Chronische bot- en gewrichtsaandoeningen bij de hond

Er zijn een aantal chronische bot- en gewrichtsaandoeningen bij de hond, dit zijn aandoeningen die normaal gezien niet meer over gaan en niet compleet te verhelpen zijn met antibiotica. Een aantal voorbeelden van deze bot- en gewrichtsaandoeningen zijn patellaluxatie, osteochondrose en heupdysplasie. Voor al deze aandoeningen is er een behandeling mogelijk om de pijn en het ongemak te verminderen.

Heupdysplasie

Bij deze aandoening is het heupgewricht van de hond abnormaal vlak en zit het niet stevig genoeg in elkaar. Sommige rassen zijn gevoeliger hiervoor dan andere rassen. Honden van gevoelige rassen moeten eerst worden getest voordat er met ze mag worden gefokt. Gevoelige rassen zijn onder andere Duitse herders, labradors, rottweilers en andere grote honden rassen. Er zijn enkele factoren waardoor heupdysplasie sneller optreedt. Dit zijn overgewicht, te snel groeien en te veel lichaamsbeweging wanneer de hond nog niet volledig is uitgegroeid.

Symptomen

Jonge honden die last hebben van deze aandoening kunnen verzwakte achterpoten hebben en last hebben van mankheid. De honden zullen tijdens het lopen veel meer een beweging van links naar rechts maken. Ook kan het zijn dat de hond gehurkt loopt met zijn achterlichaam laag bij de grond.

Diagnose

Een diagnose kan worden gesteld op basis van röntgenfoto’s van de heupen en onderzoek naar de losheid van het heupgewricht. Op basis van dit onderzoek kan de dierenarts bepalen welke behandeling het beste is.

Behandeling

Bij een ernstige variant van heupdysplasie wordt vaak een operatie uitgevoerd waarbij het heupgewricht wordt gestabiliseerd of zelfs wordt vervangen. De beweging van deze honden zal altijd in de gaten gehouden moeten worden. Bij andere honden zijn ontstekingsremmers en pijnstillers genoeg om de hond nog een prima leven te geven. Ook hydrotherapie kan heel handig zijn. Bij deze therapie zwemt de hond of loopt hij op een onderwater loopband. Oefeningen in het water zijn minder zwaar en zorgen voor behoud van de kracht in de poten.

Osteochondrose

Osteochondrose heeft betrekking op een abnormale ontwikkeling van het kraakbeen en kan zich voor doen bij grote honden in de groei. Het zijn meestal dus jonge honden die last krijgen van deze aandoening. De schouders, ellebogen, voorpoten en de knieën van de achterpoten worden het meest getroffen.

Symptomen

Je zult een of meerdere gezwollen gewrichten waarnemen. Ook zal er sprake zijn van mankheid veroorzaakt door een ontsteking van het kraakbeen dat beschadigd is.

Diagnose

Op röntgenfoto’s zal er meestal zichtbaar zijn dat het bot of het kraakbeen beschadigd is. Ook kan er door middel van artroscopie nog nauwkeuriger worden onderzocht. Met deze techniek wordt door een hele kleine snede een mini glasvezelcamera naar binnen gebracht in het aangedane gewricht.

Behandeling

Door middel van artroscopie kan er microchirurgie worden toegepast. Zo hoeft men niet het hele gewricht open te maken. Je hond zal ook veel rust en ontstekingsremmers nodig hebben.

Patellaluxatie

Patellaluxatie is een aandoening die vaak voorkomt bij dwergrassen. De patella, dit is de knieschijf, past dan niet in de sleuf op het dijbeen waar hij normaal gezien in zit. Hierdoor kan de knieschijf naar de binnenzijde van het been bewegen en ontstaat er een asymmetrische druk op het kniegewricht.

Symptomen

Bij het buigen van de knie schiet de knieschijf uit de sleuf naar de binnenkant van de knie. Bij sommige honden gebeurt dit zeer vaak, bij andere honden enkel op sommige momenten. Je zult zien dat je hond een huppel beweging maakt tot de knie weer op de goede plaats zit.

Diagnose

Een diagnose wordt gesteld aan de hand van een zeer uitgebreid onderzoek. Door de poot te bewegen kan de dierenarts voelen hoe de knieschijf in en uit de sleuf gaat. Met röntgenonderzoek kan de structuur van het gewricht nog beter worden onderzocht.

Behandeling

Het ligt aan de ernst van de patellaluxatie welke behandeling er wordt voorgesteld. Soms kan het goed komen met behulp van oefeningen en medicijnen. In andere gevallen zal er een operatie plaatsvinden. Het gewricht wordt hierbij gestabiliseerd en er wordt een diepere sleuf in het dijbeen gemaakt.