Hachiko. Was dit de trouwste hond ter wereld?

Hachikō is de naam van een hond van het ras Akita. Hachikō werd beroemd omdat hij een ongekende trouw toonde aan zijn overleden baas. De hond heeft later een standbeeld gekregen op een treinstation, aangezien hij daar 9,5 jaar wachtte op de terugkeer van zijn eigenaar, professor Hidesaburō Ueno. De hond was gewend om de professor dagelijks naar het treinstation in Shibuya te brengen en om hem daar aan het eind van de dag weer op te halen. De professor overleed tijdens het geven van een college aan zijn studenten en verscheen dus op een dag niet meer door de deuren van het station. Vanaf die dag bleef Hachi de rest van zijn leven voor de deuren van het station op hem wachten. Toen de professor die dag niet meer op het station aankwam, bleef Hachiko op hem wachten. De hond was met geen mogelijkheid van station Shibuya te weren, en bleef elke dag opnieuw op zijn overleden baas wachten. Dit trouwe wachten hield hij vol tot aan zijn eigen dood, bijna 10 jaar later. Het is bekend dat het hondenras Akita zich zeer streng hecht aan een persoon. Toch was de trouw van Hachiko extreem volhardend.

Akita

Het hondenras Akita is een oorspronkelijk ras, afkomstig uit Japan. Het ras wordt ook wel Akita Ken genoemd. Voorheen bekend als Akita Inu. Het zijn van oorsprong Aziatische keeshonden. Deze soort werd heel vroeger 'gebruikt' bij de berenjacht. Tegenwoordig is de hond ook te verkrijgen als huisdier, ondanks zijn pittige en dominante karakter. Het is een van de oudste hondenrassen ter wereld. De hond hecht zich dus sterk aan een groep en is trouw aan de leider van de groep. Dat deze trouw tot aan de dood kan zijn, bewees de inmiddels wereldberoemde hond Hachikō, roepnaam Hachi. De reu was slechts drie jaar het huisdier van professor Hidesaburō Ueno in Tokio.

Hachi en zijn bijnaam, 'de trouwe Hond

De hond had de gewoonte om de professor elke dag naar de trein te brengen en om hem 's middags weer op te halen. Hij wist exact hoe laat de trein op het station arriveerde. Op een dag overleed professor Hidesaburō Ueno op de universiteit en hij kwam dus niet thuis met de trein. De hond, die volhardend op hem wachtte op het station Shibuya, bleef hoopvol uitzien naar zijn terugkeer. Hij bleef die nacht bij het station wachten. Omdat Hachikō op het station bleef wachten op zijn overleden baas, en niet naar huis terugkeerde, besloot de familie van de professor hem daar weg te halen. Na enkele dagen, toen de begrafenis van de professor al had plaatsgevonden, keerde de hond zodra hij kon terug naar het station. De familie probeerde hem binnenshuis te houden, maar zodra Hachikō de kans had ontsnapte hij en rende terug naar het station en ging op zijn vaste plek bij het plantsoentje zitten, waar hij goed zicht had op de voetgangers die in en uit het station liepen. Het familiehuis van de professor werd verkocht en er kwamen andere mensen inwonen. Hachikō verhuisde mee met de familie maar ontsnapte regelmatig en rende dan terug naar het oude huis, waar nieuwe mensen woonde. Steeds ontdekte hij dat zijn baas ook daar niet meer was en dan keerde hij terug naar het station om weer op zijn baas te wachten.

Zwerfhond

Voor de familie van de professor werd het op den duur onhoudbaar en ze besloten de hond zijn gang te laten gaan en niet meer tegen te houden, in de hoop dat hij het wachten bij het station op zou geven. Ze woonden te ver van het station vandaan om de hond steeds weer daar op te halen en hij bleef proberen om te ontsnappen en, als ze hem thuis hielden. Daarom bleef Hachikō bij het station wonen, als zwerfhond. Men dacht dat hij het wachten ooit op zou geven, maar Hachikō gaf niet op. De komende 9,5 jaar bleef hij elke dag terugkeren naar het station, wachtend op zijn baas. ' s Nachts sliep hij het liefst onder een stilstaande trein. De familie van de professor verhuisde en nam de hond mee. Echter, de hond wist weer te ontsnappen en keerde terug naar zijn vaste plek op het station. Uiteindelijk gaf de familie het definitief op en gaven Hachikō zijn vrijheid terug, om zijn hart te volgen. Vanaf dat moment leefde hij op straat in de omgeving van station Shibuya. Elke dag keerde hij op een vaste aankomsttijd van de trein van de professor, terug naar zijn plek op het station, wachtend op zijn baas.

