War Admiral - voor eeuwig verbonden met Seabiscuit

Ondanks dat War Admiral een fantastisch en getalenteerd renpaard was, is hij het bekendst geworden om die ene race die hij verloor...

Afstamming en signalement

War Admiral leek (tot teleurstelling van zijn fokker) meer op zijn moeder (Brushup, een kleine merrie) dan op zijn vader (Man o'War). Hij was geheel bruin, zonder aftekeningen en op zijn 3e niet veel groter dan 15.2 'hands'. Een stuk kleiner dan zijn vader, maar met hetzelfde temperament en talent leek hij een geboren winnaar. Hij werd geboren op 2 mei 1934 en overleed in het jaar 1959.

Carriére

Twee jaar

Als tweejarige kwam War Admiral voor het eerst aan de start. De twee koersen die hij toen liep won hij allebei gemakkelijk. Al snel mocht hij door naar de belangrijkere koersen, op 6 juni 1936 deed hij mee als favoriet aan de 'National Stallion Stakes', maar hij kwam als derde over de finish. Als tweejarige kwam ook Charley Kurtsinger voor het eerst op zijn rug, Charley heeft War Admiral in alle navolgende koersen gereden. Door een verkoudheid moest War Admiral 4 maanden rusten. In zijn volgende koers was hij absoluut geen favoriet, maar hij zette een sprint in en won met vijf paardlengten.

Drie jaar

War Admiral 'overwinterde' op de boerderij van zijn eigenaar. Toen hij terugkwam op de renbaan in april wisten veel mensen niet wat ze zagen. War Admiral was stukken gespierder geworden en een stuk gegroeid. Hij was niet zwaar, maar gestroomlijnd en gespierd, een prachtig paard! De volgende drie koersen won War Admiral allemaal met groot gemak. Een tijdje later rende hij de Belmont Stakes. Hij struikelde bij de start en viel bijna voorover, lenig als een kat plaatste hij snel zijn achterbenen onder zijn lichaam en rende door. Hij won ruim. In de winnaarsring deed men echter een schokkende ontdekking; het bloed plensde uit zijn rechtervoorbeen en zijn been en buik zaten onder het bloed. War Admiral had bij zijn poging om te blijven staan een flink deel van zijn eigen hoef afgetrapt. Het kostte hem viereneenhalve maand om te herstellen. Later won hij nog een aantal races en hij kreeg de titel 'Paard van het jaar'.

Vier jaar

Op 30 mei stond een race gearrangeerd tussen Seabiscuit en War Admiral. Seabiscuit kwam echter niet goed de trainingen door en werd geschrapt voor deze race. Sam Riddle was teleurgesteld en nam War Admiral mee naar de Suburban Handicap, die op dezelfde dag plaats zou vinden. Het parcours was echter zo zwaar door de regen dat de trainer van War Admiral hem schrapte. De fans van War Admiral waren woedend, zeker omdat het parcours uiteindelijk heel mooi opdroogde waardoor een vijfjarige het baanrecord brak. In de Massachusetts Handicap leek het alsof War Admiral en Seabiscuit eindelijk tot een controntatie zouden komen. Het had echter wéér geregend en Seabiscuit werd geschrapt. Sam Riddle besloot War Admiral niet te schrappen, wat hij misschien beter wel had kunnen doen. War Admiral kwam er de hele race niet aan te pas en finishte uiteindelijk als vierde. Ondanks dit verlies werd het steeds moeilijker om tegenstanders voor War Admiral te vinden, áls hij meedeed, won hij toch wel erg vaak. Seabiscuit leek het enige paard dat War Admiral het écht moeilijk kon maken.

De matchrace tegen Seabiscuit

War Admiral was het beste paard van het Oosten van Amerika, Seabiscuit het beste paard van het Westen van Amerika. De eigenaar van Seabiscuit daagde de eigenaar van War Admiral (Samuel Riddle) uit tot een matchrace tussen de twee paarden om te bepalen welke van de twee het beste paard van heel Amerika was. De onderhandelingen duurden lang, maar uiteindelijk zwichtte Riddle en kwam er een matchrace tussen de beide paarden. Deze race vond plaats op 1 november 1938 op de thuisbaan van War Admiral, Pimlico. War Admiral was torenhoog favoriet, maar verloor de race uiteindelijk met 4 paardlengten achterstand op Seabiscuit. Dit verlies is waar War Admiral vooral bekend van is geworden.

Een slechte gewoonte

Men zegt dat elk goed paard een slechte gewoonte heeft, of dat waar is weet ik niet, maar War Admiral had zeker een slechte gewoonte. Deze gewoonte had hij wél geërfd van zijn vader; hij was heel vervelend voor en bij de start van een race. Hij kon rustig een koers acht minuten ophouden, de helpers bij de start achter zich aanslepend.