Hondenrassen: De oerhond Alaska-malamute

De mooie Alaska-malamute is onder dit formaat honden behoorlijk populair. Dit heeft enerzijds te maken met het robuuste in combinatie met de grootte van de hond. Anderzijds met het gegeven dat de hond, in ieder geval ogenschijnlijk, dicht bij de natuur staat. De warme kleur ogen geeft deze sledehond vervolgens toch weer een zachter uiterlijk. Wat is het precies voor hond en hoe kan je de hond het beste houden?

Alaska-malamute, het ras

De naam die het hondenras gegeven is, is afkomstig van de Inuitstam (dit is de naam waarmee de Eskimo’s van Groenland en Canada zichzelf aanduiden) in Alaska, te weten de Mahlemuts. Het hondenras wordt aldaar al vele generaties gebruikt voor het trekken van de sleeën. De sledehond wordt gebruikt voor het vervoer van mensen en (zware) vrachten. De overkoepelende rasnaam voor dit type honden is poolhonden.

De honden werden pas echt voor de fokprogramma’s gebruikt aan het begin van de 20ste eeuw in de Verenigde Staten. Pas in 1935 werd het ras als zodanig ook echt erkend door American Kennel Club. In hetzelfde jaar werd de Alaskan Malamute Club opgericht.

De raskenmerken

Uiterlijk

Als sledehond moet je behoorlijke sterk zijn, dat is een uitgangspunt. Het is dan ook een robuuste hond met een diepe borst, een goed compact lichaam en lendenen die niet te kort zijn. De hond heeft altijd een actieve houding, staat goed op de poten en oogt ‘trots’. De schouderhoogte van de reu is 63,5 cm en de teef 58,5 cm. De hond zitten gemiddeld tussen de 40 en 50 kg.

De Alaska-malamute heeft een relatief brede kop, recht opstaande wigvormige oren en een flinke snuit (een beetje spitser toelopend) met duidelijk zwarte stop. De ogen zijn bruin van kleur en ogen ‘warm’.

De vacht is grof te noemen en deze dikke volle vacht is er in verschillende kleurschakeringen. De gebruikelijke kleuren variëren van lichtgrijs tot bruin of zwart. De hond heeft wel altijd wit op de buik, wit op een deel van de benen en op een deel van het gezicht (onderdeel van het zogenaamde ‘masker’). De enige uitzondering op de regel is de geheel witte versie. De haren zijn circa twee cm lang (soms iets langer) en ze voelen wollig aan. In de zomer voelt de vacht iets minder dicht aan. De staart ligt goed in het verlengde van de rug en is mooi vol behaard. De staart ligt als het ware over de rug en lijkt op een wuivende pluim.

Karakter
De Alaska-malamute staat bekend als een vriendelijke en aanhankelijke hond die intelligent en eigenzinnig is. Het is een hond die moet overleven, vandaar die eigenzinnigheid. De hond is goed te trainen, maar hij kan wel een beetje dominant zijn. Die dominantie kan de hond ook tentoonspreiden bij bekenden. Toch beseft hij wel dat de wereld om de mens draait en niet om hem. Hij neigt wel de grenzen van de mens op te zoeken. Het is dan ook belangrijk je te verdiepen in dit type hond en hoe hier mee om te gaan. De hond heeft een duidelijke opvoeding nodig en je moet als eigenaar de hond mentaal en fysiek de baas kunnen zijn. Maar soms kom je ook bij deze hond met een lekkere traktatie een heel eind.

Als de hond iemand niet kent, dan kan de hond de betreffende mens volkomen negeren, althans zo komt het vaak over. Maar diezelfde hond kan je ook plotseling volledig dood willen knuffelen. Met kinderen kan je zeggen dat hond gemiddeld tolerant is. Ook kinderen moeten weten hoe ze met de hond om moeten gaan en het is met kinderen dan ook goed om de hond al als pup te hebben. De Alaska-malamute is in ieder geval geen echte speelkameraad voor kinderen.

De hond is overigens goed te combineren met een andere hond, het is een roedeldier. Ze trekken graag samen op, zeker als de andere hond van de andere sekse is.

De Alaska-malamute in huis halen

Een goede voorbereiding is altijd goed als er een dier in huis komt. Soms moet je zaken aanpassen, kijken wat goed en niet goed gaat. Ruimte creëren of afrasteren kan nodig zijn en wat als je al een ander dier hebt? Hoe dan ook, de Alaska-malamute is niet de eenvoudigste hond om te nemen. Enkele zaken waar je op moet letten:

• De vacht van de hond is vrij eenvoudig te verzorgen, behalve als deze in de rui is. Dan kunnen er flinke wolken haar uitkomen en het is dan ook belangrijk dit goed bij te houden. Verharen doen deze honden één tot twee keer per jaar.
• Een dergelijke hond heeft bij voorkeur een stukje grond nodig én een goede omheining. Bij een omheining moet je denken aan iets van zo’n twee meter hoog en een die bij voorkeur ook nog een beetje in de grond zit.
• Het is eigenlijk een werkhond die bezig wil zijn. Realiseer je dat deze hond flink wat beweging nodig heeft. Alleen de ruimte van bijvoorbeeld een stukje grond hebben, is niet voldoende. Als de slede er niet voor hem in zit, dan is mee hardlopen of veel wandelen door de bossen ook goed. Naast de fiets laten lopen met een speciale riem, kan ook een prima oplossing zijn.
• Naast fysieke beweging moet de hond ook mentaal uitgedaagd worden. Er zijn speciale trainingen die je met een dergelijke hond kunt volgen of ga lekker regelmatig het bos in en laat hem speuren.
• Deze honden gaan niet altijd goed met andere dieren samen. Bespreek dit anders met de fokker.
• Aandoeningen voor dit ras zijn met name heupdysplasie en grijze staar.

Waarom deze hond?

Je moet als eigenaar echt veel tijd in deze hond willen steken. Het kan een prima maatje zijn, tenminste als de verhoudingen goed zijn. Vergewis je hiervan op het moment dat je betoverd raakt door zijn uiterlijk. Als dit alles nieuw voor je is, ga dan bij de fokker praten en ervaar wat het allemaal wil zeggen om de hond goed in te kunnen passen in je leven. Verder moet de fokker natuurlijk ook voor de juiste papieren, entingen, gezondheidsverklaring, stamboom en chip zorgen. Als alles overwogen is en het licht staat nog steeds op groen, dan kan je een prima oerhond hebben aan de Alaska-malamute.