De Grote Grizzlybeer

De grizzlybeer is een enorme beer die op mensen bedreigend over kan komen. Toch valt hij zelden of nooit mensen aan. Sinds 1975 staat het dier in de Verenigde Staten op de lijst van bedreigde dieren, hoewel in de Nationale Parken de populatie weer toeneemt.

Territorium

De Grizzlybeer komt alleen voor in het westen van Noord-Amerika, om meer precies te zijn in bepaalde delen van de Verenigde Staten, Canada en Alaska. Historische informatie laat echter zien dat hun leefruimte tot de komst van de blanken veel groter was en ze ook meer naar het Westen voorkwamen. In Canada en Alaska komt de beer nog vrij veelvuldig voor, in Alaska schijnen zo’n 30.000 dieren voor te komen. Op het vasteland van de Verenigde Staten gaat het slechts om zo’n 1000 dieren. Ze komen in diverse soorten landschappen voor, zowel in bossen als alpenweiden, toendra’s en vooral ook bij rivieren.

De Grizzly

De grizzlybeer wijkt vooral af van de bruine beer door de grote bult tussen zijn schouders. Ze zijn een subsoort van de bruine beer. De vacht van de grizzly kan aan de tippen soms wat wit zijn, wat voor de Amerikaanse term ‘grizzled’ zorgde. Grizzlyberen houden van een warmer klimaat dan hun bruine broeders, die vaak voor zeer koude gebieden kiezen. De bult van de grizzly geeft de beer extra kracht om te rennen en te graven. Grizzly’s kunnen een tempo van zo’n 50 km/uur bereiken. Hun gewicht schommelt sterk, na hun winterslaap zijn ze meestal sterk afgevallen, maar aan het einde van de zomer kan een volwassen mannetje wel een gewicht tot 500kg halen. In het wild kunnen de dieren een leeftijd behalen van zo’n 25 jaar.

Grizzlyberen zijn omnivoren oftewel alleseters. Ze eten planten, vis en vlees. Door hun kracht en grootte hebben ze nauwelijks natuurlijke vijanden en zelfs poema’s en wolven staan hun prooi graag af aan een volwassen mannetje.

Solitair

In principe is de grizzlybeer een solitair dier. De uitzondering is een moeder met haar jongen. De grizzlymoeder zorgt zo’n jaar of drie voor haar jongen, ze krijgt er tussen de één en vier, meestal twee. Daarna staan de jongen er alleen voor. Ze zijn seksueel volwassen rond vijf jaar. Een enkele keer is er sprake van een grote verzameling grizzlies, wanneer ze op een bepaalde succesvolle plek samenkomen om te vissen. Dit wordt vooral in Alaska wel gezien. Tientallen beren kunnen dan op eenzelfde plek worden gezien, waar ze vissen naar zalm en andere vis, om zo hun vervoorraad voor de lange winter aan te leggen.

Winterslaap

Grizzlyberen houden een winterslaap en die kan wel zeven maanden duren, afhankelijk van waar ze leven. Een echte winterslaap is het niet, want ze kunnen elk moment wakker worden en actief worden. Bij wijfjesberen die een winterslaap houden, begint onmiddellijk het embryo of de embryo’s te groeien. Ze is aan het einde van de lente of het begin van de zomer zwanger geraakt, maar de zwangerschap staat dan tijdelijk stil, de vrucht of vruchten beginnen te groeien zo gauw ze haar winterslaap begint. In januari of februari worden haar jongen geboren en ze zorgt voor hen in haar schuilplaats tot de winter voorbij is. Vanwege hun winterslaap moeten de beren tijdens de zomer enorme hoeveelheden eten om de winter te overleven zonder voedsel.

Dreiging

Grizzly’s zullen mensen zoveel mogelijk uit de weg gaan, maar in het geval ze zich bedreigd voelen of wanneer een wijfje ziet dat haar jong bedreigd wordt zal een grizzly actie ondernemen. Zo’n enorme beer kan in zo’n geval zeer bedreigend zijn, maar een beer zal niet op eigen initiatief mensen opzoeken.

Bedreigde Soort

In 48 staten van de Verenigde Staten werd de grizzlybeer in 1975 opgenomen in de lijst van bedreigde dieren door de U.S. Fish and Wildlife Service. In Alaska waar de populatie veel groter is en was is het toegestaan op het dier te jagen. In het Yellowstone Park is het dier sinds 2007 van de lijst geschrapt omdat daar de populatie sterk is toegenomen.