Levenscyclus van het paard

De gemiddelde draagtijd van een paard is 11 maanden en een paar dagen. Binnen een half uur na de geboorte staat een veulen op zijn benen en drinkt hij bij zijn moeder de eerste moedermelk (biest). Eenmaal op de benen, is het veulen in staat, zij het wankelend, zijn moeder te volgen. Merries bereiken de vruchtbare leeftijd tussen 15 en 24 maanden. Zij zijn in staat nageslacht te produceren vanaf hun tweede of derde levensjaar. Hengsten zijn vaak al als jaarling seksueel volgroeid, maar in gedomesticeerde omstandigheden worden ze meestal niet gebruikt om te dekken vóór hun derder of vierde jaar. Een paard is pas volwassen in zijn vijfde of zesde jaar en kan een leeftijd bereiken van 20 tot 30 jaar bereiken, soms zelfs wel meer.

De eerste 12 maanden

Een pasgeboren veulen heeft in verhouding tot zijn lichaam enorm lange benen. Veulens kunnen al met ongeveer zes weken vast voedsel opnemen. Wanneer ze twee maanden oud zijn verliezen ze hun veulenvacht, en onder gedomesticeerde omstandigheden zal een veulen tussen de leeftijd van vierenhalve maan en zes maanden van zijn moeder worden gespeend.

Jaarling/twenter/drie-jarige

Een Engelse Volbloed dier ervoor gefokt wordt om vroegrijp te zijn (rennen voor 2-jarige!) wordt tot jaarlingen gerekend vanaf de eerste januarie na zijn geboorte. Als uitganspunt voor het berekenen van de leeftijd telt bij de meeste niet-volbloedrassen de datum van 1 mei. Met 12 maanden is het jonge paard nog steeds langbenig en zijn de bewegingen nog enigszins ongecoördineerd. Het lijf begint echter gevuld te raken, een proces dat zich tot de volwassenheid zal voortzetten. De croup van het jonge paard is steeds aanzienlijk hoger dan de schoft, daar deze pas geleidelijk 'omhoog komt' met het klimmen der jaren, tot het paard volgroeid is. Het laaste groeipunt in een paard is de epifyse, het gewrichtsuiteinde van iedere lang pijpbeen.

Totdat deze gewrichten gesloten zijn, moet het paard niet in staat worden geacht opgewassen te zijn tegen de gevolgen van the zware belasting, daar in dit geval kans is op beschadiging of misvorming van de ledematen. De epifyse aan het uiteinde van het pijpbeen, boven de kogel, heeft zich gewoonlijk op de leeftijd van 9 tot 12 maanden gesloten. De epifyse aan het einde van het opperarmbeen, net boven de voorknie, sluit pas wanneer het paard de leeftijd van twee tot tweeënhalf heeft bereikt.

Middelbare leeftijd

Een paard van middelbare leeftijd (5 tot 10 jaar) heeft een volledig ontwikkeld lichaam. De afstand tussen de schoft en de elleboog heeft min of meerd die van de elleboog tot de grond bereikt. De organen zijn volledig ontwikkeld en de lichaamsverhoudingen veranderen niet meer. Bij een goed gebouwd paard is de halslengte gelijk aan anderhalf keer de afstand tussen de nek en de onderlip, midden over het hoofd gemeten. Een paard behoort in dit stadium van zijn ontwikkeling het hoogtepunt van zijn vermogens bereikt te hebben, mits er in de training van het jong paard tenminste rekening is gehouden met de vorming van correcte spieropbouw.

De gevorderde leeftijd

De gewrichten van een paard op gevorderde leeftijd kunnen enigzins dik worden ten gevolge van een verminderde bloedcirculatie, waarbij bovendien de gevolgen van het werk van zich doen spreken. Oudere paarden vertonen vaak een 'bokbenige' stand. Boven de oogkassen verschijnen diepere holtes en de rug zakt iets verder in dan normaal (een 'holle' rug). De tanden raken versleten waardoor het kauwen moeilijker wordt. De spijsvertering wordt ook steeds minder effectief.