Alles over de Europese wilde kat

De Europese wilde kat lijkt op een grote versie van de gewone huiskat. Toch zal dit dier zich niet snel laten aaien. Deze kat behoort tot de ondersoort van de wilde kat en valt, in tegenstelling tot de Afrikaanse wilde kat, niet te temmen. Wie zijn deze fascinerende dieren en hoe leven ze in het wild?

Beschrijving

Zoals eerder vermeld werd, lijkt de Europese wilde kat op een grote, forse huiskat. Zijn ogen zijn groot en hebben een vaalgele kleur. Een belangrijk verschil tussen een wilde kat een huiskat, is de dikte van de staart. Een wilde kat heeft een dikke staart met een ronde, zwarte staartpunt. Over de staart, die tot achtendertig centimeter lang kan worden, lopen vijf zwarte ringen. Nog een belangrijk verschil is dat de vacht van een wilde kat nooit vlekken zal vertonen, maar strepen.

De kop-romplengte van de Europese wilde kat ligt tussen achtenveertig en achtenzestig centimeter. Het dier kan maximaal acht kilogram zwaar worden. Katers worden meestal groter dan poezen.
In het algemeen lijkt de Europese wilde kat op een Cyprische huiskat.

Leefgebied

Zoals zijn naam al doet vermoeden, komt de Europese wilde kat voor in continentaal Europa. Vroeger was deze kat over meerdere gebieden verspreid, maar is helaas op heel wat plaatsen verdwenen. Vandaag de dag komt hij vooral voor in Italië, op het Iberisch schiereiland, Balkan, in Noord-Frankrijk en België en in het westen van Duitsland.

In België komt de Europese wilde kat voor in de Waalse Ardennen. De kat werd echter in 2010 ook in Vlaanderen gesignaleerd. Omwille van de frequente vaststellingen van de wilde kat in Limburg, wordt verondersteld dat hij langzamerhand terugkeert naar de Nederlandse natuur.

Leefwijze

Europese wilde katten leven solitair of in paren. Het zijn erg schuwe dieren die vooral 's nachts actief zijn. Het gedrag van een wilde kat lijkt erg op dat van een huiskat. Bij gevaar kromt het dier zijn rug en recht hij zijn haren op om groter en gevaarlijker te lijken.

Overdag rust de wilde kat uit en gaat pas jagen als het schemerig wordt. Het is een uitstekende klimmer die perfect achterwaarts uit een boom kan klimmen. Hoewel de wilde kat een roofdier is, kunnen de kittens zelf ten prooi vallen aan marters, vossen, hermelijnen en steenarenden. In gevangenschap kan het dier maximaal 15 jaar oud worden. In de natuur sterven veel katten tijdens de wintermaanden door een voedseltekort. Ziekten en verkeer vormen ook een bedreiging voor de wilde kat.

Als een schuilplaats gebruikt de kat een holle bomen, rotsspleten, verlaten konijnenholen of zelfs dassenburchten. In koud weer zal hij zich eerder in een hol verstoppen om het warmer te hebben. Mannetjeskatten zijn nomadisch ingesteld en trekken van plaats tot plaats. Vrouwtjes daarentegen hebben een vast territorium.

Jacht en voedsel

Een wilde kat is een carnivoor, daarom heeft hij een groot assortiment op zijn menu staan. Kleine knaagdieren en konijnen, vogels, vissen, amfibieën, insecten en hoefdieren vormen het voedselpakket van dit prachtig roofdier. Het liefst jaagt de wilde kat in een open terrein. Net als de meeste katachtigen besluipt en bespringt de wilde kat zijn prooi. Ze kunnen het slachtoffer ook verassen met een korte sprint, maar zullen het nooit blijven achtervolgen. Hij krijgt de prooi van de eerste keer te pakken of helemaal niet.

Voortplanting

Wilde katten paren voornamelijk in de late winter en lente. Als het vrouwtje in die periode niet bevrucht is geworden, kan de paring ook in de zomer plaatsvinden. Dit is gebeurt zelden. Het vrouwtje draagt de jongen ongeveer achtenzestig dagen. Gemiddeld worden er 3 à 4 welpjes geboren. Voor de bevalling trekt de kat zich terug in haar hol of rotsspleet. Het moet er in ieder geval droog zijn. Tegen die tijd heeft het vrouwtje haar hol met voedselvoorraden gevuld zodat ze haar welpjes niet alleen hoeft te laten. De zoogtijd duurt tussen twee en vijf maanden.

Wanneer de jongen tien weken oud zijn, trekken ze met de moeder mee op voedseltocht. Vanaf vijf weken zijn ze zelfstandig. De mannetjes, die na één jaar geslachtsrijp zijn, verlaten de moeder, terwijl de vrouwtjes zo dicht mogelijk bij hun geboortegebied blijven. Zij zijn al na 9 à 10 maanden geslachtsrijp.