De Siberische tijger

De Siberische tijger is een erg zeldzame ondersoort van de tijger en is de grootste katsoort die er bestaat. Ook deze tijgersoort wordt met uitsterven bedreigd en komt alleen nog voor in het Zuid-Oosten van Rusland.

Siberische tijger

De siberische tijger is de grootste en krachtigste tijgersoort en is familie van de katachtigen. Hij kan wel 3,8 meter lang worden en kan wegen tot wel 300 kg. De vrouwtjes zijn meestal wat kleiner. Ze zijn vooral 's nachts actief. In het wild kan een tijger wel 15 jaar worden.

Leefgebied

De siberische tijger kwam ooit voor in heel Azië en komt nu voor in een klein gebied in het zuidoosten van Rusland: het Amoer-Oessoeri gebied, rond de rivier Amoer en Oessoer, China en Noord-Korea. Door dit leefgebied wordt hij ook wel de Amoertijger, Koreaanse tijger, Mantsjoerse tijger, Noord-Chinese tijger of de Oessoeritijger genoemd. De Siberische tijger is de enige tijger die in sneeuw leeft en heeft daarom ook een dikke vacht en een onderhuidse vetlaag. Dit beschermt hem tegen ijskoude temperaturen van soms wel -45°C. Tijgers die in warmere klimaten leven hebben een oranje-rood kleur, de Siberische tijger heeft een wat gelere vacht. Doordat zijn vacht wat lichter is, heeft hij een betere schutkleur in de met sneeuw bedekte taiga's.

Carnivoren

Siberische tijgers zijn vleeseters (carnivoren). Ze leven van grote prooien, prooien die zelfs groter zijn dan deze tijger. Ze eten voornamelijk herten en wilde zwijnen. Ook eten ze beren, lynxen, wilde geiten, en elanden.

Jacht

Tijgers kunnen snel rennen en gaan op jacht wanneer zij honger hebben. De tijger heeft veel tijd nodig voor de jacht, omdat hij maar 10% kans heeft op succes op een prooi. Om zijn kleine prooi te pakken, besluipt de tijger het prooi van 10 tot 25 meter afstand. Dan maakt hij onverwachts een sprong en neemt hem beet in zijn nek. Grotere dieren worden eerst omver geworpen en maakt hem dan dood met een beet in de keel. Als een tijger zijn prooi mist, volgt hij hem nog tot ongeveer 200 meter, maar meestal met geen succes. De tijger neemt zijn prooi mee naar zijn schuilplaats. Zijn schuilplaats bevindt zich meestal in de buurt van water, waar hij eet en drinkt.

Territorium

Een tijger veroverd een plaats door urinemarkingen en door te krabben aan bomen. De territoria's zijn erg groot en kunnen tot 3000 km2 groot worden. De Siberische tijger kan hier jarenlang blijven als er voldoende voedsel aanwezig is. Mannetjes verdedigen hun gebied alleen tegen andere mannetjes en daarom vallen de gebieden tussen mannetjes nooit samen. De mannetjes zijn wel tolerant tegenover vrouwtjes, de gebieden van vrouwtjes overlappen soms wel.

Voortplanting

Als een vrouwtje klaar is om te paren laat ze dat zien door urinemarkeringen en door te krabben op bomen. De Siberische tijger heeft geen vaste paartijd in het jaar. Omdat de mannetjes een groot territorium hebben, gaan de vrouwtjes vaak zelf op zoek naar een mannetje. Een vrouwtje is slechts vruchtbaar van 3 tot 7 dagen. In deze periode blijven het mannetje en vrouwtje samen en paren meerdere keren. Na deze periode verlaat het mannetje het vrouwtje en gaat opnieuw op zoek naar een vrouwtje. Na ongeveer 95-112 dagen worden twee tot vier welpen geboren. Na twee weken gaan de ogen van de welpen open en breken de tanden door. Na twee maanden verlaten de welpen voor het eerst hun schuilplaats, maar de moeder zorgt voor het vlees. Na een maand of zes neemt de moeder haar jongen mee op jacht. Als de jongen bijna een jaar oud zijn gaan ze zelf op jacht en als ze twee jaar zijn kunnen ze al wat grotere prooien doden. Na 3 tot 5 jaar verlaten ze hun moeder om een eigen territorium te zoeken.

Bedreigde soort

De Siberische tijger is een zeer zeldzame soort en wordt met uitsterven bedreigd. Zo'n 100 jaar geleden waren er nog een paar duizend, nu zijn er maximaal nog maar 400 siberische tijgers. Zijn grootste vijand is de mens, die jagen op tijgers voor hun kostbare vachten, snorharen, botten en geslachtsorganen. In China gebruikt men de lichaamsdelen voor medicijnen. Ook worden ze bedreigd door de vernietiging van hun leefgebied, door boskappingen en bosbranden.

Om te voorkomen dat ze uitsterven, zijn er natuurreservaten nodig die goed worden bewaakt. Tijgers leven in een groot territorium en hebben daarom grote bosgebieden nodig. De meeste Siberische tijgers leven nu in gevangenschap.