De Duitse Dog - Karakter & kenmerken

De Duitse Dog, in Nederland vaak Deense Dog genoemd naar de letterlijke Engelse vertaling Great Dean, is een echt bakbeest. De honden hebben een schofthoogte die varieert tussen de 72 en 80 cm en een gewicht van soms wel 80 kg of meer. Toch ziet deze groot reus er indrukwekkender uit dan hij of zij is. De Duitse dog is een zeer rustige familiehond die een strikte opvoeding nodig heeft. Als je je hier aan houdt heb je een maatje voor het leven!

Inhoud

• De geschiedenis van de Duitse Dog
• Raskenmerken Duitse dog
• Karakter en opvoeding
• Ziektes

De geschiedenis van de Duitse Dog

Over de oorspronkelijke herkomst van de Duitse dog bestaat enige onduidelijkheid maar er is in ieder geval met zekerheid vastgesteld dat de Assyriërs zo'n 4.000 jaar geleden honden hadden die worden gezien als de voorouders van de Duitse dog, Engelse buldog, de Mastiff en de Bordeauxdog. De Assyrische honden waren groot, zeer gespierd en kort behaard en werden vooral gebruikt in gevechten en bij de jacht. Het was het uiteindelijk het Keltische volk dat de Assyrische honden meenam naar Europa waar ze terecht kwamen in Duitsland, Engeland en Ierland. Naast de Assyrische afkomst bestaat er ook nog het vermoeden dat de Duitse dog nauw verwant is aan de Tibetaanse dog, maar duidelijke aanwijzingen hiervoor zijn nooit gevonden.

Naamgeving Duitse dog

Bij het bereiken van de zestiende eeuw laat de geschiedenis en de ontwikkeling van de Duitse dog zich beter volgen en met name in Engeland experimenteerde men er vrolijk op los door verschillende rassen met elkaar te kruisen zoals de Ierse Wolfshond en de Mastiff. Aan het Duitse hof ontstond er in deze periode vraag naar grote en sterke honden die opgewassen waren tegen de jacht op beren, everzwijnen en herten en ze besloten verder te fokken met de Engelse kruising van de Mastiff en Ierse Wolfshond. Vanaf de zeventiende eeuw hadden de Duitsers niet langer Engelse honden nodig aangezien ze toen zelf in staat waren de bovenstaande kruising te fokken en besloten het nieuwe hondenras in 1878 haar officiële naam; Duitse Dog te geven. Een jaar na de officiële naamgeving werd in de Duitse stad Berlijn ook de eerste Deutscher Doggen Club (DDC) en in 1893 volgde de eerste vereniging voor Duitse doggen in Nederland.

De officiële naam van het ras is dus Duitse Dog maar de reden dat de hond in Nederland vaak bekend staat als Deense Dog heeft te maken dat het Engelse woord 'Great Dane', letterlijk 'Grote Deen', in het Nederlands al snel werd overgenomen en 'vernederlands' tot Deense Dog. Ondanks het feit dat de vrije vertaling op taaltechnisch gebied juist is, is de benaming Deense Dog voor een Duitse Dog niet juist. Wil je indruk makken op de baas van een dog? Zeg dan Duitse Dog in plaats van Deense Dog!

Couperen

Van oorsprong werden zowel de oren als de staart van de Duitse dog gecoupeerd zodat ze hier geen hinder van zouden ondervinden bij de jacht of tijdens een gevecht. Het couperen van honden was in die periode zeer gebruikelijk en het aantal honden waarvan de staart en oren nog intact waren, was vaak op één hand te tellen. Naarmate de gewoonten en gebruiken op het gebied van de jacht veranderden kwam ook het couperen van honden ter discussie te staan waarbij uiteindelijk is besloten het couperen in Nederland te verbieden. Het grote verschil tussen de Duitse Dog van 'vroeger' en de Duitse Dog van 'nu' is het feit dat ze nu vooral te zien zijn met een mooie lange staart en bijbehorende flaporen.

