Het hondenras leonberger

De leonberger is een grote hond, hij is voor velen herkenbaar aan zijn imposante voorkomen. Hij is massief en gespierd, maar bang hoeft men voor deze zachtaardige reus niet te zijn. Ondanks zijn grootte is dit een evenwichtige, rustige en vriendelijke gezinshond, die intelligent en zeer trouw aan de baas is.

Algemeen

De leonberger is één van de grotere hondenrassen en hij behoort tot de rasgroep 'pinschers, schnauzers, molossers en Zwiterse sennenhonden'. Reuen worden tussen 72-80 centimeter groot en kunnen wel 70 kg wegen. Teven zijn met hun 65-75 centimeter en 45-60 kg iets kleiner, maar zeker ook nog imposant. Zijn mooie vacht laat hem nog groter lijken, vooral door zijn kraag om de hals en borst. De haren zijn lang en recht en dit ras komt voor in de kleuren crème en zand, maar ook roodbruin. Een dagelijkse borstelbeurt is een vereiste en vooral met de rui moet er speciale aandacht aan geschonken worden. De leonberger heeft een zwart gezicht (het zogenoemde zwarte masker). De gemiddelde leeftijd van dit ras is 9-11 jaar.

Oorsprong

De leonberger is ontstaan door een kruising van sint-bernards, Pyreneese berghonden en Newfoundlanders. Hij heeft zijn naam te danken aan de Duitse stad Leonberg in Baden-Württemberg, waar deze hond al sinds het begin van de negentiende eeuw was. De grondlegger van dit ras was gemeenteraadslid Heinrich Essig. Hij probeerde een hond te fokken die op een leeuw zou lijken, omdat dit dier in het stadswapen stond. Hier komt dus het uiterlijk van dit statige dier vandaan. Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog was het ras bijna uitgestorven, maar gelukkig was er een aantal Duitse fokkers die dit voorkomen hebben. De leonberger wordt dan ook als het oudste ras van Duitsland gezien. Hier en in Frankrijk en Scandinavië worden ze ingezet als werkhond en gezelschapsdier. In andere landen komen ze (nog) niet zo vaak voor.

Karakter

Ondanks zijn indrukwekkende verschijning is de leonberger een vriendelijke hond, die heel aanhalig is en ontzettend graag knuffelt. Hij is intelligent, leergierig, goedmoedig en zeer geduldig. Vooral met kinderen kan hij prima overweg, daarom is het ook een heel geschikte gezinshond. Bij de juiste opvoeding kan deze hond overal mee naartoe genomen worden. De leonberger is echter ook zelfbewust en is zeer beschermend naar zijn mensen toe. Hij is erg waakzaam en ondanks zijn vriendelijkheid laat hij zich de kaas niet van het brood eten. Bij voldoende beweging is hij in huis rustig en buiten speels en vol leven. Dit ras is niet agressief of angstig en kan goed met andere dieren samenleven. Naar soortgenoten is hij verdraagzaam. Het is geen hond die makkelijk lange tijd alleen kan blijven, hij is het liefst bij zijn gezin in de buurt.

Beweging

Omdat de leonberger behoorlijk wat ruimte nodig heeft, is het niet verstandig hem in een kleine woning of appartement te houden. Een huis met een grote omheinde tuin zou het beste voor hem zijn. Verder zijn ze eigenlijk geschikt voor allerlei (honden)sporten, zoals zwemmen, wandelen, hardlopen, etc. Ook als therapie- of reddingshond zijn ze zeer geschikt.

Erfelijke aandoeningen

De leonberger is gevoelig voor heupdysplasie en polyneuropathie. Polyneuropathie kan zich uiten in stembandverlamming en zwakte in de achterhand of een gebrek aan coördinatie. Symptomen van deze afwijking zijn hoesten na eten of drinken, een zwaardere ademhaling of een verandering in blaffen (alsof de hond hees is). Soms raken ze ook eerder vermoeid, waardoor ze sneller moeten uitrusten.