Duivinnen in de duivensport ondergewaardeerd

In de duivensport zijn het vooral de mannen (doffers) waarin het meeste vertrouwen wordt gesteld als het over presteren gaat. Tijdens de wedvluchten, behoudens bij jonge duiven, zijn het vooral de doffers die in het strijdperk treden. De duivinnen mogen vaak alleen aan de zogenaamde natour deelnemen. In het naseizoen zijn dit enkele wedvluchten, alle vluchten zijn over een redelijk korte afstand. De duivinnen zijn na de opkomst van het inmiddels toch wel traditioneel te noemen weduwschapsspel bij heel veel liefhebbers, min of meer, naar de achtergrond verdwenen en spelen op de wedvluchten nauwelijks nog een rol. De duiven worden ingezet om er te zijn als de doffers na een wedvlucht weer thuiskomen. Dit vanuit het idee dat de doffers een extra stimulans zouden hebben om snel naar huis te komen.

Onderschat

Door een keuze te maken om alleen met doffers te spelen worden de kwaliteiten van de duivinnen misschien wel ernstig onderschat. Waarschijnlijk is de populariteit om met doffers te spelen, nog steeds te danken aan het feit dat in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw het weduwschap zo succesvol bleek. Maar de tijd is echt niet stil blijven staan. Als bijna iedereen weduwschap speelt is er geen voordeel meer en zal het vooral weer om de meeste kwaliteit gaan. Zo gaat dat met nieuwe vindingen in de duivensport die meer succes geven. Denk ook maar aan het verduisteren van jonge duiven en het bijlichten. Maar het aantal echt succesvolle vindingen binnen de duivensport zijn in de 200 jaar dat duivensport bedreven wordt redelijk schaars. Het is daarom van groot belang te blijven inzetten op de kwaliteit van de duiven, dat blijft de grootste succesfactor.

Duivinnen staan hun mannetje

Duivinnen zijn op de wedvluchten zeker niet de mindere van de doffers. Op de hokken waar met dubbel weduwschap gespeeld wordt zijn het vaak zelfs de duivinnen die het beste presteren. Ook bij de nationale duifkampioenen, de ‘Wie Heeft Ze Beter’-competitie en bij de Olympiadeduiven zien we veel duivinnen die op dubbel weduwschap worden gespeeld die de doffers aftroeven. Een duivin in vorm is er iedere week, ze zijn veel constanter dan een doffer die goede resultaten met dieptepunten kan afwisselen. Mogelijk heeft als oorzaak dat doffers toch meer vechten in de mand en ook thuis onrustiger zijn omdat ze steeds met territoriumgedrag bezig zijn. Het op gewicht houden van de duivinnen is geen probleem. Ze zijn gemakkelijk op te voeren en produceren (bijna) altijd mooie mest en herstellen snel. Bij doffers die toch meer met territoriumstress leven zien we veel vaker dunne mest en ze hebben vaker een langere herstelperiode nodig. Maar er zijn nog andere beduidende voordelen met het spelen op totaal weduwschap.

Prestatieselectie

Ongeacht welke spelmethode ook wordt aangehangen, de individuele kwaliteit als vliegduif zal steeds de belangrijkste factor blijven. Als er alleen met doffers gevlogen wordt en misschien enkele vluchten op de natour met de duivinnen, dan ontbreekt er bij de duivinnen een goede basis om te selecteren. Die basis is er wel als de duivinnen het hele seizoen mee hebben gevlogen om de prijzen. Eerst dan is men goed in staat om daadwerkelijk met de beste duiven die zich onder meer met kopprijzen bewezen hebben verder te gaan. Dat is de enige manier om tot verbetering van prestaties van de duiven te komen. Doffers kunnen dat echt niet alleen. Alleen op deze manier kunnen de meest succesvolle duiven zorgen voor nakomelingen die daadwerkelijk voor een kwaliteitsverbetering van de vliegploeg zorg kunnen dragen.

Minder werk, meer aandacht

Naast het verbeteren van de prestaties en de kwaliteit op het hok heeft het dubbel weduwschap nog een heel ander belangrijk voordeel. Wenst men een vliegploeg van 20 doffers te hebben dan heeft men op weduwschap naast de 20 doffers ook 20 duivinnen nodig. Om te vliegen zijn er dan 40 duiven waarvoor moet worden schoongemaakt en die van voer moeten worden voorzien. Bij dubbel weduwschap kan worden volstaan met de helft van de duiven en is er minder tijd nodig om de duiven te verzorgen. Naast het mindere werk is een heel belangrijk voordeel dat er meer tijd beschikbaar is om de duiven te observeren en men daarom ook een beter overzicht heeft over de individuen in de vliegploeg. Problemen zoals een lichte ornithose, vermageren, weinig eetlust en dergelijke, worden daarom sneller opgemerkt.

Aanlopen

Vaak gehoorde tegenwerping bij dubbelweduwschap is dat de duivinnen met elkaar zouden aanlopen. Op de eerste plaats wil het helemaal niet zeggen dat aangelopen duivinnen niet prima kunnen presteren. Maar daarnaast is aanlopen ook een kwestie van het gevoerde beleid bij het scheiden van de duiven. Tijdens de wedvluchten komen de duiven van dezelfde vlucht terug, veelal op zaterdag. Het is dan prima om de doffers en duivinnen gewoon bij elkaar te laten tot bijvoorbeeld de zondagmiddag ongeacht of de duiven nu een vitesse- of eendaagse fond hebben gevlogen. Moeten de duiven op donderdag weer de mand in dan is dat veelal voldoende. Bij vrijdag inmanden kan men desgewenst de duiven op woensdag nog een keertje samen laten vliegen. Laat eerst de duivinnen uit en een kwartiertje later de doffers. Als de duiven samen weer binnen zijn kan men ze na een half uurtje weer scheiden. Het aanlopen zal zich dan nauwelijks voordoen.