Het brein van vechthonden
Vechthonden zijn alle hondenrassen die gefokt zijn om met hun soortgenoten te vechten. Dit gebeurt helaas tot op de dag van vandaag nog steeds. Zijn deze honden werkelijk zo gevaarlijk als in de media vaak wordt gezegd of zoals ze er uitzien? Zo ja hoe komt dat? Of is al die negatieve publiciteit in de media overdreven en is het een kwestie van hoe je met de dieren omgaat?Honden zijn gefokt voor een bepaald doel
Van oudsher zijn honden gefokt voor een bepaald doel. De Border Collie om schaapskudden bijeen te drijven, de Windhond voor zijn snelheid en de Golden Retriever voor de jacht. Hierbij is gebruik gemaakt van bepaalde fysieke eigenschappen waar op geselecteerd werd tijdens het fokken zoals uithoudingsvermogen, snelheid of cognitief vermogen. Vechthonden werden gefokt om te vechten met hun soortgenoten in de ''pit'' of ring. Ze moesten dus kenmerken hebben als kracht, hardheid, agressiviteit en onverschrokkenheid.De hondenrassen die vallen onder de noemer vechthond
Alle ''Bullachtigen'', ''Molossers'' (grote dogachtigen), of combinaties hiervan. Enkele Japanse rassen zoals de Akita en de Tosa Inu en ongetwijfeld nog wat meer … De bekendste van allemaal de ''Pitbull'' is behalve de ''Amerikaanse Pitbull'' geen officieel ras maar een verzamelnaam van het dier dat ontstaat bij het fokken met verschillende vecht rassen (onder andere bull terriers, staffords en bulldogs) op snelheid, kracht en brede bouw.Fokdoel van de vechthond
De vechthond is dus gefokt voor een bepaalde functie.Tijdens het hondengevecht was het een kwestie van overleven. Daarom moest het dier van nature erg agressief zijn. De vechthond is hier dus op geselecteerd tijdens het fokken. De sterkste en meest agressieve dieren overleefden het gevecht, werden opgelapt en doorgefokt. De zwakke exemplaren stierven of werden afgemaakt om ze uit hun lijden te verlossen. Verder mochten de dieren geen agressie naar hun baas of naar mensen in het algemeen vertonen.De exemplaren die dat deden werden afgemaakt. In die zin werd enigszins geselecteerd op ongevaarlijke, niet agressieve karaktereigenschappen naar de mens.
Verschil tussen vechthonden en andere honden
Peremans benoemt in haar proefschrift van 2002 dat er bij vechthonden sprake is van impulsieve agressie. Dit houdt in dat de dieren niet waarschuwen alvorens ze aan vallen. De aanval lijkt veelal te komen uit het niets. Verder zijn onderzoekers tot de conclusie zijn gekomen dat het brein van vechthonden anders in elkaar zit en werkt dan bij andere honden. Deze mutatie is een belangrijke oorzaak bij het onvoorspelbaar agressieve gedrag van de dieren en is van generatie op generatie overgedragen.Hierbij moet vermeldt worden dat dit gegeven van een overerfbare ''hersenafwijking'' onvoldoende onderzocht is om het met zekerheid vast te stellen! Het blijft dus een speculatie.
Rangorde
In de wolven en hondenwereld is er sprake van een bepaalde rangorde. De dieren communiceren met elkaar door middel van lichaamstaal om deze rangorde te bepalen. Vechthonden negeren vaak de signalen van hun tegenstander en vallen gewoon ''impulsief'' aan ook op momenten dat dit volgens de hondentaal totaal niet gepast is. Als hun tegenstander zich onderwerpt stoppen ze het gevecht niet. Zonder menselijk ingrijpen zullen ze zich doodvechten. Dit is namelijk waarvoor ze zijn gefokt!In de hedendaagse samenleving
Tijdens de hondengevechten kwam deze agressie als gevolg van een vermeende overerfbare hersenafwijking goed van pas en werd er ongetwijfeld veel geld aan verdiend. In de samenleving van vandaag is het een ander verhaal.Tegenwoordig moeten mensen zich ervan bewust zijn dat ze geen vechthond moeten aanschaffen alleen voor hun fraaie uiterlijk of om hun eigen ego te strelen. In verkeerde handen is het dier een mogelijk moordwapen waar de eigenaar, de omgeving, of de hond zelf de dupe van kan worden. Het dier kan zich zonder twijfel met met de juiste opvoeding net zo goed als iedere hond gedragen. Bij een consequente opvoeding met liefde en begrip voor hun karakter kunnen het fantastisch veelzijdige gezinshonden zijn. Honden met veel liefde voor de mens, gek op spelletjes en beweging en een grote ''will to please''.
Vanwege hun grote (bijt) kracht en veelal dominante en sterke karakter is de kans op een onvoorspelbare aanval met niet zelden een fatale afloop bij deze honden veel groter. Dit is vooral het geval als de eigenaar geen overwicht heeft op het dier. Die onvoorspelbare aanvalsneiging is niet af te leren en zit diep van binnen. Het kan jaren of misschien een heel hondenleven goed gaan. Voorkomen is echter beter dan genezen.
