De bijtschildpad, een grote, gevaarlijke schildpad

De bijtschildpad is een schildpad die al vele jaren in de wateren van Amerika zwemt. Hij is familie van de alligatorschildpad en lijkt daar ook sterk op. De bijtschildpad is herkenbaar aan het grote formaat, het ruwe uiterlijk en de puntige tanden. Dat zorgt ervoor dat het dier veel bijtkracht heeft. De schildpad is daardoor gevaarlijk. Wanneer hij zich niet veilig voelt, zal hij niet aarzelen om aan te vallen en te bijten. Met één beet kan de schildpad gemakkelijk een teen of vinger afbijten.

De bijtschildpad

De bijtschildpad, ook wel Chelydra serpentina genaamd, is een zoetwaterschildpad. Hij is familie van de alligatorschildpad en kan in het wild tot dertig jaar oud worden. De schildpad komt voornamelijk voor in Amerika. De bijtschildpad leeft in ondiep water met weinig tot matige stroming. Dat maakt beken, rivieren en vijvers een geschikte verblijfplaats. De schildpad wandelt over de bodem van een rivier of een vijver. Af en toe komt hij boven water om te kunnen ademen.

Uiterlijk van de bijtschildpad

De bijtschildpad is een grote schildpad. Hij kan van neus tot staart tot wel één meter lang worden. Bovendien kunnen ze tot dertig kilo wegen. Verder heeft de bijtschildpad een ruw uiterlijk. Zijn kop heeft een driehoekige vorm. Zijn bek is spits met aan de bovenkant en onderkant een scherpe punt. Met deze punt scheurt de schildpad zijn prooi aan stukken.

Het schild van de bijtschildpad is dertig tot vijftig centimeter lang en heeft een bruine kleur. Ook is het schild zeer glad. De buik en dus de onderkant van het schild is erg dun. Wanneer je de buik bekijkt, zie je twee zwarte lijnen. Deze twee lijnen vormen een kruis op het schild. Verder heeft het dier korte poten. Toch heeft de schildpad door zijn platte en dunne schild niet de mogelijkheid om zijn poten volledig in te trekken.

Wanneer je de staart bekijkt, zie je dat de schildpad een lange staart heeft met driehoekige schubben aan de bovenkant. De staart is heel belangrijk voor het bepalen van het geslacht. Zo heeft het mannetje een lange en dikke staart. Het vrouwtje heeft een kortere staart.

Bijtkracht

De bijtschildpad heeft zijn naam met een reden. De schildpad heeft een enorme bijtkracht. Bovendien kunnen ze hun nek zeer ver uitstrekken waardoor je niet heel dichtbij hoeft te komen om gebeten te worden. Dit maak het dier ook zo gevaarlijk. De bijtschildpad is een agressief dier. Hij houdt zich klaar om te bijten door zijn bek wijd open te houden. Hij valt snel aan wanneer er iets in zijn gezichtsveld verschijnt en kan makkelijk een vinger of teen afbijten. Door de agressie van het dier deinst hij er niet voor terug om soortgenoten aan te vallen.

Wat eet de bijtschildpad?

De bijtschildpad eet kleine dieren op die hij kan vangen in en rond het water. Hij eet voornamelijk:

• Slakken
• Wormen
• Garnalen
• Kreeften
• Waterinsecten
• Kleine vissen
• Kikkers
• Padden
• Waterplanten
• Salamanders
• Kleine knaagdieren zoals ratten

De bijtschildpad als huisdier

Anno 2020 is de bijtschildpad geen beschermde diersoort. Hij wordt vrij in de natuur van Amerika gevonden. Verder mag je in
Nederland en België de bijtschildpad als huisdier houden als je je houdt aan de voorwaarden die bepaald zijn door Nederland en België. Zo moet het dier voldoende ruimte hebben. De schildpad wordt gehouden in een vijver met een krachtige filter. De vijver moet goed zijn afgesloten met een muur of hek. Het moet onmogelijk zijn voor het dier om te kunnen ontsnappen. Ook is het belangrijk dat het dier niet in de mogelijkheid is om een voorbijganger te bijten als die in de buurt van de vijver komt. Daardoor is het ook afgeraden om een bijtschildpad te houden in de buurt van kinderen. De bijtschildpad moet altijd voorzichtig behandeld worden. Het is en blijft een agressief en wild dier.