Gezondheid van een grijze roodstaart

Dat een papegaai (en dus ook de grijze roodstaart, die in gevangenschap het meest voorkomt) heel oud kan worden, is bij bijna iedereen wel bekend. Er zijn een aantal factoren die meebepalen of de papegaai deze hoge leeftijd ook haalt. Voeding, huisvesting, erfelijke aanleg, dit zjin allemaal zaken die meespelen.

Toneel

Als een vogel ziek is, zal hij proberen dit zo lang mogelijk te verbergen. Dit doet hij puur uit instinct. Als hij laat zien dat hij ziek is, vormt hij een makkelijke prooi voor zijn vijanden. Het is dus belangrijk de vogel goed in de gaten te houden als hij niet in de gaten dat u hem ziet.

Polyomavirus

Dit is een ziekte die veelvuldig voorkomt bij vooral ara's, edelpapegaaien, agapornissen, halsband- en grasparkieten en caiques. De ziekte komt vooral voor bij jonge vogels. Volwassen vogels worden vaak niet ziek, maar kunnen het virus wel met zich meedragen, waardoor zij andere vogels kunnen besmetten. De besmetting vindt plaats door het voeren van jongen of stof van veren en/of opgedroogde ontlasting. Deze ziekte is te herkennen aan een achterstand in de groei en vertraagde kroplediging. Jonge vogels dienen goed in de gaten gehouden te worden als hij onderhuidse bloedingen heeft, meer dan een druppel bloed verliest bij het trekken van een dekveer of bloedpen. Ook zijn ze verdacht als de slag- en staartpennen niet goed ontwikkelen. Ze kunnen dan niet goed vliegen en worden dan kruipers genoemd. Daarom wordt polyomavirus ook wel de kruiperziekte genoemd. Er is een entstof tegen deze ziekte, maar die is nog niet geregistreerd in Nederland en mag dus ook niet gebruikt worden.

Snavel- en verenrot

Dit is een verenziekte, die lijkt op de ziekte Aids bij mensen. Bij snavel- en verenrot wordt het afweersysteem aangetast. Het virus kan jarenlang in het lichaam aanwezig zijn, zonder dat de vogel daadwerkelijk ziek wordt. Het komt soms voor dat besmette vogels na drie maanden weer helemaal gezond blijken te zijn. Het is een zeer besmettelijke, moeilijk te behandelen, ziekte, die wordt verspreid door stof van veren en ontlasting. Daarom moet een besmette vogel apart geplaatst worden van andere vogels. Deze ziekte is vaak moeilijk te herkennen. Bij kuikens treedt vaak sterfte op binnen enkele dagen of weken zonder dat men heeft kunnen zien dat ze ziek zijn. Snavel- en verenrot komt veel voor bij kaketoes en grijze roodstaarten. Als de eerste veren zich ontwikkelen, raken ze snel aangetast, wat gepaard gaat met braken, diarree en sloomheid. De snavel en nagels kunnen ook worden aangetast. De hoorn wordt zachter en lichter en er komen kloeven en zweren die tot in de bek doorlopen. De gevolgen in het lichaam, zelf zijn nog veel erger. De meeste vogels sterven binnen zes tot twaalf maanden als de ziekte bekend is. De diagnose kan door bijv. een bloedstest gesteld worden. Een entstof is nog niet beschikbaar.

Paramyxovirus

Deze ziekte is in te delen in negen groepen. Een virus uit griep 1 heet pseudovogelpest. Dit komt wereldwijd voor en kan veel vogels en zoogdieren (dus ook mensen) besmetten. Vooral valkparkieten, amazonepapegaaien, pruimkopparkieten en edelpapegaaien zijn gevoelig voor deze ziekte. Het virus verspreidt zich door ontlasting en speeksel. Het kan allerlei organen aantasten, waardoor de verschijnselen heel verschillend kunnen zijn. De meest voorkomende symptomen zijn ademhalingsproblemen en diarree. Sommige dieren zullen erg nerveus zijn, ze trillen en/ of hebben een draainek. Deze dieren sterven meestal, maar pas na een paar maanden. Als een vogel mogelijk is blootgesteld aan het virus en na 30 dagen nog geen verschijnselen van ziekte laat zien, zal hij waarschijnlijk ook niet meer ziek worden. Hij kan het virus echter wel meedragen en andere dieren besmetten. Het is mogelijk dieren te vaccineren, maar dit mag alleen in uitzonderlijke gevallen, d.w.z. als het dier in levensgevaar is. Deze vaccinatie beschermt enkele maanden tot een jaar. Virussen uit groep 3 veroorzaken draainekziekte. Bij grijze roodstaarten kunnen virussen uit deze groep de alvleesklier aantasten, te herkennen aan de grotere hoeveelheid, lichtere en vette ontlasting die het dier produceert. Het hoeft niet altijd tot de dood te leiden. Wel komt deze ziekte veel meer voor bij papegaaien dan pseudovogelpest.

Psittacose, ofwel papegaaienziekte

Papegaaienziekte wordt veroorzaakt door de bacterie chlamydia. Het is zeer besmettelijk voor zowel veel vogels en zoogdieren, zoals runderen, schapen, herten en mensen. Het verspreidt zich via de verenstof en opgedroogde ontlasting van zieke vogels. Er zijn verschillende kenmerken waaraan men de ziekte kan herkennen: benauwdheid, hoesten, rochelen, pseudo-achtige neusuitvloeiing, dichtknijpen van een oog, lichtgroene ontlasting of diarree en gele uraten (urinekristallen). Het duurt meestal werken voordat de vogel de ziekte vertoont, papegaaien kunnen ook drager zijn zonder er zelf wat van te merken. Wanneer een mens papegaaienziekte heeft, vertoont die vaak griepachtige verschijnselen, zoals hoge koorts, ernstige hoofdpijn, rillen, ademnood en sufheid. Wanneer deze symptomen niet herkend en behandeld worden, kan het gevolg longontsteking, hersenvliesontsteking, lever- of nierschade zijn. Papegaaienziekte is goed te behandelen met antibiotica.

Zoönoses

Dit zijn ziektes die op mensen overdraagbaar zijn. Meerdere ziektes die van vogels op mensen overgebracht kunnen worden, zijn o.a. salmonellose, tuberculose, camphylobacteriose en influenza C.

Fruit

Papegaaien (en alle andere vogels) hebben fruit en groente nodig. Eigenlijk mogen ze alles wel hebben, behalve avocado, dit is extreem giftig voor papegaaien!