Groenvleugel ara, prijs en bijzonderheden
De groenvleugel ara (Latijn: Ara chloropterus) is de grootste ara ter wereld en daarmee tevens de grootste papegaaiensoort. Deze bontgekleurde vogel komt voor in regenwouden en bergachtige gebieden. Helaas is het aantal groenvleugel ara’s in de loop der jaren afgenomen in aantal, doordat mensen de natuurlijke omgeving van de papegaai kapotmaken of de leefomgeving veranderen door bijvoorbeeld boskap. Ook wordt er illegaal jacht gemaakt op de papegaai, voor de vogelhandel.De groenvleugel ara komt van nature voor in het oostelijk deel van Panama en in Paraná, het Noordwesten van Colombia, Venezuela en Guyana, alsook in het noorden van Argentinië, in Noordoost Bolivia, Paraguay en in Mato Grosso in Brazilië, Suriname en Peru. Deze grote papegaai wordt in bergachtig leefgebied soms ook gesignaleerd op 1,5 kilometer hoogte. Omdat de vogel als huisdier gehouden wordt en veel geld oplevert in de handel van exotische dieren, laten vogelhandelaren er (illegaal) jacht op maken. Omdat ook de natuurlijke habitat van papegaaien vernietigd wordt, is de groenvleugel ara in aantal afgenomen.
Kenmerken
AfmetingDe groenvleugel ara is de grootse papegaai in zijn soort. De lengte van het lichaam is negentig centimeter en deze vogel weegt gemiddeld een kilo, wat voor een vogel relatief zwaar is. De pop is kleiner en lichter dan de mannelijk ara.
Kop
De kop van de papegaai is rond en heeft aan de voorkant een harde sterke snavel. Er wordt weleens gezegd dat de snavel een extra been is voor de papegaai, omdat de vogel zoveel doet met de bek. Met de kop beweegt de vogel veel van links naar rechts, maar ook van boven naar beneden. De kop van de pop is ietwat ronder dan de kop van de man, ook is de snavel van de pop kleiner en smaller dan de snavel van het mannetje.
Snavel
Wanneer deze ara de snavel opent wordt een klein tongetje zichtbaar. De ronde tong is zwart van kleur. De snavel van ara’s is in het algemeen erg sterk, en geschikt voor het breken van harde noten en ander hard voedsel. De snavel van de groenvleugel ara is zelfs sterk genoeg om kleine takken van bomen te knakken.
Ogen
Papegaaien hebben hun (veelal gele of grijze) ogen aan twee kanten van hun hoofd. Hierdoor is een papegaai gewend om oogcontact te maken met maar één oog tegelijk. De zogenaamde teugels (witte maskers) rondom de ogen bestaan uit lichte huid, plaatselijk bedekt met kleine stoppelige veertjes waardoor een spikkelachtig effect teweeggebracht wordt.
Romp
De schouders van een vogel staan enigszins gedraaid hoog aan de romp. De ara heeft veel bewegingsvrijheid in zijn schouders en nek, en ook het hoofd is daardoor gemakkelijk en ruim te bewegen. De vleugels worden in eerste instantie gebruikt om te vliegen, maar soms delen deze grote vogels in een gevecht klappen uit met de vleugels.
Verenkleed
De groenvleugel ara heeft rode, groene en blauwe veren. De kop en rug zijn overwegend rood, de groene veren lopen in een gelijkmatige baan over de vleugels en rug. Blauwe en turkooizen veren zitten onderaan de vleugels en in de staart. In de staart treft men ook rode veren aan.
Poten
De poten bevatten vrij scherpe klauwen. De voet bestaat uit drie tenen, twee voor en een achter. Dankzij de stevige poten met krachtige klauwen kunnen ze prima in bomen klimmen.
Bewegingen
De bewegingen van de groen gevleugelde ara is feitelijk typerend voor elke andere papegaaiensoort: naast vliegen kunnen ze rustig stilzitten, op een tak heen en weer hippen, de kop op en neer bewegen, en ze kunnen lopen. De poten worden bij het lopen behoedzaam, bijna sierlijk, over (bijvoorbeeld) takken van bomen verplaatst.
Stemgeluid
Papegaaien hebben een krassend en scherp stemgeluid. Ze maken van nature veel kabaal door te schreeuwen, te fluiten, en (elkaar) te imiteren. Maar ook om gericht te communiceren met hun soortgenoten maken ze gebruik van een scala aan geluiden. Wanneer ze in gevaar zijn of wanneer ze pijn hebben, brengen papegaaien een verbale tirade ten gehoor. Papegaaien claimen hun territorium ook door luid te schreeuwen.
Contactschreeuw
Als ze hun partner kwijt zijn geven ze een zogenaamde ´contactschreeuw´ die door de partner op afstand herkend kan worden. Deze schreeuw herhalen ze dan regelmatig naar elkaar, zolang de partner uit zicht is, om er zeker van te zijn dat de partner nog in de buurt is. Als ze de partner kwijtraken, door dood of anderszins, blijft de weduwe/weduwnaar de rest van het leven alleen.
Voortplanting
Ara’s zijn monogaam en kiezen een partner voor het leven. Als een koppel een nest bouwt worden binnen drie tot vier dagen ongeveer drie eieren gelegd. De pop broedt gedurende vier weken. De mannelijke ara broedt niet mee maar verleent wel aandacht aan de pop. Als alle eieren uitkomen overlijdt meestal een kuiken binnen korte tijd. Biologen vermoeden dat de pop drie eieren legt aangezien eieren tijdens de broedperiode gemakkelijk kunnen breken, waardoor het embryo verloren gaat.Jongen
Arajongen zijn trage groeiers. Ze hebben een aanzienlijke behoefte aan voedsel, en de ouders hebben het druk om de jongen groot te brengen. Na drie maanden zullen de jongens pas uitvliegen. Ara’s zijn geslachtsrijp als ze ongeveer zes of zeven jaar oud zijn.
Imitatie
Een papegaai is goed in het nabootsen van omgevingsgeluiden. Geluiden die de papegaai dus vaak hoort, worden na enige tijd nogal eens geïmiteerd.Leren spreken
Papegaaiachtigen kunnen leren spreken. Dit ‘spreken’ bestaat uit het nabootsen van woorden, intonatie en stemgeluiden worden vaak verrassend goed geïmiteerd. De papegaai kan echter geen echte gesprekken met mensen voeren. De (groenvleugel) ara is echter niet erg goed in het nabootsen van mensentaal. Ze kunnen enkele woorden leren herhalen, maar toch veel minder dan de gewone kleine papegaaisoorten.
