Zeehondencrèche Pieterburen

De zeehondencrèche in Pieterburen, we kennen de opvang waarschijnlijk allemaal wel. Het is een opvang waar zieke en gewonde zeehonden worden verzorgd en vervolgens weer worden vrijgelaten in de natuur. Een erg bijzonder initiatief, opgericht door Lenie 't Hart. Na vele jaren komen er nog steeds dagelijks kinderen langs om een kijkje te nemen bij de zeehonden. In februari 2014 kwam er wat minder leuk nieuws vanuit de zeehondencrèche, er bleek onenigheid te zijn binnen de opvang.

Geschiedenis

In 1971 begon het allemaal. Lenie 't Hart startte de opvang voor zeehonden in haar eigen achtertuin. De eerste zeehond werd opgevangen in een klein badje. Een aantal jaren daarvoor was de familie Wentzel bezig met ongeveer hetzelfde werk als dat wat Lenie deed. Lenie werd gevraagd om het werk van mevrouw Wentzel over te nemen toen zij overleed. Langzaam werd de crèche opgebouwd, tot zoals het nu is. Het doel van de zeehondencrèche is het redden van zeehonden. Ze willen een gezonde zee en een gezonde zeehond creëren. In 2011 stopte Lenie 't Hart als directeur van de crèche, ze bleef echter nog wel betrokken, dit door middel van vrijwilligerswerk.

Opvang

Vaak zijn het jonge zeehonden die in de opvang terecht komen, ze zijn bijvoorbeeld hun moeder kwijtgeraakt. Maar ook volwassenen zitten in de opvang, veel zeehonden raken gewond doordat ze vast komen te zitten in vissersnetten. Wanneer een zeehond in de opvang terecht komt gaat het door drie fases: intensive care, verzorging en de herstelfase. Aan het einde van deze opvang worden alle dieren vrijgelaten in de natuur, een erg mooi en bijzonder moment.

De zeehonden

Er zijn twee soorten zeehonden die de crèche voornamelijk worden verzorgd, de normale en de grijze zeehond. Dit zijn de enige twee soorten zeehonden die in Nederland voorkomen. De jongen van de normale zeehond komen vaak in de opvang terecht, dit kan komen door de verstoring van de zoogperiode. Deze verstoring kan veroorzaakt worden door mensen, daarom heeft de zeehondencrèche ervoor gezorgd dat er een schutting is geplaatst in de Dollard, zo kunnen bezoekers naar de zeehonden kijken zonder dat de dieren verstoord worden. De grijze zeehond is erg nieuwsgierig en gaat dus snel op boten af, daardoor kunnen de zeehonden snel in vissersnetten terecht komen. Dit zorgt voor levensbedreigende situaties. Naast deze zeehonden komen er af en toe andere soorten zeehonden langs bij de crèche, bijvoorbeeld de ringelrob of de zadelrob.

Onderzoek

In de loop der jaren is er veel onderzoek gedaan naar het leven van de zeehonden in de Waddenzee. Er wordt onderzocht wat de grootste problemen zijn van de zeehonden en hun leefomgeving. Daarbij wordt gekeken wat hoe ze de verzorging van de zeehonden in de crèche kunnen optimaliseren. De onderzoekers hebben veel informatie nodig voor het onderzoek wat ze doen. Belangrijke gegevens zijn bijvoorbeeld het aantal gestrande huilers of de vervuiling van de zee. Dit onderzoek wordt gedaan door een groep van nationale en internationale medewerkers. Daarbij krijgt de zeehondencrèche veel steun van studenten en vrijwilligers.

Staking

Op 15 februari 2014 sloeg het roer echter een beetje om. Het personeel was klaar met de raad van toezicht, en wou dat de raad opstapt. Dit blijkt al langer te spelen, het probleem ligt het vooral bij de behandeling van de zeehonden. Medewerkers vinden dat de zeehonden terug de natuur in kunnen zodra ze hier sterk genoeg voor zijn. Daarom is het gemiddelde verblijf van 108 naar 62 dagen verkort. Echter vinden de raad van toezicht en Lenie 't Hart dat deze methode niet goed werkt. Daarbij is er ook verschil in het gebruik van antibiotica. Lenie gaf meer antibiotica aan de zeehonden dan het personeel doet onder het nieuwe beleid. De medewerkers zijn van mening dat de zeehonden hierdoor resistent kunnen worden voor de antibiotica. Als gevolg van deze onenigheid zijn de medewerkers in staking gegaan. Het verzorgen van de zeehonden ging gewoon door, maar bezoekers konden gratis een bezoek aan de crèche brengen.

Wibo van der Linde was in deze tijd de interim-manager van de zeehondencrèche. Hij werkte hard aan een plan om beide partijen tevreden te houden, een soort tussenweg. Het plan was om een wetenschappelijk te onderzoeken naar wat de beste methode is om de zeehonden te verzorgen, maar het personeel vindt het niet nodig, ze weten al dat hun beleid de beste is. Als dit wordt uitgevoerd mag Lenie geen invloed meer op het beleid uitoefenen.

Hoe gaat het sinds de staking?

Op 17 februari 2014 is besloten dat de crèche de visie met Lenie 't Hart niet meer zal opvolgen, dus het beleid van de medewerkers gebruikt worden. De raad van toezicht is als gevolg hiervan opgestapt. Er is een nieuw bestuur aangewezen, het personeel staat achter dit bestuur. De nieuwe voorzitter wil de betrokkenheid van Lenie op een harmonieuze wijze vorm geven.