De IJslandse pony: oersterk, stoer en toch charmant

Een van de sterkste ponyrassen is de IJslandse pony. Deze pony heeft een enorm weerstandsvermogen ontwikkeld en beschikt over een geweldig uithoudingsvermogen. De IJslandse pony kan bevroren en hard voedsel goed aan door een aangepast spijsverteringsstelsel, waardoor hij ook nog eens weinig voedsel nodig heeft. In Nederland wordt hij vooral gebruikt voor de recreatie. Zij worden oud en je kan ze zelfs op hun twintigste jaar nog berijden.

De Vikingen en de ontwikkeling van de IJslandse pony

Over het woord IJsland hoeft geen enkele twijfel te bestaan. Een eiland in de buurt van de Poolcirkel met wilde natuur en lage temperaturen. In de negende eeuw kwamen de Vikingen met hun expansiedrang op dit eiland en namen het in hun bezit. Zij brachten hun kleine Germaanse paardjes mee en Keltische paardjes die zij hadden veroverd in eerdere tochten. Uit oude geschriften blijkt, dat de kruising van deze twee paardjes heeft geleid tot de IJslandse Pony.

In de de oerwereldachtige natuur van IJsland met gletsjers, geisers, lavawoestenijen, zandvlakten. berglandschappen, een fjordenrijke kust en de vaak barre winterse omstandigheden heeft de IJslandse pony zich ontwikkeld tot een oersterke, taaie pony. Door deze harde omstandigheden, waarin de half wilde pony moest leven werd een genadeloze natuurlijke selectie toegepast: Survival of the fittest. Alleen de beste en sterkste dieren overleefden.

De functie van de IJslandse pony bij de Vikingen

Bij de Vikingen had deze pony diverse functies. In dit gebied werden deze kleine natuurpaarden gebruikt als:

werkpaarden
lastdieren
rijdieren
slachtdieren
gezelschapsdieren

Het leven voor de Noormannen zou zonder deze dieren bijna onmogelijk zijn geweest.

IJslandse pony lijkt heel veel op de Vikingpaardjes van vroeger

De Vikingen hadden als snel in de gaten, dat hier een bijzondere diersoort rondliep. Om de gezondheid van de pony te beschermen besloot het volksparlement, dat het verboden was om iedere invoer van paarden in IJsland te verbieden.
Een geweldige beslissing, want daardoor bleef deze pony in de daaropvolgende eeuwen zuiver gefokt. Het is dan ook geen toeval, dat de IJslandse pony heel veel lijkt op de Vikingpaardjes van vroeger.

Het uiterlijk van een IJslandse pony

Bron: Thduke, Wikimedia Commons (Publiek domein)

Een stoer en robuust uiterlijk.
Een stevig hoofd.
Levendige en een beetje scheefstaande ogen.
Lange en volbehaarde voorhoofdsmanen.
Kleine oren.
Een natuurlijke charmante uitdrukking.
Korte hals.
Een bespierde korte rug.
Stevige benen.
Brede voeten.
Volle manen.
Lange staart

Andere kenmerken van de IJslander

Door de diepe in de kaak verankerde kiezen en door het aangepaste spijsverteringsstelsel kan de IJslandse pony bevroren en harde kost goed aan

De vacht wordt gevormd door dicht ruw haar. In de winter is het lang en piekerig. Daardoor kunnen regen en sneeuw niet tot op de huid doordringen. In de zomer is de vacht kort.

De kleur kan variëren: Grijs, vos,bruin en zwart. De eerste twee komen het meest voor.

Door de harde leefomstandigheden heeft de IJslandse pony een enorm weerstandsvermogen ontwikkeld.

Daardoor heeft hij in vergelijking met andere rassen weinig voedsel nodig. In een volle wei kan hij zelfs een beetje te dik worden

Het dier heeft een geweldig uithoudingsvermogen.

Kan goed zwemmen.

Zij worden oud en kunnen zelfs op hun twintigste jaar nog bereden worden.

IJslandse pony's in Nederland

In Nederland wordt hij vooral gebruikt voor de recreatie. Hij is uitstekend geschikt voor lange buitenritten. De IJslander draait er zijn poot niet voor om een volwassenne op zijn rug te dragen en wordt daardoor dus niet gezien als een typische kinderpony.

De beste omschrijving voor een IJslandse pony: een dier met een trotse houding, met adel en karakter, werklustig, vechtlustig in positieve zin.