De venusvliegenvanger - Dionaea muscipula

Vleesetende planten zijn erg populair, vooral de venusvliegenval (ook wel venusvliegenvanger genaamd) siert veel kamers. Zijn naam en populariteit dankt hij aan zijn buitenaardse uiterlijk. Met zijn vangbladeren, die dichtklappen wanneer er een insect in komt, draait deze plant de rollen om. In plaats van gegeten worden, eet deze plant zelf vlees!

Plaats in de biologie:

Naam: Dionaea muscipula

Taxonomische indeling:

• Rijk: Plantae (Planten)
• Stam: Embryophyta (Landplanten)
• Klasse: Spermatopsida (Zaadplanten)
• Clade: Bedektzadigen
• Clade: 'nieuwe' Tweezaadlobbigen
• Clade: Geavanceerde tweezaadlobbigen
• Orde: Caryophyllales
• Familie: Droseraceae
• Geslacht: Dionaea

Voedsel

De venusvliegenvanger heeft nauwelijks voedingsstoffen uit de grond nodig. De meeste planten halen hun voedsel uit zouten en andere stoffen die in de grond zitten. Deze plant daarentegen, haalt zijn voedsel uit kleine insecten en spinnen.

Hoe vangt hij zijn voer?
Een blad van de venusvliegenvanger is vanbinnen bedekt met drie tot negen cilia, of trilharen. Hiermee kan de plant waarnemen of er iets op zijn blad komt. Als een haartje twee maal binnen twintig seconden wordt aangeraakt, klapt de val dicht. Het dier wat erin zit is opgesloten en wordt levend verteerd. De plant klapt zijn val niet dicht bij één aanraking, omdat dan iedere regendruppel zou resulteren in een dichtklappend blad. Dit kost de plant veel energie, zeker meer omdat een blad maar enkele malen dicht kan klappen. Nadat een blad meerdere malen dichtgegaan is en al dan niet een insect heeft verteerd, sterft het blad namelijk af. Mocht een blad toch dichtslaan bij een regendruppel (dit kan bij een hevige regenbui gebeuren) merkt de plant dat er niets meer tegen de voelharen aanspartelt. Hierdoor gaat het blad binnen enkele uren weer open, klaar om een echte prooi te verteren. Het verteren van een echte prooi duurt ongeveer tien dagen, en moet beginnen terwijl de prooi nog leeft.

Leefomgeving

De venusvliegenvanger leeft uitsluitend in de moerassen in Norh-Carolina en South-Carolina in de Verenigde Staten. De grond is hier stikstof- en zoutarm, waardoor planten genoodzaakt zijn hun voedsel elders vandaan te halen. Dieren, in dit geval.

Verzorging

Veel venusvliegenvangers die in huis worden gehouden gaan dood aan een overschot van voedingsstoffen. Doordat de grond verzadigd is, anders dan ze voor gebouwd zijn, kunnen we moeilijker water opnemen en sterven ze snel. Bij het houden van een venusvliegenval is het dan ook belangrijk geen potgrond te gebruiken, gebruik in plaats daarvan armere grond. Verder is het een moerasplant, dus het is belangrijk dat hij altijd voldoende beschikking over water heeft. Het beste kun je de plant in een bakje met ongeveer drie centimeter diep water zetten, op een lichte plaats. Als laatste is het belangrijk dat de blaadjes alleen op natuurlijke wijze dichtklappen. Wanneer je ze met je vinger dicht laat klappen, kost dit de plant teveel energie, en zal hij sterven. Ook dode insecten zal de plant niet accepteren, omdat die niet meer spartelen. Hierdoor gaat het blad weer open zonder dat de plant het insect verteerd.