Raskenmerken Duitse dog

De Duitse Dog werd van oorsprong gefokt als vecht- en jachthond maar heeft vandaag de dag nog maar weinig van deze eigenschappen in zijn karakter. Het zijn geen jagers, ze zijn gek op andere dieren en kinderen en slapen het liefst het grootste deel van de dag. Wel is de Duitse Dog een enorme verschijning en houd er dan ook rekening mee dat je naast een hele lieve hond ook een hele grote hond in huis haalt.

Ras

Kijkend naar de verschillende groepen hondenrassen wordt de Duitse dog ingedeeld in dezelfde groep als de Pinchers, Schnauzers, Molossers en Berg- en Sennehonden. Allemaal hondenrassen die bekend staan om hun waakse, doch vriendelijke karakter, hun intelligentie en besluitvaardigheid en hun evenwichtige karakter. Op de Pinchers en Schnauzers na staan de honden in deze groep op het gebied van hun uiterlijk bekend om hun grote en stevige voorkomen en veel van de voornoemde honden worden dan ook gehouden als waak-, herders-, of gezelschapshond.

Groei

De Duitse Dog is - op de Ierse Wolfshond na - het grootste hondenras ter wereld en groeit dan ook enorm hard. De eerste twee jaren van zijn leven zal de Duitse Dog het merendeel van zijn energie gebruiken om te groeien en het is dan ook aan te bevelen in deze periode zeer voorzichtig te zijn met je pup. Hoe leuk het ook is om met je pup op pad te gaan kleine Duitse Doggen mogen absoluut niet te veel bewegen om hun spieren en botten de kans te geven op een goede en gezonde manier groot te worden en houd er dan ook rekening mee dat lange wandelingen in het eerste jaar uit den boze zijn. De Duitse Dog is een hond die je bijna letterlijk 'ziet' en 'hoort' (groei-hik) groeien in het eerste jaar van zijn leven en zijn botten krijgen zonder lange wandelingen al genoeg te verduren. Een volwassen Duitse dogreu heeft een schofthoogte van minimaal 80 centimeter en een vrouwtje een schofthoogte van minimaal 72 centimeter. Tel daar een gewicht voor een volwassen reu van 75 kilogram of meer bij op en voor een teefje een gewicht van rond de 60 kilogram en je begrijpt hoe zwaar de spieren en gewrichten belast worden.

Ondanks dat de honden zo groot en zwaar zijn zijn ze zeer elegant en lichtvoetig in hun bewegingen. Ze zijn zeer snel en kunnen op rechte stukken met gemak een snelheid van 40 kilometer per uur of meer halen, maar zijn door hun grote niet erg wendbaar. De Duitse Dog is - ondanks zijn grote - slank gebouwd, met sterke en pezige poten, heeft een lange nek en kenmerkende hangwangen die de hond zijn vaak aandoenlijke blik geeft. Helaas staat de Duitse Dog niet alleen bekend om zijn grote maar ook vanwege het feit dat ze vaak niet oud worden. De gemiddelde leeftijd van een Duitse Dog ligt op negen jaar met uiteraard diverse uitzonderingen die een leeftijd van elf of twaalf jaar hebben gehaald maar helaas zijn het aantal uitzonderingen van Duitse Doggen die hun vijfde of zesde verjaardag niet halen groter.

De vacht

Doggen hebben een zeer korte vacht zonder ondervacht waardoor ze gevoelig kunnen zijn voor de kou. Een warme jas in de winter kan - zeker voor doggen op leeftijd die niet meer zo actief zijn - een aanrader zijn om de hond makkelijker mee naar buiten te krijgen als hij of zij het koud heeft. Een ander nadeel van de korte vacht is dat ze de hond weinig bescherming biedt bij het liggen op een koude of harde ondergrond en doggen zijn dan ook gevoelig voor doorlig-plekken. Een voordeel van de korte vacht is dat deze relatief weinig verzorging nodig heeft al kan iedere hond een goede borstel- of wasbeurt op zijn tijd wel waarderen.

