De Australian Labradoodle

Eind jaren tachtig werd gezocht naar een hondenras dat aan twee kenmerken moest voldoen: de hond moest in de eerste plaats kunnen worden ingezet als hulphond, en in de tweede plaats moest hij geen allergische reactie bij de eigenaar veroorzaken. Om dit te bereiken, kruiste de Australiër Wally Cochran als eerste een labrador en poedel met elkaar. Hiermee was de basis voor een nieuw hondenras gelegd: de labradoodle.

Geschiedenis

Het was geen toeval dat juist de labrador en de poedel met elkaar gekruist werden. De labrador staat bekend als een hond met een sterke will to please, terwijl de poedel zeer intelligent is en bovendien niet verhaart. Dé ingrediënten dus voor de hond waarnaar gezocht werd.

In de praktijk bleken de eerste labradoodles toch nog te verharen en allergische reacties te veroorzaken. Bovendien waren veel exemplaren hyperactief. Daarom werden er enkele andere rassen, zoals de cocker spaniel, aan toegevoegd. Dit bleek te werken en uiteindelijk werd het ideaal bereikt; de Australian Labradoodle was geboren.

Karakter

De Australian Labradoodle is een vrolijke, energieke en zachtaardige hond. Hij is makkelijk trainbaar, intelligent en heeft een sterke werklust en will to please. Dit maakt hem uitermate geschikt als hulphond, therapiehond of bezoekhond. Ook kan hij prima gehouden worden als gezelschapshond: hij is sociaal, kan goed met kinderen overweg en kan een aantal uren alleen thuis zijn. Wel moet hij genoeg aandacht, training en beweging krijgen, zodat recht gedaan wordt aan zijn karaktereigenschappen.

Rasstandaard

Ondanks dat de Australian Labradoodle (nog?) niet door de FCI als ras erkend is, is er wel een rasstandaard. Daarin zijn onder andere de volgende uiterlijke kenmerken opgenomen:

• Lichaamsbouw: Atletisch, gracieus en compact voorkomen; goede bespiering. Sabelvormige staart die laag wordt gedragen en continu in beweging is. De verhouding lengte:hoogte is 10:12.
• Kop: De in verhouding grote kop is afgerond met een medium stop en heeft een zachtaardige, vriendelijke en levendige uitdrukking. De ogen zijn ovaal of rond en eerder groot dan klein, en kunnen in kleur variëren van donkerbruin tot licht amberkleurig. De oren hangen, zijn goed behaard en zetten iets onder de bovenkant van de kop aan. De neus is een echt kenmerk: hij is sterk gepigmenteerd, een beetje vlezig, groot en meer breed dan rond. De tanden en het tandvlees moeten gezond zijn, waarbij een schaargebit de voorkeur heeft terwijl een tanggebit bij een voor de rest uitzonderlijk mooi exemplaar wordt toegestaan.
• Vacht: Enkele vacht, dus geen ondervacht. De voorkeur gaat uit naar een eenkleurige hond, waarbij de volgende kleuren mogelijk zijn: crème, gebroken wit, zilver, abrikoos, caramel, rood, bruin en zwart. De vacht kan wollig met krullen zijn, of fleece met pijpenkrullen of slagen. De vacht hoort niet te verharen.
• Grootte: De Australian Labradoodle is er in drie afmetingen:
1. miniatuur: 35-42 cm, 7-13kg
2. medium: 43-52 cm, 13-20 kg
3. standaard: 53-63 cm, 23-30 kg

Voor een volledige rasstandaard kunt u hier kijken.

Fokkers

Nederland kent momenteel zes fokkers van Australian Labradoodles die zijn aangesloten bij de Australian Labradoodle Vereniging Nederland (ALVN). Zij fokken volgens de regels en richtlijnen van de vereniging en hopen zo bij te dragen aan de erkenning van de Australian Labradoodle als ras.

De laatste jaren is de populariteit van de Australian Labradoodle enorm toegenomen, mede doordat Barack Obama aankondigde er één voor zijn dochter aan te zullen schaffen. Door de stijgende populariteit en de schaarste van de Australian Labradoodle hebben broodfokkers vrij spel gekregen en worden honden aangeprezen als 'labradoodle' terwijl ze niet aan de rasbeschrijving voldoen. Ook de kans op gezondheidsproblemen wordt door broodfok aanzienlijk vergroot.

Mocht u een Australian Labradoodle willen aanschaffen en ervan verzekerd zijn dat die voldoet aan de eisen van de ALVN, ga dan in zee met een fokker die bij de vereniging is aangesloten.

Tot slot

Een van de belangrijkste kenmerken van de Australian Labradoodle is dat hij hypo-allergeen is - of in elk geval zou moeten zijn. Mensen met een hondenallergie kunnen er echter niet zomaar vanuitgaan dat ze geen allergische reactie op de hond krijgen; dit zal eerst moeten worden uitgeprobeerd. Het is ook niet zo dat een Australian Labradoodle per definitie niet verhaart: van de honden die volgens de ALVN-richtlijnen worden gefokt, verhaart twee procent toch.

Of de Australian Labradoodle ooit als ras zal worden erkend, is verre van zeker. Mogelijk zal de hond altijd als een kruising bekend blijven staan. Voor mensen die een sociale, zachtaardige en leergierige hond willen die niet verhaart en weinig kans op allergieën geeft, zal dit echter geen verschil maken.