Stokstaartjes - kleine woestijn diertjes

Je komt ze in elke dierentuin wel tegen: een ruimte met een grote zandheuvel in het midden met vele holen die door de grote groep stokstaartjes zelf gegraven is. Ze zien er zo leuk uit als ze op hun twee achterpoten staan en om zich heen kijken. Toch zijn er weinig mensen die ze in hun natuurlijke omgeving gezien hebben.

Algemene informatie

Latijnse naam: Suricata Suricatta
Soort: Zoogdieren en Roofdieren
Type: Alleseters, maar voornamelijk vlees
Waar komen ze voor: In de woestijngebieden van Zuid-Afrika
Hoe oud kunnen ze worden: Tussen de 10 en 15 jaar oud

Voeding

Het grootste gedeelte van hun dag zijn de stokstaartjes op zoek naar larven die in de grond zitten. Met hun neuzen snuffelen ze over de grond. Insecten zijn de grote favoriet van stokstaartjes, maar ze eten eigenlijk vanalles, zoals bijvoorbeeld:

• Schorpioenen
• Hagedissen
• Slangen (zelfs giftige)
• Knollen
• Wortelen

Drinken doen ze eigenlijk nauwelijks, het meeste vocht halen ze uit hun eten. Hierdoor kunnen ze dan ook in de woestijn overleven. Het gekke is dat stokstaartjes eigenlijk alles samen doen, behalve eten. Wanneer een stokstaartje aan het eten is, zal het dit niet (vrijwillig) delen met een ander stokstaartje, maar zich eerder afzonderen om alleen te kunnen eten.

Leefgewoonten

Stokstaartjes leven in groepen van zo'n 30 dieren. Vaak zijn dit dan 1 of 2 families.Ze gebruiken de holen van andere dieren om er een gangenstelsel van te maken met allerlei kamers, vaak met een oppervlakte van wel 115 vierkante meter. Ook maken stokstaartjes gebruik van hiërarchie en hebben ze allemaal een eigen rol, zoals uitkijk, jacht, babysit, enzovoorts.

Kenmerken van het lichaam

Stokstaartjes zijn kleine diertjes tussen de 25 en 35 centimeter lang, met een staart van 18 tot 25 centimeter.Een stokstaartje kan erg goed zien en kan goed het onderscheid maken in welk dier hen als prooi ziet en welke niet. Ze kunnen in hun holen goed de weg vinden, maar dan niet met hun ogen, maar met hun reukvermogen, dat erg sterk is. Met hun snorharen kunnen ze vervolgens voelen waar ze zijn. De klauwen van een stokstaartje zijn klein, maar erg scherp. Ze graven ermee en verdedigen zichzelf er ook mee.

Voortplanting

Om te paren moet het mannetje het vrouwtje agressie tonen door ze in hun nek te bijten. Hierdoor kan het vrouwtje het mannetje niet van zich af stoten. Na een zwangerschap van 11 weken krijgt het vrouwtje 2 tot 5 jongen. Bij de geboorte zijn deze jongen nog kaal en blind. Ze blijven tot 3 maanden bij de moeder. Na een week of drie zien ze er echter al uit als een miniatuur versie van het volwassen stokstaartje.