Lelies, mooi in de vaas maar zwaar giftig voor katten
Lelies, wie kent ze niet. De bloemen die zo prachtig mooi staan in een grote vaas. Hun populariteit neemt nog steeds toe, zowel als snijbloem als in de tuin als zomerplant opgekweekt uit een bloembol. Toch is dit een bloemsoort die een katteneigenaar niet in huis hoort te hebben. De plant, in al zijn vormen, is namelijk extreem giftig voor de kat. Naast alle bloemsoorten van de Lillium familie is zelfs de daglelie - Hemerocallis- in de tuin niet zonder gevaar.Niet elke lelie is een lelie
Lelies als snijbloemen zijn nog nooit zo populair geweest in Nederland. In (bijna) elk jaargetijde kan je deze prachtige bloemen voor relatief weinig geld aanschaffen. Ze staan ook best lang, het duurt behoorlijk wat tijd voordat alle bloemen aan een steel helemaal uit zijn gekomen. Het nadeel van de bloemen, het stuifmeel dat ze ontzettend kan vlekken, nemen de meeste mensen dan ook voor lief. Een ander (groot) nadeel van deze bloemen is minder algemeen bekend: zijn giftigheid voor katten. Zo goed als alle leden van de Leliefamilie (latijnse naam: Lillium) zijn giftig voor katten. In Nederland worden deze bloemen ook wel verkocht onder de naam Tijgerlie (Lillium Tigrinum), Graf- of Kerklelie (Lilium Longifolium), Madonnalelies of zelfs daglelie (tuinplant met de naam Hemerocallis). Deze zijn in feite zo giftig dat een kat fatale nierproblemen kan oplopen enkel en alleen door het bijten in een bloem of een blad, het likken van stuifmeel (uit bijvoorbeeld zijn vacht of van zijn pootjes) of door het drinken van water uit een vaas met lelies. Alleen leden van de Lillium-familie (met inbegrip van de Hemerocallis) geldt deze waarschuwing en dus niet voor andere (tuin)bloemen en planten als de Afrikaanse Lelie (Agapanthus), Hartlelie (Hosta's) en Palmlelie (Yucca). Waarmee natuurlijk niet gezegd wil worden dat een kat deze wel zomaar kan eten.Alle onderdelen van de lelie zijn giftig voor katten
Elke deel van de plant is potentieel giftig: de bladeren, de stengel, de bloemen, het stuifmeel, de bol en de wortels. Het consumeren van nog minder dan een blad kan serieuze vergiftingsverschijnselen geven in een kat. Binnen enkele uren na het consumeren van het plantenmateriaal kan de kat gaan braken, sloom worden of een gebrek aan eetlust vertonen. Deze symptomen verergeren als het nierfalen toeneemt. Zonder onmiddellijke en adequate medische hulp van een dierenarts zullen de nieren van de kat totaal ophouden te werken in ongeveer 36-72 uur. Katten van elke leeftijd kunnen vergiftigingsverschijnselen krijgen. De ene kat lijkt echter wel gevoeliger voor de vergiftiging dan de andere, sommige katten zijn nog te redden, andere niet meer. De meerderheid van de katten die echter vergiftigingsverschijnselen vertonen als gevolg van ingestie van een onderdeel van de Lelie verliezen definitief een substantieel deel van hun nierfunctie en sterven - of worden geeuthanaseerd- binnen enkele dagen.Het binnenkrijgen van zelfs de kleinste hoeveelheden van de plant, bijvoorbeeld het likken van stuifmeel van de vacht, kan leiden tot acuut nierfalen en de zelfs de dood bij de kat.
Bron: Icatcare.org
