heeft. Daarbij krijgen ze ook vaak koorts en hebben ze een verhoogde hartslag. Wanneer acute bevangenheid niet behandeld wordt gaat het over in chronische bevangenheid.

Wanneer er vermoedt wordt dat het paard hoefbevangen is, is het belangrijk dat er onmiddellijk gehandeld wordt. Het is verstandig om de dierenarts een foto van het been te laten maken zodat er vast gesteld kan worden in hoeverre het hoefbeen gekanteld is. Daarna is het erg belangrijk dat een goede hoefsmid het paard behandeld. In de tussentijd is het voor het paard prettig als de hoeven gekoeld worden met stromend water en is het belangrijk dat het paard voldoende stro in de stal heeft, dan kan het paard eventueel gaan liggen.

Chronische hoefbevangenheid

Wanneer een acute hoefbevangenheid niet of niet goed wordt behandeld, gaat deze over in een chronische bevangenheid. Bij een paard wat chronisch hoefbevangen is veranderd de groei en de vorm van de hoef en is het hoefbeen gekanteld. Een kanteling van het hoefbeen is zeer pijnlijk en in een vergevorderd stadium kan het hoefbeen door de zool heen komen. Dit wordt een zoolbreuk genoemd. Daarnaast zal de hoef van vorm veranderen en dit moet door een goede hoefsmid behandeld worden. Chronische bevangenheid is niet meer te genezen en in sommige gevallen heeft het paard zoveel pijn, dat het ingeslapen moet worden.