Kleurslagen

De Duitse Dog heeft zeer veel verschillende vachtkleuren waarbij deze worden ingedeeld in drie zogenaamde kleurslagen -
die worden erkend door de Duitse Doggen Club - namelijk geel & geel gestroomd, zwart & gevlekt en blauw:


Als laatste kent de Duitse Dog ook nog de zogenaamde grijstijger die niet officieel erkend wordt als kleurslag door de Duitse Doggen Club. Afstammelingen van grijstijgers kunnen dan ook niet worden ingeschreven in het stamboek of meedoen aan officiële tentoonstellingen, maar buiten het feit dan zijn kleur niet officieel erkend is, is het een 'echte' Duitse Dog.

Karakter en opvoeding

De Duitse Dog boezemt vaak angst in door zijn grote voorkomen maar staat juist bekend om zijn lieve en stabiele karakter. Ze zijn zeer tolerant en vergevingsgezind en bekijken de wereld met een open en nieuwsgierige blik waarbij ze eerder angstig op vreemde situaties reageren dan vijandig. Ondanks dat ze zeer lief en vriendelijk zijn van karakter zijn ze wel degelijk waaks waarbij een bekende uitdrukking is dat een Duitse Dog je wel binnen laat zonder toestemming maar niet meer naar buiten laat zonder toestemming … Ondanks hun grote, kunnen ze goed overweg met kinderen, zijn door hun stabiele karakter betrouwbaar maar zoals bij iedere hond geldt, geldt ook voor een Duitse Dog; laat jonge kinderen nooit alleen met honden zonder toezicht! Aangezien de dog zeer groot is zal een bijtincident veel meer impact hebben dan de beet van een kleine hond en hoe lief en geduldig je hond ook is, een ongeluk zit altijd in een klein hoekje! Als laatste is de Duitse Dog een zeer aanhankelijke hond die graag bij zijn baas of bazin is dus besef als je zo'n grote kameraad in huis haalt dat je voortaan met zijn tweeën naar het toilet zal gaan en je je plek op de bank zult moeten delen.

Opvoeding

De Duitse Dog is een zeer goede verstaander en erg gevoelig voor harde en/of boze stemmen. Aan een simpele waarschuwing heeft de hond vaak voldoende om gecorrigeerd te worden en bij (onnodig) verbaal geweld zal de hond zijn vertrouwen snel verliezen. Het allerbelangrijkste bij het opvoeden van zo'n groot hondenras als de Duitse Dog is dat je jezelf continu voor ogen houdt dat de hond nu nog klein en handelbaar is maar straks niet meer. Bedenk bij alles wat je de hond leert als pup of dat ook nog leuk is als de hond straks volwassen is; een pup die tegen je aanspringt voor een snoepje is schattig een 80 kilogram zware reu die dit doet is een stuk minder leuk. Vergeet bij het socialiseren van je hond ook geen dagelijkse dingen mee te nemen zoals reizen met het openbaar vervoer - nogmaals een dogpup van een paar weken kan je nog wel op tillen, een dogpup van vier maanden niet meer - wandelen over een winkelcentrum of markt en leer de hond al vanaf een vroeg stadium aan de riem te lopen zonder te trekken. Vergeet ook niet om de bezoeken aan de dierenarts de eerste paar keren zo leuk mogelijk te maken, iedere keer een hond van 60 a 70 kilogram naar binnen sleuren is een uitdaging. Vraag of je een keer langs mag komen buiten het spreekuur, speel in de wachtkamer, laat je hond zelf op de behandeltafel klimmen, vraag de assistente(s) om een snoepje te geven enzovoorts. Wees creatief!

