Gif in de dierenwereld

Gif is een succesvol wapen in de dierenwereld, het hoeft echter niet altijd dodelijk te eindigen. Dieren waarschuwen voor hun giftigheid door hun opvallende kleuren. Er zijn twee soorten gifitge dieren: dieren die hun gif door het innemen van voedsel of ter verdediging inzetten en dieren, waarvan het lichaam giftige stoffen bevat. Wetenschappers ontdekken steeds meer geneesmiddelen tegen dierlijke soorten gif.

Chemische wapens

De meeste dieren produceren de giftige substanties in speciale klieren en lichaamssappen als speeksel of bloed. Met behulp van stekels, tanden en klauwen of geraffineerde technieken, door spugen en sproeien, wordt het gif dan aan de vijand of het slachtoffer toegebracht.

Omdat slangen hun buit niet kleiner kunnen maken, moeten ze die helemaal, met huid en haar, verslinden. Om zichzelf tijdens het doorslikken van een buit niet te verwonden, verlammen de gifslangen de prooi met hun gif. De levensgevaarlijke substantie wordt bewaard in klieren en wordt door de tanden, die zeer scherp zijn, in het lichaam van het slachtoffer gespoten. Ook spinnen produceren stoffen in gifklieren. Hun gif druppelt uit een opening aan het einde van hun klauwen.

Zelfverdediging

Met scherpe stekels injecteert de steenvis zijn gif. De steenvis is de giftigste vis die er is. Zijn wapen dient echter meer ter zelfverdediging als aanvalswapen. Normaal gesproken graven ze zich voor lange tijd in de zeebodem in. Hun bruine stekels zijn uitstekend aangepast aan de omgeving. Pas als er door achteloze vakantiegangers op ze getrapt wordt, wordt er een gifpomp in werking gezet. Het gif van de steenvis werkt snel en sterk, maar sterfgevallen komen zelden voor.

Dodelijke beten

Bij sommige dieren zit er toxine in de huid of het vlees van het dier. Pas als ze opgegeten worden, zijn ze schadelijk. Veel kogelvissen bijv. bevatten een dodelijk gif. In Japan is deze, in dunne schijven gesneden, vis echter een lekkernij. Alleen een echt goede kok mag de delicatesse bereiden. De innerlijke organen en de huid moet zorgvuldig verwijderd worden. Ook bepaalde krabbensoorten kan men maar beter niet opeten. Vooral in de Zuidoost-aziatische gebieden zijn al veel mensen gesneuveld door krabbensoep. Men krijgt vaak een shock en kan niet meer ademen, waardoor men kan sterven. Het gif van de krabben worden bij het koken uitgescheiden en drijft dan in de soep. Vermoedelijk nemen de krabben het gif met hun voedsel op.

Kikkergif tegen pijn

Het gif van slangen, spinnen, vissen of kikkers moet dodelijk of in ieder geval afschrikwekkend werken. Voor de mens is het een enorme uitdaging om een werkzaam geneesmiddel uit te vinden. Dierlijke toxines werken namelijk uiterst nauwkeurig en selectief, andere weefsels en organen worden niet aangetast. Een voorbeeld voor een medicijn wat inzetbaar is tegen dierlijk gif is het gif van de pijlgifkikker. Normaal gesproken leidt dit krampen en verlammingen, maar onderzoek wijst uit dat het ook pijnstillend werkt, vaak nog beter dan morfine. Een positieve bijwerking is dat het niet, zoals wel het geval is bij veel andere opiaten, verslavend werkt.