Gezondheidsproblemen bij honden: ruggengraatafwijkingen

Beschadiging van het ruggenmerg, spontaan of door een ongeluk, kan verlies van willekeurige spierbeweging, verandering van ruggengraatreflexen en spierspanning, spierverval en verlies aan tastzin en pijnbeleving betekenen.

Verlammingen bij honden

Verlamming is vaak het gevolg van een ruggengraatblessure door een verkeersongeluk, val of schotwond, of van een tussenwervelaandoening. Gedeeltelijke verlamming van de achterhand komt vaker voor dan volledige verlamming. Dergelijke verlammingen worden intraveneus behandeld met methylprednisolon, maar in de meeste gevallen is chirurgisch ingrijpen noodzakelijk. Schade aan de perifere zenuwen veroorzaakt door een verkeersongeluk of ander trauma waarbij een been met kracht weg is geduwd, kan verlies van gevoel in de betreffende spieren veroorzaken en uiteindelijk verlammingen. In sommige gevallen kan het noodzakelijk zijn het betreffende been te amputeren. Een chirurgische ingreep waarbij spieraanhechtingen worden verplaatst, resulterend in een stijf, recht been is soms een goed alternatief.

Discusletsels bij honden

De vezelachtige structuren (tussenwervelschijven) die de wervels van de ruggengraat scheiden kunnen degenereren en scheuren, waarbij pijn en verlammingen ontstaan. In de meeste gevallen helpen corticosteroïden als ze op dezelfde dag van de blessure worden gegeven. Daarna is rust de belangrijkste bijdrage aan de behandeling, gewoonlijk minstens twee weken.

Wobblersyndroom bij honden

Deze ernstige aandoening, ook bekend als spondylomyelopathie van de halswervels, treedt het meest op bij jonge Duitse Doggen en jonge tot middelbare Dobermanns. Het veroorzaakt een toenemend verlies van controle over de achterband, veroorzaakt door instabiliteit van de halswervels waardoor druk op en schade aan het ruggenmerg ontstaat. Zonder behandeling kan de gedeeltelijke verlamming ook de voorbenen aantasten. Wobblersyndroom reageert het best op vroegtijdig chirurgisch ingrijpen.

Chronische myelopathie bij honden

Een aandoening van vooral Duitse Herdershonden, hoewel het ook bij andere grote rassen voorkomt, is chronische degeneratieve radiculomyelopathie (CDRM). Het is een slopende ziekte die gedeeltelijke verlamming veroorzaakt. Het begint al op ongeveer zesjarige leeftijd, waarbij langzaam een pijnloos gebrek aan controle over de achterband ontstaat. Gedurende de volgende jaren gaat de zwakte over in gedeeltelijke verlamming, maar pijngevoel en bewuste controle over uitscheidingsorganen blijft gehandhaafd. Hoewel veel behandelingen zijn uitgeprobeerd, is afremmen of omkeren van CDRM helaas nog niet mogelijk. Gewichtscontrole en dagelijkse beweging zijn waardevol om de best mogelijk spierspanning te behouden.