Buidelwolf of Tasmaanse tijger

Artikel over de op Tasmanië levende buidelwolf of Tasmaanse tijger (Thylacinus cynocephalus), die vermoedelijk is uitgestorven in de jaren 30. De buidelwolf of Tasmaanse tijger is een roofdier dat vermoedelijk in 1936 is uitgestorven. De buidelwolf kwam voor het laatst voor op het Australische eiland Tasmanië en is hoofdzakelijk door de mens uitgeroeid. Het was één van de grotere vleesetende buideldieren in Australië, De familie waartoe de buidelwolf behoort heet de Thylacinidae, een familie van de roofbuideldieren.

Beschrijving

De buidelwolf dankt zijn naam aan het feit dat hij op een hondachtige lijkt. Het dier is echter geen familie van de wolf en andere hondachtigen. Oorspronkelijk kwamen er geen hondachtigen voor op het Australische continent, hun plaats werd hier dus ingenomen door de buidelwolf. De buidelwolf had dus ongeveer dezelfde rol in het voedselsysteem in Australië dan de hondachtigen bijvoorbeeld in Noord-Amerika hadden. De naam Tasmaanse tijger verwijst naar de strepen op de rug van het dier. Deze strepen dienen als camouflage in de bossen. Verder heeft het dier een lange staart, kangaroe-achtige staart waar de strepen enigszins doorlopen. In tegenstelling tot wat bij andere buideldieren in Australië het geval is zijn de voor- en de achterpoten even lang.

Leefgebied

Het oorspronkelijke leefgebied van de buidelwolf is behalve Tasmanië het vasteland van Australië en het eiland Nieuw-Guinea. Met de komst van de Aboriginals, ongeveer 5000 jaar geleden, die de dingo meebrachten, stierven de buidelwolven op het vasteland uit. De dingo's werden door de Aboriginals gehouden als huisdier, er ontsnapten echter ook dieren die verwilderden. En omdat de dingo stond op dezelfde plaats in de voedselketen dan de buidelwolf, betekende dit extra concurrentie voor de buidelwolven, dit tenslotte het onderspit moesten delven. Dit gebeurde ongeveer tweeduizend jaar geleden. Door de geïsoleerde ligging kon de buidelwolfpopulatie zich op Tasmanië in stand houden.

Uitroeiïng

Toen de Brittse boeren zich gingen vestigen op Tasmanië was het snel afgelopen met de buidelwolf. Ze dachten dat deze dieren een bedreiging waren voor hun vee en er werden premies uitgeloofd voor elk dood exemplaar. Gecombineerd met een epidemie onder buideldieren was dit de nekslag voor de buidelwolf. De buidelwolf at waarschijnlijk geen grote prooidieren zoals schapen, koeien en kangaroes, maar eerder kippen en dergelijke.

De laatste buidelwolf werd gevangen in 1933. Het dier zat gevangen in de dierentuin van Hobart, Tasmanië. Drie jaar later stierf het hoogstwaarschijnlijk aan verwaarlozing. Pas op 10 juli 1936 werd de buidelwolf in Tasmanië wettelijk beschermd. Dit was echter veel te laat, want waarschijnlijk was de soort toen al zo goed als uitgestorven. De gevangen buidelwolf stierf namelijk 59 dagen later, op 7 september 1936.

Toch niet uitgestorven?

Toch worden er nog regelmatig meldingen gemaakt dat er buidelwolven gesignaleerd zijn of worden er sporen gevonden. Er is echter nooit meer een exemplaar gevangen of op film gezet, de meldingen zijn noch officieel bevestigd.

Klonen

Een Australische professor ontdekte een een embrio van een jonge vrouwelijke buidelwolf dat sinds 1866 in alcohol geconserveerd was. Hij lanceerde in 1999 het idee om de buidelwolf op deze manier te klonen door middel van DNA.
Het DNA bleek echter van zulke slechte kwaliteit te zijn en zo gedegenereerd dat het zelfs ongeschikt is om in een DNA-databank op te slaan. Hoewel het plan nu van tafel is hoopt de wetenschapper zijn plan in de toekomst toch uit te kunnen brengen.

Lees verder

• Zeemonsters: De Reuzeninktvis