De Perzische gerbil

De Perzische gerbil is in Nederland en Belgie nog niet erg bekend. De Mongoolse gerbil is de meest bekende gerbil, en al een favoriet huisdier onder veel dierenliefhebbers. Toch leek het me leuk ook de andere verwanten van deze gerbil te omschrijven. Vandaar dit artikel over de Perzische gerbil.

Omschrijving van het uiterlijk

De Perzische gerbil, merinos persicus, is een van de grootste gerbils die in Nederland en Belgie gehouden wordt. De kopromplengte is 130-168mm en de staart 145-188mm. De Perzische gerbil heeft grote ogen, wat past bij het feit dat hij vooral s'nachts actief is. Boven de ogen bevindt zich duidelijk een witte vlek. De staart is langer dan het lichaam. Het laatste deel 1/3 deel van de staart wordt gesierd door een pluim van hoofdzakelijk zwarte haren. De onderzijde van de staart is duidelijk lichter. Ook de buik is bijzonder licht van kleur, namelijk helder wit. De rest van de vacht heeft een typisch agouti haarpatroon. Het gele pigment is bij de Perzische gerbil voornamelijk rood, wat de gerbil een warme kleur geeft. De kleur van de rugzijde verschilt enorm met de schitterend witte buik. De voetzolen van de achterpoten zijn kaal en bruin/zwart. De nagels zijn hoornachtig. De vrouwtjes hebben 8 tepels. De draagtijd is waarschijnlijk 28 dagen.

Natuurlijke leefomgeving

Het gebied waar de Perzische gerbil voorkomt strekt zich uit van oost Turkije tot in Pakistan. In tegenstelling tot vele andere woestijnmuissoorten leeft de Perzische gerbil niet in zandrijke gebieden, maar in meer steenrijke gebieden. Rotsachtige berglandschappen en stenen afscheidingen tussen de terrassen van de hoger gelegen landbouwgronden zijn favoriet. Zoals te verwachten is de Perzische gerbil een veel beter springen in vergelijking met de andere gebrilsoorten. De extreem lange staart met mooie pluim zorgt voor een uitstekende balans.

Voortplanting

Perzische gerbils bouwen hun nesten hoofdzakelijk tussen de rotsen. Ze leven in kleine familiegroepen. De meeste nesten worden in het voorjaar en in de zomer geboren. Er kunnen tot 10 jongen geboren worden. De vrouwtjes maken in een hoek van de bak een eigen nest, wat niet gedeeld wordt met andere aanwezige gerbils. Het zijn goede moeders, want meestal overleven alle jongen de zoogperiode! Als Perzische gerbils niet willen voortplanten, wil een omgevingsverandering nog wel eens helpen.

Voeding

De Perzische gerbil eet in de vrije natuur zowel plantaardig als dierlijk voedsel. Van verschillende soorten gras worden zowel de wortels, de stam als de zaden gegeten. Verder eet hij ook graag insecten.

Huisvesting

Er zijn een paar zaken waar je bij het houden van Perzische gerbil in gevangenschap op moet letten. Het belangrijkste is dat Perzische gerbils veel ruimte nodig hebben. Als een koppel of trio minder dan een halve vierkante meter ter beschikking hebben zullen zij zeer waarschijnlijk geen jongen krijgen. Ook als je een grote bak hebt, maar ook veel dieren, krijg je geen jongen. Zand is bij deze gerbils niet nodig. En let op dat er geen enorme hoeveelheden voer gehamsterd wordt. Perzische gerbils kunnen vrij oud worden (6-7 jaar).

Andere verwante gerbilsoorten zijn:

• De Sundevall gerbil (zie artikel "De Sundevall gerbil")
• De Negev gerbil
• De Libische gerbil
• De Shawi gerbil
• De Dikstaart gerbil