Giftige slangen: De taipan

De Taipan is een van de giftigste slangen ter wereld die alleen voorkomt in Australië en het eiland Niew-Guinea. Een beet van een taipan is zonder medische behandeling zeker dodelijk. Daarnaast is het ook een van de langste gifslangen met een lengte van gemiddeld 3 meter. Dit artikel beschrijft het gif van de taipan en geeft informatie over de drie verschillende soorten taipans.

Het gif van de Taipan

Hoe giftig een slang is wordt gemeten door LD50 in mg/kg in muizen. LD50 betekent Median Lethal Dose for 50% of the subjects. Dit is de dosis die nodig is om 50% van een populatie te doden. De giftigheid van een gewone taipan is 0.106 mg/kg. Dit betekent dat er 0,106 mg nodig is om 1kg levend weefsel te doden. Dit maakt hem tot de derde dodelijkste slang ter wereld gemeten met LD50. Echter dit zijn gemiddelden; giftigheid verschilt per regio en per slang. Net als bij de mamba bevat het gif van de taipan neurtoxins. Het gif van de taipan zorgt ervoor dat het bloed niet meer stolt en zorgt voor niet te stoppen bloedingen. Zelfs met antigif heeft iemand die gebeten is langdurige zorg nodig.

De gewone taipan

De bouw van de gewone taipan vertoont veel overeenkomsten met de zwarte mamba. Zijn kop is lang en smal en is het ook een lange slang die lengtes kan bereiken van 2.9 meter. De kleur verschilt en kan olijfgroen tot roodbruin zijn, terwijl sommige exemplaren donkergrijs tot zwart zijn.

De gewone taipan komt voor in de kustgebieden van noordelijk en west Australië. Daarnaast komt een ondersoort van de gewone taipan voor op het eiland Nieuw-Guinea. Ze kunnen overleven in verschillende leefomgevingen. Ze kunnen leven in tropische regenwouden, drogere bossen, en weidelanden. De gewone taipan leeft alleen op plekken waar de minimum wintertemperatuur niet lager is dan 20 graden.

De gewone taipan is overdag actief en jaagt voornamelijk in de ochtend op kleine zoogdieren en vogels. Een prooi wordt gebeten waarna de taipan zich terugtrekt. Hij eet de prooi op als deze is gestorven. Zoals hierboven is beschreven, is de gewone taipan zeer giftig. Echter, net als de mamba, probeert deze slang eerst te vluchten. Pas als hij geen kant meer op kan zal hij agressief worden en bijten.

De central ranges taipan

Over deze taipan is nog maar weinig bekend, aangezien het eerste exemplaar pas in 2007 is ontdekt. Het ging om een niet-volwassen vrouwtje waardoor niet bekend is hoe groot deze slangen kunnen worden. Hij verschilt van de andere twee soorten door verschillen in de schubben. DNA-onderzoek heeft aangetoond dat de slang als een aparte soort taipan gezien kan worden. Omdat het een taipan is, wordt aangenomen dat ook de central ranges taipan zeer giftig is. Het is niet bekend waaruit het gif bestaat en hoe het werkt.

De inlandtaipan

De inlandtaipan is een zeer giftige slang die ongeveer 1.8 meter lang kan worden. De kleur varieert van olijfgroen tot bruin met zwarte tinten aan de uiteinden van sommige schubben. De kleur verandert ook al naar gelang het seizoen. De taipan komt voor in centraal Australië.

Hoewel de inlandtaipan een van de giftigste slangen is, is hij totaal niet agressief. De taipan verschuilt zich meestal goed en laat zich zelden zien. Daarnaast zal ook deze slang eerst proberen te vluchten en pas aanvallen als hij geen andere uitweg meer heeft. De enige gedocumenteerde bijtslachtoffers zijn herpetologen (mensen die reptielen en amfibieën bestuderen). Allen zijn succesvol behandeld met antigif.