Paarden: zandeten en mineralentekort

Zand of mest eten is een probleem wat voortkomt uit een probleem en nog veel meer problemen kan gaan geven. Vaak wordt gedacht dat het voortkomt uit verveling, helaas is dit slechts in enkele gevallen waar. Veel vaker ligt er een mineralentekort aan ten grondslag. In de vrije natuur trekken paarden door een gebied heen. Ze halen hun voedingsstoffen uit een diversiteit aan planten die ze tegenkomen en terwijl ze rantsoeneren krijgen ze door de variatie voldoende vitaminen, mineralen en sporenelementen binnen. In de gedomesticeerde omgeving is het rantsoen eenzijdig en de weide vaak uitgeput en is het aan de eigenaar van het paard om te zorgen dat het dier allen benodigde voedingsstoffen binnenkrijgt. Wanneer dit niet gebeurt, ontstaan er tekorten.

Een paard haalt mineralen uit de bodem. Zodra het rantsoen te eenzijdig is, zal het paard gaan zoeken. Hij gaat likken aan voorwerpen, handen. Op het land of in de paddock zal hij gaan schrapen met zijn hoef, wroeten met zijn neus, totdat er kleine kuiltjes in het zand ontstaan waaraan hij zal gaan likken. Niet alleen is de bodem bij ons vaak te arm om voldoende mineralen te bevatten, op deze manier krijgt het paard veel zand in zijn lichaam wat tot verstopping, ontregeling van de spijsvertering en uiteindelijk koliek kan leiden. Wanneer een paard zand, of zelfs zijn eigen mest begint te eten, is het tijd om kritisch naar zijn rantsoen te kijken.

Allereerst is het belangrijk dat het bekend is of het paard een overschot aan zand in zijn lichaam heeft. Zand zakt als het ware in de darmen en blijft achter, slechts een fractie komt met de mest mee naar buiten. Om te ontdekken hoeveel zand er zich in het lichaam bevindt kan eenvoudig een test worden gedaan. Neem 4-5 mestballen en leg deze in een emmer met een beetje water, zoveel dat de mestballen net onder water liggen. Laat dit een aantal uren staan, de mestballen zullen wat gaan oplossen. Hierna wordt het water voorzichtig afgegoten en de restanten mest uit de emmer gehaald. Wanneer er meer dan een eetlepel zand op de bodem van de emmer ligt, heeft het paard teveel zand in zijn lichaam.

Het zand kan verwijderd worden door het paard een kuur te geven op basis van psylliumvezels, Sand Clear is hier een goed voorbeeld van. Een kuur duurt gemiddeld een week en daarna zal het meeste zand weg zijn. Wanneer een paard al koliekerig is geweest kan deze kuur aangevuld worden met probiotica om de spijsvertering te herstellen.

Nu het paard weer "schoon" is, moet er voorkomen worden dat het weer zand gaat eten. Vul het rantsoen aan met een mineraalrijk suppelement. Een voedingsupplement is zo geprepareerd dat de voedingsstoffen direct door het lichaam worden opgenomen, het paard hoeft dus niet eerst te verteren en op te nemen waarbij weer veel voedingsstoffen verloren kunnen gaan. En als een paard al een verstoorde spijsvertering heeft zal het alleen maar minder goede voedingsstoffen kunnen opnemen.

Allereerst kan er gezorgd worden voor een mineralenliksteen, in tegenstelling tot wat veel mensen denken is dit niet een zoutblok. Een zeer goede liksteen is de KNZ liksteen, ook wel bekend als "de rode baksteen". Zal het paard de liksteen veel gebruiken, dan is het wel duidelijk dat er een grote behoefte aan mineralen is. Daarnaast wordt het rantsoen aangevuld met een supplement dat o.a. rijk is aan fosfor, natrium, magnesium, calcium, chloride en kalium. Dit zijn de meest essentiële mineralen.

Langdurige mineralentekorten kunnen uiteindelijk leiden tot verzwakking van het skelet, stijfheid, dehydratie en gewrichtsproblemen. Ook sobere rassen die niet worden bijgevoerd, hebben voedingsstoffen nodig. Blijf daarom altijd kritisch en pas het rantsoen aan op de tijd van het jaar, de arbeid en de conditie van het paard.