Alligatorschildpad, bijtkracht als een alligator

De alligatorschildpad is een gigantische angstaanjagende schildpad met een enorme bijtkracht. Deze schildpad is relatief groot en is gevaarlijk. Hij leeft in moerassen in Amerika, dus we hoeven niet bang te zijn dat we deze schildpad in Nederland tegen komen. Toch is er in 2013 één in Duitsland geweest, alhoewel deze nooit is gezien. Een acht-jarig jongetje werd gebeten in zijn achillespees. Opvallend aan deze schildpad zijn ook de vele stekels op zijn schild. Een alligatorschildpad is één groot vleesverslindend monster.

Inhoudsopgave

• Uiterlijk en gedrag van de alligatorschildpad
• Leefgebied van de alligatorschildpad
• Dieet en voeding
• Voortplanting bij alligatorschildpadden
• Gevaren van de alligatorschildpad en ontmoetingen met mensen

Uiterlijk en gedrag van de alligatorschildpad

Het uiterlijk van de gigant is opvallend. De alligatorschildpad heeft een kenmerkend hoofd. Hij heeft namelijk vrij grote ogen, zodat hij nog iets waar kan nemen onder water. Hij zit veel in modderig water en laat zich weinig zien. Hij zit vaak stil op één plek en er groeien daarom algen op zijn schild. Verder heeft deze schildpad een grote bek en opvallend grote kaken. Hij wordt dan ook niet voor niets de alligatorschildpad genoemd. Hij heeft gigantisch grote en sterke kaken. Zijn schild zit onder de algen. De nek van dit dier zit vol met kleine stekels, dus pak dit dier niet op bij zijn nek, zelfs niet als het dood is.

Zijn schild is dan ook een opvallende verschijning. Niet alleen vanwege de algen, maar ook vanwege de vele stekels en ribbels op het schild. Duidelijk zichtbaar zijn drie dikkere ribbels op zijn schild, die tekenend zijn. Deze drie ribbels hebben ook stekels, wat extra goed opvalt. Verder hebben ze een opvallend lange staart, iets wat niet normaal is voor schildpadden. De meeste schildpadden hebben geen tot een korte staart, maar de staart van de alligatorschildpad kan even lang zijn als zijn lichaam.

Leefgebied van de alligatorschildpad

Vroeger kwam hij voor in een heel groot gedeelte van Noord- en Midden-Amerika, maar tegenwoordig is dit leefgebied veel kleiner. Waar hij vroeger hoogstwaarschijnlijk voorkwam van Zuid-Canada tot aan Panama, leeft hij tegenwoordig vooral rondom de Golf van Mexico. In Florida kan men deze giganten nog goed tegenkomen, maar ook in Mexico en andere delen van de Verenigde Staten zijn ze nog goed te vinden. Waarom het leefgebied kleiner is geworden, is weinig over bekend. Mogelijk komt dit deels door toedoen van mensen, maar hierover is geen zekerheid.

Dieet en voeding

Dat deze schildpad met zijn krachtige kaken vlees eet is geen wonder. Overigens staat vooral vis op zijn menu. De manier waarop deze schildpad zijn vissen vangt is ontzettend bijzonder. Hij gaat liggen op de bodem van een meertje. Dan doet hij zijn bek open en wacht tot er een vis naar binnen zwemt. Normaal gesproken zou dit niet kunnen, maar deze schildpad is zo goed gecamoufleerd dat vissen hem niet zien. Daarnaast heeft hij een wormvormig deeltje in zijn mond waar de vissen op af komen. Vissen worden zo nieuwsgierig dat deze bijtschildpad alleen maar zijn kaken op elkaar hoeft te zetten om de vissen te doden.

Ander voedsel dat deze schildpad eet bestaat ook allemaal uit vlees. Zo zijn vogels nog wel eens de pineut. Vogels worden onder water getrokken en verdrinken daar. Dit doet denken aan alligators, die exact hetzelfde doen. Verder eten ze ook kleinere dieren, waaronder kikkers en hagedissen. Ook eten ze nog wel eens een dood dier, alhoewel ze het wel moeten kunnen verscheuren. Een te groot dood dier zal dus geen doelwit zijn.

Voortplanting bij alligatorschildpadden

Doordat de alligatorschildpad extreem oud kan worden (tot tweehonderd jaar in het wild) kan hij zich ook enorm vaak voortplanten. Tel daarbij op dat ze zeker tien tot vijftien eieren krijgen per keer - oplopend tot wel vijftig tot zestig eieren - en je merkt al snel op dat er veel nakomelingen kunnen komen. Toch krijgen ze niet gigantisch veel nakomelingen, omdat veel jonge dieren sterven. Dit kan zijn doordat ze niet genoeg voedsel vinden en vangen, maar ook doordat ze worden opgegeten door roofvissen en roofvogels.

Verder planten ze zich altijd voort in april, mei en/of juni. Soms nog wat afhankelijk van de regio, maar vooral afhankelijk van het weer. Ook de temperatuur van het water kan hierin nog een kleine rol spelen. In de 21e eeuw zijn er nog genoeg alligatorschildpadden, dus daar hoeft men zich nog geen zorgen over te maken. De genenbasis is nog enorm uitgebreid, dus er is weinig vrees voor ernstige bedreiging.

Gevaren van de alligatorschildpad en ontmoetingen met mensen

De bekendste ontmoeting van mens en alligatorschildpad is de ontmoeting tussen een acht-jarig jongetje en een alligatorschildpad, in 2013, in Duitsland. In Duitsland is er destijds ruim zes weken jacht gemaakt op deze schildpad, maar hij is nooit gevonden. De achillespees van het acht-jarige jongetjes is doorgebeten.

In Amerika gebeuren wel vaker ongelukken, maar meestal is het niks ernstigs. De ongelukken gebeuren voornamelijk doordat mensen jacht maken op deze schildpadden. Het vlees zou erg lekker moeten zijn en daarom maken zowel indianen als andere Amerikanen jacht op de alligatorschildpad. De mens is ook gelijk de enige bedreiging die de schildpad heeft, andere natuurlijk vijanden zijn er niet.

De meeste gewonden die vallen hebben een verwonding aan vingers en handen, omdat deze uitsteken of dichtbij de bek komen. Wees in de staten rondom Florida (en soms nog iets verder) dan ook voorzichtig met zwemmen in modderige wateren. Vaak mag dit sowieso al niet, omdat er krokodillen kunnen zitten. Zou het toch mogen, denk dan goed na! Tenen zien er namelijk ook uit als kleine vissen voor deze schildpad.

Dit beest wordt soms door mensen gehouden als huisdier. Er zijn een aantal redenen waarom dit niet slim is. Ten eerste verstoor je hiermee de groei en levensverwachting. Het beestje zal veel minder groeien en maximaal zeventig jaar oud worden. Daarnaast hebben sommige in gevangenschap levende alligatorschildpadden moeite met voortplanten. Ondanks dat het beest nog maar de helft van zijn lengte bereikt, is dit vaak te groot voor een terrarium. Daarnaast heeft hij minimaal tien vierkante meter nodig, iets wat vrij moeilijk te bereiken is in een doorsnee huis. Hierdoor worden ze vrijgelaten en ontstaan er ongelukken zoals met het acht-jarige jongetje.