De lijger, een enorm hybride roofdier
De lijger is een "hybride" dier. Een hybride is een kruising tussen twee verschillende diersoorten. In dit geval betreft het een kruising tussen een mannelijke leeuw en vrouwelijke tijger. In de natuur kunnen deze twee diersoorten elkaar haast niet tegenkomen. Deze roofdieren leven namelijk grotendeels ver van elkaar vandaan. Hierdoor bestaan er geen lijgers in het wild. Met behulp van fokprogramma's, kunnen onderzoekers een lijger creëren. Dit is mede mogelijk vanwege de sterke overeenkomsten in het DNA. Lijgers zijn groter dan leeuwen en tijgers. Hiernaast hebben zij een andere lichaamsbouw als gevolg van de genetische kruising. Tussen een mannelijke tijger en leeuwin is er óók een kruising mogelijk. De hybride die hieruit ontstaat heet een "teeuw" of "tigon".De lijger
- Het ontstaan van hybride diersoorten in het wild
- Het ontstaan van een hybride tussen een leeuw en tijger
- De gigantische afmetingen van lijgers
- Een hybride tussen een leeuwin en mannelijke tijger
Het ontstaan van hybride diersoorten in het wild
Een aanzienlijk aantal wilde diersoorten kunnen elkaar in de natuur niet tegenkomen. Dit is vanwege het grote verschil in habitat. Ze worden bij circussen en dierentuinen op een onnatuurlijke wijze bij elkaar gebracht. Dit heeft te maken geografische factoren, waarbij de dieren soms duizenden kilometers verplaatst worden. Echter kunnen ze soms wel dezelfde genetische voorouders hebben, ondanks de locatie waar ze gevangen zijn. Van verscheidene diersoorten is er een spreiding ontstaan vanwege migraties in het verleden. Verschuivingen tussen continenten en klimaatsveranderingen hebben dit veroorzaakt. Omdat deze diersoorten wel de zelfde genetische voorouders hebben, kunnen een aantal soorten met elkaar paren en voor nageslacht zorgen. Hoe meer de dieren genetisch op elkaar lijken, hoe eenvoudiger het is om een hybride te creëren. Wanneer ze genetisch teveel van elkaar verschillen, is er geen nageslacht mogelijk. Het nageslacht heeft veelal kenmerken die terug te vinden zijn in beide ouders. Het komt regelmatig voor dat het nageslacht van een hybride gebreken heeft. Echter lijken een aantal andere eigenschappen zelfs een voordeel te kunnen zijn voor het nageslacht.De positieve en negatieve eigenschappen die hybrides kunnen hebben
Hybrides kunnen een evolutionair voordeel hebben en hiermee de overlevingskans van hun soort vergroten. Dit is in het verleden aangetoond met de verspreiding van een aantal soorten zonnebloemen. Afstammelingen van de gewone zonnebloem en prairie zonnebloem, komen op gebieden voor waar de "ouders" niet kunnen groeien. Katachtige hybrides blijken echter regelmatig onvruchtbaar te zijn. Hierdoor hebben ze de kans niet om hun eventueel waardevolle genen te verspreiden. Hun gedrag is een andere oorzaak dat voortplanting in de weg kan staan. Sommige hybrides paren slechts met katachtigen die een specifieke vachtkleur hebben. Overigens kan het voorkomen dat ze een ander slaapritme hebben en hierdoor de kans klein is dat er gepaard wordt. Omdat zulke kruisingen tussen katachtigen problemen met zich meebrengen, zijn hierover discussies ontstaan.