Als laatste is het zeer belangrijk dat je je jonge Duitse dog niet te veel laat lopen aangezien de belasting voor zijn spieren en gewrichten dan te groot is en dit zijn groei ernstig zal belemmeren. Wees ook voorzichtig met het laten lopen van trappen en veel op- en afstapjes maar leer je hond het traplopen wel aan. Naar boven is voor de meeste honden niet zo'n probleem, naar beneden is daar en tegen vaak een stuk enger en moeilijker.

Ziektes

Helaas is de Duitse Dog - mede door zijn snelle groei - gevoelig voor diverse ziektes die specifiek zijn voor hun ras en helaas redelijk vaak voor komen:

Wobbler Syndroom

Het zogenaamde Wobbler Syndroom is een ziekte die zich bij de Duitse Dog vaak op jonge leeftijd openbaart en bij Dobermannen juist op latere leeftijd. Het Wobller Syndroom wordt veroorzaakt door een scheur in de tussenwervelschijf van de nekwervel en wordt ook wel een discus hernia genoemd. Door de scheur worden de nekwervels van de hond instabiel en het gevolg is dat diverse zenuwen uitvallen. De eerste symptomen van Wobbler zijn vaak het uitvallen van de achterhand gevolgd door een coördinatiestoornis - die in officiële termen ataxie wordt genoemd - doordat de scheur in de nekwervel te veel druk op het ruggenmerg uitoefent. De hond zal zijn achterpoten hoog en onhandig optillen en bij vergevorderde Wobbler kan de hond ook met zijn voorpoten over de grond slepen. Wordt er niet op tijd ingegrepen dan zal Wobbler uiteindelijk zorgen voor verlammingsverschijnselen en het uiteindelijke overlijden van de hond.

Horner Syndroom

Een variant van het Wobbler Syndroom is het zogenaamde Horner Syndroom waarbij de zenuwuitval niet optreedt in de achterhand maar in de kop van de hond. Horner is te herkennen aan het feit dat de hond vaak één zeer vernauwde pupil heeft en zijn ooglid half gesloten is. Horner treedt vaak maar aan één kant van de kop op en lijkt hierdoor veel op een beroerte bij een mens.

Behandeling Wobbler en Horner
In het geval er snel wordt opgetreden bij het ontdekken van de bovenstaande ziekte is genezing vaak goed mogelijk, maar bij zwaardere of verder gevorderde gevallen zal de hond vaak een (zware) operatie moeten ondergaan om de beknelde zenuwen weer vrij te maken. Zowel de operatie als het herstel is zwaar waardoor het belangrijk is om bij het minste vermoeden van Wobbler of Horner direct contact op te nemen met een dierenarts. Helaas is het nog niet duidelijk waardoor het Wobbler en/of Horner Syndroom wordt veroorzaakt en het is dan ook niet duidelijk of het voorkomen kan worden.

Maagtorsie

Net als vele andere grote hondenrassen is de Duitse Dog erg gevoelig voor een zogenaamde maagkanteling. Bij de een maagkanteling (maagtorsie) kantelt de maag waardoor de darmgassen zich gaan ophopen en uitzetten. Een maagtorsie is vaak te herkennen aan het plotseling heftig opzwellen van de buik van de hond en snel ingrijpen is dan ook vereist! Wordt er niet op tijd ingegrepen dan zal de hond uiteindelijk overlijden aan de ophoping aan gassen in zijn buik. Een goede tip om de kans op een maagtorsie te verkleinen is door de hond na het eten minimaal één maar bij voorkeur twee uur te laten rusten. Het eten krijgt dan rustig de tijd om verteerd te worden wat de kans op het kantelen van de maag aanzienlijk verkleind. Daarnaast kan men er ook voor kiezen om de maag van de hond preventief vast te laten zetten, iets dat vaak al wordt gedaan als de hond geopereerd wordt aan een maagkanteling. De kans op het kantelen van de maag na het vastzetten is zo goed als nihil, maar besef wel dat het voor de hond een redelijk zware ingreep is.

Let op!
Bovenstaande informatie is bedoeld als informatie en niet om een diagnose te stellen. Neem bij twijfel altijd contact op met een dierenarts!