De vale gier, een indrukwekkende roofvogel

De vale gier is een aaseter die onder andere in Afrika en Europa voorkomt. Hij heeft een bruine kleur en enorme vleugels. In totaal kan hij een gewicht van meer dan 10 kilo bereiken. Hij doet er bijna twee maanden over om een ei uit te broeden. Het broeden doet hij in een kolonie waar zich tientallen soortgenoten bevinden. De nesten bevinden zich vaak op een veilige plek. Waar zijn deze kolonies met nesten meestal te vinden? Waarom hebben deze roofvogels zo'n enorme snavel en hoe komen zij aan hun voedsel?

Vale gier

• Classificatie
• Spreidingsgebied
• Lichamelijke kenmerken
• Het vinden van voedsel
• Het nageslacht

Classificatie

De Latijnse benaming voor de vale gier is 'Gyps fulvus'. In het Engels staat hij bekend als de 'Griffon vulture'. Er bestaan twee verschillende ondersoorten, namelijk de 'Gyps fulvus fulvus' en de 'Gyps fulvus fulvescens'.

Spreidingsgebied

De roofvogel komt in drie werelddelen voor, namelijk in Europa, Afrika en Azië. Deze giersoort is het meest in West-Azië te vinden. In Afrika komt hij het minst voor, hier is hij namelijk slechts in het noorden van het continent te vinden. Dit zijn vooral woestijngebieden waar er een extreme droogte heerst en die grenzen aan het Middellandse Zeegebied. Zij zijn hier meestal in kleine kolonies te vinden.

Eilanden in de Middellandse zee

Soms bevolkt de aasgier de diverse eilanden in de Middellandse Zee. De gebieden kunnen geherkoloniseerd worden dankzij de wind die de vogels vervoert vanuit het binnenland van onder andere Spanje en Griekenland. Vervolgens komen zij op de verschillende eilanden terecht.

Maatregelen voor het behouden van de diersoort

Er worden maatregelen getroffen om ervoor te zorgen dat de diersoort behouden blijft. Dit doet men door minder (landbouw)gif te gebruiken. Hiernaast is het terugdringen van veehouderij een tactiek die gebruikt wordt zodat er meer leefgebied aanwezig is.

Lichamelijke kenmerken

De vale gier heeft over het algemeen bruine veren. De bruine kleur komt in verschillende tinten voor; de uiteinden van zijn vleugels zijn namelijk donkerder van kleur dan de voorzijde die een roodachtige gloed kan hebben. De kleuren kunnen er soms verbleekt uit zien. Zijn hals is wit van kleur en valt hierdoor extra op terwijl zijn staart klein en zwart is. Op sommige delen van de achterkant van zijn nek en borst is er huid te zien. Aan de kleur van de huid is zijn gemoedstoestand op te merken. Als het dier zich op zijn gemak voelt is de kleur vooral wit. In andere gevallen zal de huid een blauwe tot rode kleur krijgen.

Afmetingen

De vale gier behoort tot de grootste roofvogels op aarde. Hij kan namelijk een lengte van maximaal 110 centimeter bereiken en een spanwijdte van 2,80 meter. Hiernaast kan hij in totaal een gewicht van 11 kilogram bereiken. Deze enorme roofvogel kan ondanks zijn formaat een snelheid van 70 kilometer per uur behalen.

Het vinden van voedsel

Ondanks dat deze vogels tot de roofvogels behoren zijn het aaseters. Wanneer de gieren een verzwakt dier zien lopen vliegen zij rustig in cirkels boven het desbetreffende gebied totdat het slachtoffer het begeeft vanwege de droogte of mogelijke verwondingen. Ze hebben een grote snavel waarmee zij zich aan het karkas nuttigen. Deze vogels worden ook wel gezien als 'opruimers' omdat op deze manier de lijken van dode dieren opgeruimd worden.

Het nageslacht

Deze vogelsoort legt normaal gesproken ieder jaar slechts één ei. Dit doet hij meestal in een nest dat zich hoog op een rots bevindt. Het komt heel weinig voor dat deze vogel een nest in een boom maakt omdat de aasgier vooral in rotsachtige omgevingen voorkomt waar weinig (of geen) bomen voorkomen. Het broeden duurt ongeveer 52 dagen. Het nageslacht heeft ongeveer een half jaar nodig totdat ze het nest verlaten.

Kolonies die hun nageslacht uitbroeden

Omdat de roofvogel in kolonies broedt liggen de nesten in dezelfde omgeving. De nesten zijn echter minstens twee meter van elkaar verwijderd zodat de ouders de tijd hebben om het nest te kunnen verdedigen. Soortgenoten kunnen namelijk het nest leegroven wanneer er een voedseltekort dreigt. Een kolonie bevat meestal 15 tot 20 paartjes. In enkele gevallen kan een kolonie zelfs doorgroeien tot meer dan 100 stelletjes.