De onschuldige veenmol

Het kleine bedreigde beestje is lang niet zo onschuldig als het lijkt. De veenmol is een zeldzaam dier en heeft zeer bijzondere eigenschappen. Er zijn weinig mensen die van dit dier afweten laat staan er een in levende lijven hebben gezien. De veenmol staat sinds kort op de rode lijst van bedreigde diersoorten.

'Veen'mol

De naam zegt het eigenlijk al. Het beestje houdt alleen van zo zacht mogelijke grond. Veen heeft dat soort eigenschappen. Hij komt veel voor in het midden- en zuiden van het land, in het noorden bijna niet. Ook in Italië en Zuid- Frankrijk komt de veenmol voor. Droge taaie grond is niks voor de veenmol, het liefste graaft hij in zachte, vochtige grond. Dicht bij het water is ideaal. Hij graaft ongeveer twee cm onder de grond en kan net als een mol heel snel naar achteren en naar voren bewegen in zijn gemaakte gangen. Ook heeft hij net als een mol brede, krachtige voorpoten waardoor hij een zeer goede graver is.

Bijzonder

De veenmol heeft opmerkelijke eigenschappen. Hij kan zich niet alleen zeer snel onder de grond verplaatsen maar boven de grond kan hij zichzelf ook snel verplaatsen. Omdat hij niet een zoogdier is maar een krekel heeft hij ook zeer sterke achterpoten en uiteraard vleugels. Met die vleugels kan hij enkele meters boven de grond vliegen. Dat doet hij niet vaak, meestal alleen in mei en juni. Net als een mol kan de veenmol zichzelf niet alleen ondergronds en in de lucht verplaatsen maar kan hij ook goed zwemmen. Je zou niet snel zeggen dat het een krekel is maar dat is toch echt het geval, de veenmol sjirpt net als andere krekels, je hoort ze vooral in de ochtend voordat de zon opkomt.

Vleeseter?

Stiekem is de veenmol een nachtmerrie voor boeren en voor mensen die graag een heel mooi bloemenperkje in de tuin hebben staan. De veenmol graaft net onder de grond gangen, als hij op zijn weg wortels tegenkomt, bijt hij deze af of eet ze op. Voor onkruid kan dit natuurlijk ook in het voordeel zijn. Daarentegen eet hij niet alleen wortels maar gaat hij op zoek naar kleine diersoorten net als hijzelf, daarbij kun je denken aan regenwormen, larven en andere insecten. Zelf wordt hij gegeten door grotere insecten en zoogdieren zoals loopkevers, katten en muizen.

Voortplanting

Mannetjes veenmollen zitten in de opening van hun gangen te sjirpen om de aandacht van de vrouwtjes te trekken. In dit holletje vindt de paring plaats. Het vrouwtje legt ongeveer 250 eitjes acht tot tien cm onder de grond op een plek waar de zon goed op het holletje schijnt. De eitjes hebben zonnewarmte nodig om goed te groeien. Het vrouwtje is erg zorgzaam voor haar kleintjes, als het nog eitjes zijn likt ze die om te zorgen dat er geen schimmels ontstaan. De eitjes barsten afhankelijk van de zon tussen de tien en vijftig dagen na het leggen. Het kan erg lang duren tot de kleine veenmolletjes volwassen zijn, meestal duurt dit meer dan een jaar. In dit jaar vervellen ze een aantal keer tot dat ze volwassen zijn. Als het tijd is om te vervellen, kruipen ze uit hun vel en hebben ze al een nieuw vel. Het nieuwe vel is heel dun en rekbaar maar word langzaam wat harder en krijgt een bruine kleur.