Volwassen roodwangschildpad in een natuurlijke vijver

Een roodwangschildpad is de meest bekende moerasschildpad, oorspronkelijk afkomstig uit North Carolina, USA. Jarenlang was hij populair en werd in de meeste dierenwinkels verkocht. Maar kleine schildpadden werden groot, te groot voor hun verblijf. Ze werden regelmatig gedumpt in sloten, grachten of naar een opvang gebracht. Sinds 1997 mogen ze niet meer geïmporteerd worden. Er zijn soms volwassen dieren te verkrijgen bij een dierenopvang of een reptielenzaak.

Kenmerken

Een volwassen roodwangschildpad heeft rode strepen op zijn wangen. Hij kan maximaal 35 cm groot worden. Het buikschild is geel met donkere vlekken en het rugschild donker van kleur met vage tekeningen. Elk jaar, na de winterslaap laat het rugschild vliezen los. Een soort vervellen. Aan zijn poten heeft hij scherpe nagels die nooit geknipt mogen worden. Hij heeft scherpe kaken en is in staat om een vinger af te bijten. Je kunt een schildpad oppakken met twee handen, die je aan weerskanten plaatst tussen zijn voor en achterpoten met zijn kop van je afgewend. Hij zal heftig blazen maar kan in deze houdgreep niet bijten.

Roodwangschildpad in de natuurlijke vijver.

Bijna altijd wordt een schildpad binnen gehouden in een terrarium. Het is veel leuker om hem buiten in de vijver te plaatsen. Het brengt leven in de vijver. Bij mooi zonnig weer zit hij heerlijk op de kant van de zon te genieten. Dat heeft hij nodig voor de opname van vitaminen. Als hij in slow motion in de vijver zwemt, laat hij de vissen met rust. Hij eet waterpest en hoornblad. Ook wel bruin brood en viskorrels. Huisjesslakken zijn favoriet. Bij vochtig weer komen ze tevoorschijn. Zwemt de schildpad in het water, dan kunnen de slakken op een vaste voederplek in het water gegooid worden. De schildpad eet alleen als hij in het water is en wordt zo’n drie keer per week gevoerd afhankelijk van de temperatuur. Is het erg warm, dan heeft hij meer behoefte aan eten. Zijn er teveel slakken, dan kunnen ze bewaard worden in een plastic emmertje met deksel waarin gaten zijn gemaakt.
Belangrijk is dat er een doorstroming van water is in de vijver. Dit kan in de vorm van een fontein of een waterval. Als de temperatuur omlaag gaat in november wordt het tijd voor de winterslaap. Bij een diepte van 80 cm. kan de schildpad in de vijver overwinteren. Hij zal zich in de modder in graven. Hij mag tijdens de winter niet uit winterslaap komen. Dat kost veel energie en die heeft hij juist hard nodig om de winter te overleven. Als hij goed gezond is, kan hij zelfs de strengste winters zoals de winter van 2012 doorkomen, zelfs als hij even wakker wordt en onder de dikke ijslaag zwemt. Het is schrikken als je hem ziet maar met een beetje geluk gaat hij terug in winterslaap. Hak nooit een wak in het ijs. Want dat lijkt voor de vijverbewoners op een aardbeving. Zodra de temperatuur weer omhoog gaat, zal de schildpad zich weer laten zien.

Gezondheid

Een roodwangschildpad is gevoelig voor wormen, parasieten en bacteriën. Longontsteking kan voorkomen door bacteriën en kou. In de natuurlijke vijver blijft de schildpad goed gezond. Mijn schildpad verblijft al 20 jaar in de vijver. Mocht er iets zijn met de schildpad dan is de dierenarts de aangewezen persoon. Een gezonde schildpad heeft geen beschadigingen, zwemt goed en recht, heeft schone heldere ogen en een schone neus.

Schildpadvereniging

Mocht het gebeuren dat de schildpad niet te handhaven is, dan kun je contact opnemen met de schildpadvereniging. Er zijn diverse centra voor opvang. Dump een schildpad nooit in openbaar water.

Tenslotte

Geniet in je luie tuinstoel van de zon en kijk hoe ook de schildpad geniet in en om de vijver. Zorg wel dat de schildpad de tuin niet uit kan. Een roodwangschildpad is een goede klimmer. Maar doorgaans zit hij heerlijk op de vijverrand te zonnebaden. Het is leuk om de schildpad een naam te geven. Hij gaat je stemgeluid herkennen en zal er op reageren en naar je toe zwemmen.
Pas wel om met kleine kinderen. Laat ze niet te dichtbij komen. Een schildpad is geen knuffel.