De Hollandse Herder

De Hollandse herder is een Nederlands hondenras, dat al in de 19e eeuw op honderden landschapsschilderijen, gravures en prentbriefkaarten te zien was. De Hollandse herder kan een lange vacht hebben of een korte vacht en staan bekent om hun gehoorzaamheid en werkwilligheid. Maar sinds 2000 staan ze op de lijst van zeldzame huisdierrassen. OP 12 juni 1898 werd de Nederlandse Herdershondenclub opgericht. Er waren toen maar liefst 6 haarvariëteiten: kortharig, langharig, middelharig, langharige met staand haar, langharig met liggend haar, stekelharig en ruwharig. Maar in 1906 werd dit teruggebracht tot drie variëteiten : kortharig, ruwharig en langhaar. De kleuren variëren tot zilver-goud gestoomd en bij de ruwhaar is ook peper-zout kleur goedgekeurd,

Vroeger werd de Hollandse herder gebruikt voor schapen drijven, maar de Hollandse herder hield enkel de schapen bij elkaar, zodat ze ondertussen rustig konden grazen, in tegenstelling tot andere schapenhoeders die de schapen opjoegen om ze te verplaatsen. Ook werden ze veel gebruikt om op andere dieren zoals kippen te letten of ganzen en zelfs tot gewassen en kinderen. Ze waren een prima waak en beschermingshond. Tot op de dag van vandaag worden ze nog veelal gebruikt als waak en bescherm hond.

De Hollandse herder staat op de lijst van zeldzame huisdierrassen, in 2000 bestonden en er in Nederland nog ongeveer 2000 kortharige, 1000 langharige en 750 ruwharige. De belangstelling voor deze hondenras neemt nu ook in het buitenland toe.

Uiterlijk.

De Hollandse herder kan een kort of langharige vacht hebben, en deze dient regelmatig een borstelbeurt te krijgen, de reuen hebben een maximale schouderhoogte van 62 cm tot minimaal 57 cm en de teven liggen met de schouderhoogte tussen de 55 en 60 cm. DE Hollandsen herder is een middelgroot, middelzware en een flink gespierde hond met een evenredige bouw en een intelligente uitdrukking. Ze hebben een levendige Temperament en de mannen zijn rond de 28 kilo en de vrouwen rond de 23 kilo.

Karakter, sociale aanleg en aard.

De Hollandse herder is nieuwsgierig, leergierig en aanhankelijk. Ze zijn gehoorzaam en sober, zeer trouw aan hun baasje, en het gezin van het baasje. Ze kunnen goed met hun eigen soort overweg, en kunnen alles leren wat je ze maar wilt leren. Door hun leergierigheid zijn het goede werkhonden en hulphonden. Ze kunnen goede speelkameraden worden met kinderen, mits de kinderen dit toelaten. Ze hebben een sterk gevoel voor rangorde en leiding, die ze ook nodig zijn. Ze hebben een baas nodig die veel tijd met de hond kan doorbrengen.

Door de verdwijning van de heide in Nederland verdwenen ook veel schaapskudden, hierdoor werd de Hollandse herder overbodig en rond 1930 was de langharige herder al gauw verdwenen, om dit ras in stand te houden werd op alle mogelijke manier naar langharen gezocht. In 1971 werd het stamboek voor langharige herders gesloten.