Aandoeningen van de ruggengraat bij de hond

Een hond kan last krijgen van verschillende aandoeningen van de ruggengraat. Een duidelijk symptoom hiervan is dat de hond zich minder goed kan bewegen of zelfs verlamd is, er raakt vaak een zenuw bekneld. De diagnose en behandeling zijn bij alle aandoeningen die voorkomen bij de hond compleet verschillend. Bij degeneratieve myelopathie is het bijvoorbeeld erg moeilijk om een diagnose te stellen, bij het Wobbler-syndroom is dit mogelijk door middel van een MRI-scan.

Wobbler-syndroom

Bij het Wobbler-syndroom is er sprake van misvorming van de nekwervels waardoor het ruggenmerg in de nek wordt samengedrukt. Dit syndroom komt vooral voor bij honden die zeer snel groeien. Een aantal rassen zoals de dalmatiër, dobermann en chihuahua zijn extra gevoelig om last te krijgen van deze ziekte.

Symptomen

Een hond zal last hebben van zwabberende achterpoten en ook een abnormale gang van de voorpoten. Nekpijn komt ook regelmatig voor, de hond kan in elkaar zakken wanneer hij zijn kop optilt omdat er hierbij druk ontstaat in de nek.

Diagnose

Om een goede diagnose te kunnen stellen zijn er röntgenfoto’s nodig, ook is het aan te raden om een MRI-scan te doen.

Behandeling

Een behandeling kan bestaan uit ontstekingsremmers en pijnstilling. Ook een operatie van het specifieke gebied kan soms helpen.

FCE oftewel fibrocartilagineuze embolie

FCE treedt op als een afgebroken stukje van een beschadigde tussenwervelschijf de bloedtoevoer naar het ruggenmerg blokkeert. De blokkering kan ook gebeuren door vetdeeltjes of door een tumor. Een verminderde doorbloeding van de ruggengraat veroorzaakt plaatselijke schade aan het ruggenmerg. Hierdoor zullen bepaalde zenuwen in het lichaam minder goed gaan werken.

Symptomen

Het ligt eraan waar het ruggenmerg beschadigd is welke symptomen er optreden. In sommige gevallen zal er plotselinge verlamming optreden in een of meerdere poten van de hond. Een kenmerk van FCE is dat het zeker niet pijnlijk is voor de hond.

Diagnose

Een diagnose is in de meeste gevallen zeer lastig te stellen omdat zelfs met een MRI-scan de oorzaak vaak moeilijk te vinden is. Door middel van een MRI-scan en röntgenfoto’s zijn andere oorzaken van de verlamming vaak wel uit te sluiten. In sommige gevallen is FCE alleen vast te stellen door middel van een microscopisch onderzoek van de ruggengraat door een autopsie.

Behandeling

Er bestaat geen specifieke behandeling voor deze aandoening. Je moet vooral zorgen dat je hond een goede verzorging krijgt en dat hij fysiotherapie krijgt om zijn spierkracht te behouden. Na verloop van tijd krijgen sommige honden hun spierkracht weer terug, er zijn echter ook honden die aan deze ziekte overlijden omdat ze steeds meer zenuwuitval hebben.

Degeneratieve myelopathie

Dit is een ziekte waarbij de zenuwen in de achterpoten van de hond worden aangetast. Duitse herders zijn vaak erfelijk belast met deze ziekte. Gelukkig bestaat er tegenwoordig een bloedtest om deze ziekte uit te sluiten. Zo kan men fokken met dieren die geen last hebben hiervan. Ook andere grote honden kunnen last hebben van degeneratieve myelopathie.

Symptomen

De achterpoten van de hond zullen geleidelijk verlamd raken zonder dat de hond er extreem veel last van heeft. Eerst zal hij ze minder goed op kunnen tillen, daarna zal hij ze achter zich aan gaan slepen en tenslotte raken de poten geheel verlamd en zakt de hond in elkaar.

Diagnose

Een diagnose is zeer moeilijk te stellen omdat er geen duidelijk zichtbare verandering plaatsvindt in het lichaam. De zenuwbeschadiging vindt plaats op celniveau en zal pas bij een autopsie duidelijk worden.

Behandeling

Er is geen goede behandeling bekend die helpt tegen deze ziekte. Wel zijn er mensen die zeggen dat vitamine E kan helpen om het ziekteverloop te doen vertragen. Ook fysiotherapie is aan te bevelen om ervoor te zorgen dat de spieren in de achterpoten van je hond zo lang mogelijk sterk blijven. Uiteindelijk is het een optie om een karretje aan te schaffen voor je hond, het is per hond verschillend of hij hier goed mee om kan gaan

Degeneratie van de tussenwervelschijven

Deze aandoening komt vaak voor bij kleine honden met een langere rug dan de meeste honden, een ras waarbij de aandoening veel voorkomt is de teckel. Bij deze aandoening scheurt het kapsel van de tussenwervelschijf, hierdoor verplaatst de schijf zich en duwt deze tegen het ruggenmerg. Dit kan plotseling gebeuren doordat de hond een klap heeft gehad maar het kan ook optreden doordat de tussenwervelschijf verkalkt raakt. Door de verkalking wordt de tussenwervelschijf minder elastisch dan hij eerst was.

Symptomen

• De hond zal last hebben van rugpijn en stijfheid, hij kan zich niet goed bewegen en niet goed springen.
• Een verzakte tussenwervelschijf kan ook druk uitoefenen op de ruggenmergzenuwen. Hierdoor zullen de perifere zenuwen minder goed gaan functioneren. Dit kan flinke pijn veroorzaken, verzwakking van de rug en poten en het reflex van de hond in bepaalde gebieden zal minder worden.
• In het ergste geval kan de hond een van zijn poten niet meer bewegen en heeft hij er totaal geen gevoel meer in. Ook is het mogelijk dat hij zijn ontlasting niet meer op een normale manier kan doen.

Diagnose

Een diagnose wordt in de meeste gevallen gesteld op basis van een röntgenonderzoek. Hiermee kan de aangetaste schijf in beeld worden gebracht en kunnen andere ziektes met de zelfde symptomen worden uitgesloten.

Behandeling

Een combinatie van ontstekingsremmers en rust kunnen er voor zorgen dat de tussenwervelschijf minder pijnlijk en gezwollen wordt. De druk op het ruggenmerg zal afnemen en de mobiliteit van de hond zal voor een groot deel terugkeren. In de extreemste gevallen zal een schijf verwijderd moeten worden door middel van een operatie.