De witte ijsbeer

De ijsbeer is de grootste beer van allen. Deze beer komt alleen voor in het Noordpoolgebied. Deze beer eet ook bijna alleen maar vlees omdat er weinig of geen planten op de Noordpool zijn. Deze ijsbeer is een jonge soort en bestaat nog geen 200.000 jaar. De ijsbeer stamt vermoedelijk af van de bruine beer.

Algemeen

De witte ijsbeer stamt al af van 57 miljoen jaar geleden. De soort die wij kennen is nog niet zo oud, ongeveer 200.000 jaar geleden. Vroeger waren deze 'beertjes' veel kleiner. Nu zijn er uitschieters van ruim 900 kg. Maar de gemiddelde ijsbeer weegt ongeveer tussen 700 tot 800 kg. Ook zijn ze erg 'klein' geworden. De gemiddelde ijsbeer meet zo'n 2,8 meter, vroeger was dat ruim over de 3 meter.

Ijsberen hebben een uitstekend zicht, dit moet ook wel. De ijsberen zijn vooral s'nachts op jacht naar voedsel. Een ijsbeer heeft daarnaast nog een extra beschermlaag op de ogen. Om de ogen te bescherm tegen het artische klimaat en de ijskoude wind, zodat de ogen niet bevriezen. De temperaturen in de noordpool kunnen makkelijk onder de -30 gaan. Ook de reuk van een ijsbeer is onverbeterlijk. Wat ijsberen vaak doen als ze ruiken, is rechtop hun 2 achterste poten staan, de ijsbeer kan tot op 32 km ver ruiken.

Andere eigenschappen die bij de ijsbeer goed ontwikkeld zijn is het gehoor, althans beter dan bij de mens. De ijsbeer heeft een voordeel bij de smaak van eten, hij houdt namelijk evenveel van rot vlees, dan vlees dat niet bedorven is.

Voortplanting

De ijsberen paren gewoonlijk tussen maart en juni, wanneer ze bronstig zijn. De dracht van een ijsbeer duurt erg lang, tussen de 200 en 250 dagen. Dit komt omdat de draagtijd verlengd is. Een bevruchte ijsbeer brengt een groot gedeelte van de winter in een hol door. Hier overwinterd de ijsbeer tot het maart of april is, ondertussen zijn de jong al geboren, die dan al op verkenning uit mogen gaan. De jongen voeden zich met de vet en calorie rijke melkvoeding van de moeder.

Alleen het vrouwtje zorgt voor de jongen, de mannelijke ijsbeer zou namelijk in staat zijn de jongen te doden. De jongen worden 1 tot 3 maanden gezoogd, na ongeveer 24 tot 28 maanden worden de jongen onafhankelijk. Hier scheiden de meeste jongen zich van hun moeder. Na 5 jaar zijn de jongen volwassen. Ijsberen worden gemiddeld 21 jaar oud, al zijn er ijsberen die boven de 40 jaar worden.

Jagen

Een befaamde jaagtechniek van de ijsbeer is dat hij eerst op zoek gaat naar putten in het ijs, hier blijft hij roerloos en alert wachten. Bij de minste beweging haalt hij uit, en heeft meestal een vis aan de haak, de ijsbeer is erg snel van reactie. Het is zelfs bekend dat ijsberen zeehonden uit het water trekken. De ijsbeer is enorm sterk en kan zonder probleem een beest van 70 tot 90 kg uit het water trekken, met relatief weinig moeite. De klauwen van een ijsbeer beschadigt de 'zeerob' die uit het water meestal zo erg, dat hij niet meer in staat is te bewegen of tegen te stribbelen.

Ook is de ijsbeer een echte carnivoor, er zijn nauwelijks of geen planten op de Noordpool. Het liefste eet hij dan ook zeehonden, zeerobben, vissen, en nog andere beesten of vissen die hij te pakken krijgt. Als de ijsbeer een zeerob gevangen heeft slaagt hij met een enorme klap het beest bewusteloos, als het dier nog beweegt, brengt hij de doodsklap toe. Van de zeerobben en zeehonden eet de ijsbeer alleen het vet. Tenzij het hongersnood is, dan eet de ijsbeer als het moet ook wel planten, als er zijn.