Jaren later ontdekte een familielid dat Hachikō nog steeds op het station woonde en nog steeds elke dag naar de deur staarde. Hij werd gevoed door mensen die op het station werkte. ´s Nachts sliep Hachikō onder stilstaande treinen. De trouw van de hond aan zijn overleden baas was zo groot dat niemand hem op andere gedachten kon brengen, ook kon de hond zich niet hechten aan een nieuwe baas.

Beroemde hond Hachikō

Na verloop van tijd kreeg hij bekendheid onder passagiers en het personeel van het station. Iedereen kende Hachikō en aaide hem, gaf hem wat te eten of te drinken en probeerde hem te overtuigen dat wachten zinloos was, door hem af te leiden. Hachikō liet zich echter nauwelijks afleiden, hij was altijd bedroeft en staarde hoopvol naar de stationsdeuren. Hij kreeg de bijnaam 'de trouwe hond.' Na enige tijd behaalde hij de lokale kranten en vervolgens de landelijke kranten van Japan. Hij stierf na bijna tien jaar gewacht te hebben, voor de deur van het station. Daarna waaide zijn bekendheid over naar de rest van de wereld en zijn levensverhaal werd uiteindelijk verschillende keren verfilmd.

Hachikō, levensloop

Hachikō was een hond van het ras Akita. Hij werd in 1923 geboren op een boerderij in de omgeving van de stad Odate in de prefectuur Akita. Als pup werd hij verkocht aan een professor aan de universiteit van Tokio, genaamd Hidesaburō Ueno. Ueno bracht de hond naar Tokio. De hond bleek vanaf het begin af aan bijzonder gedrag te vertonen. Hij was intelligent en erg gehecht aan zijn baas. Hij bracht zijn baas elke dag naar het station en wachtte hem ook dagelijks weer op. Hij wist hoe laat de trein arriveerde. De hond liep zelf naar huis nadat hij de professor 's morgens weggebracht had. Het verhaal gaat dat de hond op de dag van de dood van de professor, getracht heeft de professor te verhinderen om van huis te vertrekken. Hij zou hem zelfs op het station nog hebben proberen te weerhouden. Na de plotselinge dood van de professor in mei 1925, was de hond niet meer van het station te verjagen. Hij bleef wachten en keek voortdurend hoopvol in de richting van de deuren van het station. Mensen die de hond kenden waren geroerd en gaven hem dagelijks aandacht, eten en water. De hond werd na verhuizing door de familie over gedaan aan een andere baas, maar ook dit hielp niet. Hachikō bleef ontsnappen en terugkeren naar het station. Ook bracht hij regelmatig een bezoek aan het huis waar hij ooit met zijn baas gewoond had, maar waar nu andere mensen woonden. Uiteindelijk gaf hij het op om zijn baas daar te zoeken, maar hij bleef zwerven rond het station. Hij hechtte zich nooit meer aan een andere baas. Hij stierf op het station op 8 maart 1935, wachtend op zijn overleden baas. Hij was 12 jaar oud geworden.

Standbeeld en symbool

In Japan werd Hachikō al voor zijn dood beroemd en na zijn dood een symbool van loyaliteit aan familie en staat. Reeds toen de hond nog in leven was werd een standbeeld voor hem opgericht in april 1934, wat voor het station Shibuya, werd geplaatst. Bijna een jaar later, op 8 maart 1935 overleed Hachi op het station. Het lichaam van de hond werd kort daarna opgezet en bestaat nog steeds. Hachi is als opgezette hond te bewonderen in een museum in Ueno. Het standbeeld op het station werd in de oorlog gesloopt en het brons werd hergebruikt voor de oorlog. Na de oorlog werd er een nieuw standbeeld van Hachiko gemaakt door de zoon van de eerste beeldhouwer.

Station Shibuya werd station Hachikō-guchi

Het station waar de professor ooit voor het laatst op de trein gestapt was, en waar Hachikō zijn hele leven wachtte op zijn terugkeer, heet nu: "Hachikō-guchi". Tot op de dag van vandaag staat het tweede standbeeld nog bij het station en wordt hij nog jaarlijks (op 8 april) vereerd. Een ander standbeeld staat in Hachikō's geboorteplaats bij het Odatestation.

Verfilming

Dit zeer ontroerende verhaal is verschillend keren verfilmd, onder andere met Richard Gere in de hoofdrol in een Amerikaanse setting, getiteld: 'Hachi. A dog's tale'.

Lees verder

• Een Jack Russell opvoeden en trainen, hoe gaat u te werk?
• Pitbull, wat is dat voor hond?
• Hondenbelasting, rechtvaardig of niet?