De Anatolische herder of Karabash

De Anatolische herder is een "wijze" hond, hij bekijkt situaties kalm, waardig en met een trotse houding. Hij is actief en energiek. Lief en zachtmoedig voor de mensen die hij kent. Hij gebruikt zijn kracht en imposante voorkomen om eventuele mensen (of dieren) met snode plannen op andere gedachten te brengen en valt niet snel aan.

Het ontstaan

De Anatolische herder komt van oorsprong uit het midden van Turkije (en Afghanistan). De natuur is er karig en wild en het leven is er hard voor mens en dier.’s Zomers kan het erg heet zijn en ’s winters bitter koud tot wel 40 graden onder nul.

Schapenteelt is er bijna het enige middel van bestaan, maar deze schapen vormen ook de voedselbron voor adelaars, beren en de grote Anatolische wolf die in dat gebied leven. Het beschermen van de kudde is dus van groot belang om te overleven. De boeren daar hebben daarom in de loop van de tijd een Berghond ontwikkeld die hard, groot, sterk, maar toch snel is. Van nature een bewaker, die sterk en stoer genoeg is om een wolf te doden. In het begin van de jaren ’60 kwamen de eerste Anatolische herdershonden naar Engeland. Daar werden ze Anatolische Karabash genoemd en waren lichtbruin van kleur. Ongeveer 10 jaar later kwam een variant van de Turkse Berghond naar de Britse eilanden. Deze hond was geheel wit en had de naam Akbash of Akbah Karabash. Er ontstond rivaliteit tussen de liefhebbers, vooral omdat de vraag was, of deze twee verschillende kleur honden ook als aparte rassen moesten worden gezien? In Turkije worden deze honden echter gekruist, ongeacht hun kleur of afmeting en dus is in 1989 de Anatolische herder officieel erkend door de F.C.I.

Echter de honden die vanuit Engeland naar Amerika zijn geëxporteerd hebben daar de naam Akbash Karabash gekregen. Internationaal zal de verwarring over de verschillende kleuren en typen dus blijven bestaan.

Het ras

Deze stoere hond beoordeelt zelf in welke situaties hij ingrijpt, het is een zelfstandige, onafhankelijke hond. In eerste instantie zal hij altijd een kalme en een onderzoekende houding aan nemen. Daarom wordt hij ook wel “wijs”genoemd, maar pas op hij kan op elk moment op waaksheid overschakelen. Voor de mensen en dieren die hij kent is het een lieve, zachte hond, maar van ‘vreemden’accepteert hij niks. Hij gaat echter zelden tot de aanval over. Dit ras is super intelligent, maar zoals elke Berghond niet gemakkelijk te trainen en dus niet voor de beginnende hondenbaas. De reuen worden tussen de 74-81 cm de teven 71-79 cm groot. De vacht varieert van kort tot half lang en alle kleuren zijn toegestaan.

Verwante rassen

De directe verwant van de Anatolische herder is de berghond Kaukasische Herdershond afkomstig uit Midden- en Centraal-Azie. Deze berghond is ook groot, reuen minsten 70cm. De kleuren echter die bij de Anatolische herder worden aangetroffen, daar mogen zwart en gemengde kleuren bij de Kaukasische Herdershond niet.

De Sredneasiatskaïa Ovrcharka en de Tibetaanse Mastiff zijn verwant aan de Anatolische herder en komen uit Centraal Azië. Van de Kurvasz uit Hongarije wordt zelfs aangenomen dat hij deels afkomstig is uit Turkije. Omdat Turkse nomaden (schaapherders) zich vroeger in Hongarije hebben gevestigd. Ook de Tsjechische Cuvac, de Poolse Tatra, de Joegoslavische Sarplaninac, en de Krasky Ovrchar zijn berghonden en verwant met de Anatolische herder.