Walvismigraties per soort: Waar komen walvissen voor?
Walvissen migreren soms enkele duizenden kilometers om hun overlevingskansen te vergroten. Dit doen zij om zowel voedsel als een paringspartner te vinden. De baleinwalvissen paren meestal tijdens de wintermaanden in tropische wateren. Hier bevallen de zoogdieren zodat de pasgeboren kalveren geen hinder ondervinden van koud zwemwater. Wanneer zij over enkele maanden groot genoeg zijn gaan de dieren in koudere wateren op zoek naar voedsel. De zoogdieren moeten hierbij vele duizenden kilometers afleggen.
Walvismigraties per soort
Migratie
De enorme zoogdieren staan bekend om het feit dat zij vanwege evolutionaire redenen enorme afstanden afleggen. Ondanks dat zij bijna overal ter wereld te vinden zijn komen sommige soorten elkaar niet tegen omdat zij hun eigen territorium hebben. Walvissen kunnen om twee redenen migreren: zij kunnen namelijk op zoek zijn naar voedsel of naar een partner. Meestal migreren de dieren rond specifieke seizoenen. Deze seizoenen zijn op te merken vanwege de temperatuursveranderingen van het zeewater.
De blauwe vinvis
De blauwe vinvis is de grootste walvissoort en hierdoor hebben blauwe vinvissen een grote leefomgeving nodig. Zij zijn in het algemeen in alle grote oceanen te vinden en verplaatsen zich vele duizenden kilometers per jaar. Gedurende de winter migreren zij naar gebieden in de oceaan waar het warmer is. Dit is tevens het paringsseizoen. In deze periode van zo'n 4 maanden eten zij haast geen voedsel.
Het nageslacht
Na ongeveer een jaar draagtijd wordt het nageslacht geboren. Dit gebeurt in het warme water omdat jonge walvissen nog geen dikke huid hebben die bestand is tegen kou. Per zwangere walvis wordt er één kalf geboren. In de zomer vertrekken zij naar de polen (zowel de Noordpool als de Zuidpool) om hier vis te vangen.
De bultrugwalvis
De bultrugwalvis is meestal in koudere wateren te vinden, zoals rondom de golf van Alaska. Wanneer zij op zoek zijn naar een partner migreren zij richting een gebied waar een tropisch klimaat heerst. Hierbij kan men denken aan onder andere de kust rondom Hawaii (de Atlantische oceaan) en de Dominicaanse republiek (de Grote Oceaan). De Grote Oceaan staat ook wel bekend als de Stille Oceaan of de Pacifische Oceaan. De migratie vindt in de wintermaanden plaats. De langste migratie van bultrugwalvissen die men ooit gemeten heeft was zo'n 18.840 kilometer. De exemplaren die zich in de Arabische zee bevinden migreren echter niet.
De Groenlandse walvis
De Groenlandse walvis kan een lengte van zo'n 20 meter bereiken en kan een leeftijd van meer dan 200 jaar halen. Hij komt slechts in het verre Noorden voor, namelijk de subarctische zeeën en in het Noordpoolwater. Omdat hij in ondiep water zwemt is hij regelmatig vlak naast de kust te vinden. Door het jaar heen migreert hij slechts rondom de Noordpoolcirkel.
De grijze walvis
De grijze walvis komt in het noordelijke gedeelte van de Grote Oceaan voor. Hier bevinden grijze walvissen zich langs de westkust bij Canada, de Verenigde Staten en langs de kust van Noordoost-Azië. Zij migreren tussen de voedsel- en paarseizoenen en volgen hierbij hetzelfde patroon als de meeste baleinwalvissen. De exemplaren die zich oorspronkelijk in de Oost-Pacifische zee bevinden leggen grotere afstanden af dan elk ander zoogdier, namelijk meer dan 22.000 kilometer. De walvissen paren in ondiepe wateren waar de temperatuur hoger is.
De Minke walvis
De Minke walvis is een 'kleine' walvissoort. Hij kan namelijk maximaal een lengte bereiken van zo'n 10 meter. Er bestaan twee uiteenlopende soorten, namelijk de Noord-Atlantische en de Antarctische (of Zuidelijke) Minke walvis. Beide soorten migreren tijdens hun paringsseizoen richting de evenaar om te paren. Omdat beide soorten hun eigen paringsseizoen hebben komen deze twee soorten elkaar echter niet tegen.
De orka
Hoewel deze diersoort in alle grote oceanen te vinden is heeft hij een specifieke voorkeur. Hij is namelijk vaker in koudere wateren te vinden dan in warme gebieden. Meestal migreren zij op een tactische wijze mee met hun prooi. Zij zoeken namelijk de plekken op waar er prooidieren in overvloed zijn omdat dit de jacht op de dieren vereenvoudigt. Het kost hierdoor minder energie waardoor zijn overlevingskansen vergroten.