Stokstaartjes – een hechte groep

Voor ons is de dichtsbijzijnde locatie waar we een stokstaartje in levende lijve kunnen zien in de dierentuin. Ze zien er erg grappig uit, staan altijd rechtop en kijken om zich heen. Je vraagt je dan toch af hoe ze in het wild leven en waarom ze vaker op hun achterpoten staan dan op vier poten tegelijk.

Algemeen

Latijnse naam: Suricata Suricatta
Soort: Zoogdier
Type: Carnivoor
Waar komen ze vandaan?: In droge woestijngebieden in Zuid-Afrika, Botswana en Namibie.
Hoe oud kunnen ze worden?: Een stokstaartje kan tussen de 10 en 15 jaar oud worden.

Voeding

Ondanks dat het stokstaartje een woestijndier is, is het vooral overdag actief. Ze snuffelen met hun neus over de grond, op zoek naar larven en graven in de bodem met hun scherpe klauwen. Stokstaartjes eten het liefst insecten, maar schorpioenen, hagedissen en kleine zoogdieren en kleine zoogdieren staan ook op het menu. Stokstaartjes zijn groepsdieren en doen alles samen, behalve eten. Qua eten zorgt ieder stokstaartje voor zichzelf en delen ze niet (behalve dan met hun jongen). Drinken doen stokstaartjes nauwelijks, vandaar dat ze in woestijngebieden kunnen overleven. Het vocht dat ze nodig hebben halen ze uit het voedsel.

Kenmerken van het lichaam

Stokstaartjes zijn zo’n 25-35 centimeter lang en weegt tussen de 600 gram en 1 kilogram. Ze hebben een lange staart die ervoor zorgt om in evenwicht te blijven als ze rechtop staan. Omdat het stokstaartje een vleeseter is, heeft hij scherpe tandjes, waarvan 2 hoektanden, wel 10 kiezen (voor het kauwen) en 6 voortanden. Het ruikvermogen van een stokstaartje is erg goed. Omdat ze in het donker niet kunnen zien hebben ze dus hun neus nodig om in het donker van hun holen de weg te kunnen vinden. Ook kunnen ze ruiken of er soortgenoten of prooi nabij aanwezig is. Hun klauwen hebben scherpe nagels waarmee ze zichzelf verdedigen en goed kunnen graven.

Levensgewoonten

Stokstaartjes leven in groepen van zo’n 30 stokstaartjes. Dit zijn dan enkele families bij elkaar. Om de beurt zie je een stokstaartje overeind staan om de omgeving te bewaken voor gevaar. Als er gevaar dreigt vlucht iedereen terug naar hun holen. Deze holen hebben zo’n 90 gangen en 6 kamers en hebben een omvang van wel 800 vierkante meter. Een tunnel heeft een doorsnee van 15 centimeter en een diepte van ongeveer 2 meter. De kamers zijn verdeeld in slaapkamers, toiletruimtes en zogenaamde kraamkamers, waar de jongen worden grootgebracht. De toiletruimtes worden schoongemaakt door de mestkevers die ook in de holen wonen.

Voortplanting

De zwangerschap van een stokstaartje duurt zo'n 11 weken en ze werpt dan 2 tot 5 jongen per keer. De moeder gaat vervolgens meteen op zoek naar voedsel terwijl de andere stokstaartjes de jongen tussendoor opvangen. Wel drinken de jongen nog bij de moeder. Na 3 maanden krijgen ze kleine prooidieren te eten die gevangen worden door andere stokstaartjes. Vanaf 6 maanden worden stokstaartjes als volwassen beschouwd en gaan ze zelf op zoek naar voedsel.