Honden: Angst voor mensen en vreemde voorwerpen

Honden variëren in hun graad van vriendelijkheid naar vreemde mensen. (buiten hun eigen familie) Veel honden in asielen of die gered werden van de straat hebben een tekort aan sociaal contact met mensen.

Oorsprong

De kans om een hond te socialiseren met mensen is kort, tussen 2 en 18 weken oud. Dit wil niet zeggen dat de socialisatie dan eindigt, maar het moet wel reeds gestart zijn rond deze leeftijd zodat de hond mensen en andere honden accepteert als een deel van zijn omgeving. Als de socialisatie niet is begonnen tussen 4 en 6 weken oud zal de puppy argwanend en angstig reageren op vreemden.

Veel hondeneigenaars geloven dat de angst van hun hond voor vreemden is ontstaan door het verkeerd behandelen of mishandelen van de hond in het verleden. In realiteit is het een tekort aan goed en intensief sociaal contact met de buitenwereld. Dat is waarom elk hondenboek telkens herhaalt hoe belangrijk het is je hond overal mee naartoe te nemen. Hij moet iedereen ontmoeten: jong, oud, man, vrouw. Soms is dit niet mogelijk als je een oudere hond geadopteerd hebt en deze reeds een angst heeft voor mensen en andere zaken.

Niettegenstaande men het tekort aan socialisatie niet ongedaan kan maken, kan men het leven van de hond beter maken m.b.v. training. Het probleem kan nooit volledig opgelost worden, maar training kan de eigenaar wel helpen om het leven van de hond gemakkelijker te maken en het veiliger te maken om met de hond tussen mensen te lopen. Eerst moet men vinden waarvoor de hond bang is of een realiseerbaar doel opstellen. Als de hond nog nooit een kind ontmoet heeft of agressief reageert als hij een kind ziet, zal hem “betrouwbaar maken met kinderen” geen realiseerbaar doel zijn. Een hond die weinig of geen ervaring heeft met kinderen zal nooit een betrouwbare en veilige hond met kinderen worden. Het beste dat je kan doen is meer controle krijgen over het gedrag van de hond en te werken aan de hond zijn gehoorzaamheid.

Om dit soort training te kunnen doen, is een goede relatie nodig tussen eigenaar en hond. Hij moet erop vertrouwen dat je hem nooit in een situatie zal brengen waarin hij moet bijten om eruit te geraken. Je hond’s beschermer zijn, betekent dat je hem ervan overtuigd dat je hem beschermt in situaties waar een grote tolerantie van de hond verwacht wordt en laat hem nooit onbewaakt achter in een potentiële probleemsituatie.

Do's & dont's

Fysieke correcties moeten nooit gebruikt worden als reactie op het gedrag van de hond, dit zal de hond zijn agressie doen toenemen en hij zal het onaangename associëren met het ding of de persoon waar hij schrik voor heeft. Als de hond gromt of hapt, betekent dit dat men de hond te ver gepusht heeft en hij niet langer iets leert: hij reageert emotioneel. Hoe hoger zijn emotionele reactie, hoe minder kans dat hij een alternatief gedrag zal leren. Bestraffing onderdrukt de waarschuwingssignalen voor agressie (grommen, happen, blaffen) en leert de hond om deze signalen over te slaan en direct te bijten. Dit maakt de hond juist heel gevaarlijk. Om een bange hond te controleren, is het noodzakelijk dat de hond goede associaties legt met de voorwerpen en personen die hij vreest. Dit kan men de hond aanleren door target-training. Dit houdt in dat men de hond leert een voorwerp of mens met zijn neus aan te raken in ruil voor een klik en een snoepje.