Het trekpaard, de krachtpatser

Wie kent ze nu niet, de vriendelijke grote reuzen? De echte krachtpatsers van de paaden, het Trekpaard.

Ras: Trekpaard
Leefgebied: gematigd koud klimaat
Herkomst: v. Ch.
Soort: Koudbloed
Kleur: veel roan
Gebruik: zwaar trekpaard
Stokmaat: +/- 1.60 m.
Invloeden: Bospaard

Het Nederlands Trekpaard is het zwaarste trekpaard in verhouding tot zijn schofthoogte. Het moderne ras werd in het begin van de 20e eeuw officieel geregistreerd toen de Koninklijke Nederlandse Verenigin va het Nederlandse Trekpaard en het daaraan verbonden stamboek opgericht werd. Nederland & België hadden al eeuwenlang zelfgefokte zware paarden. In de Middeleeuwen werden ze maar weinig gebruikt bij de oorlogsvoering, maar ze kregen de kans toen er vanuit de landbouw vraag ontstond naar een dier dat sterker was dan de alomtegenwoordige os. Merries van het Zeeywse type (die waarschijnlijk afstamden van de middeleeuwse ridderpaarden) werden geselecteerd en gekruist met de Brabander en de Ardenner om het gevraagde type te leveren. Sinds 1925 worden alleen nog paarden waarvan de beide ouders geregistreerd staan in het stamboek opgenomen. Het Belgisch Trekpaard heeft bijna dezelfde geschiedenis als het Nederlandse Trekpaard, en deze dagen maken het land van geboorte nog een verschil.

Het Nederlands Trekpaard is volgzaam en gewillig; ondanks zijn massieve bouw zijn zijn gangen verrassend levendig. Het ras is vooral beroemd om zijn uitstekende vruchtbaarheid, taaiheid, kracht en intelligentie. Het Nederlands Trekpaard is zwaar en massief gebouwd, maar niet log of traag. De benen lijken op pilaren en zijn sterk en gespierd. Rond de hoeven en aan de achterkant van de benen bevind zich veel behang. Het hoofd is vierkant, maar niet lelijk; prominente, enorme kaken en een vlak voorhoofd. De oren zijn vrij kort en recht, de ogen zijn vrij klein maar vriendelijk. De neusgaten zijn smal, maar beweeglijk en kunnen wijd opengaan. Het beeld dat van oudsher bestaat over het Nederlands Trekpaard is het grote, grove paard met dikke billen en een korte staart, door couperen. Vroeger werd dit vooral gedaan vanwege de veiligheid bij de landbouwwerktuigen. Maar ook vanwege het kordeel, een éénkoordig leidsel, zouden last hebben van de staart omdat deze over het koord zou slaan en het paard daardoor stuurloos zou worden.

Oorspronkelijk waren Trekpaarden in gebruik als krachtbron in de landbouw. De automatisering is echter zo snel gegaan dat voor de meeste bedrijven de paardenkracht niet meer van betekenis was. Tot op de dag van vandaag wordt het Nederlands Trekpaard voornamelijk nog gebruikt voor de recreatie, buitenritten en licht dressuurmatig werk. Ook zijn er vele keuringen en wordt er veelvuldig mee gemend. Zo is er de laatste jaren de Power Horse Competition in trek. Dit is een Trekpaarden mencompetitie gericht op kracht, wendbaarheid en snelheid. Op enkele plekken in Nederland en België wordt er nog gewerkt met de Nederlandse Trekpaarden. Zo is er in Oost Duinkerke (BE) nog eenmaal per jaar een groots feest waar men nog zoals vanouds de Trekpaarden aan het werk kan zien met de jaarlijkse garnalenvangst. In Zeeland zijn er rond februari en maart op verschillende plekken Straô’s. Van oudsher bedoeld om na de winterperiode de paarden de benen te wassen in zee tegen de mok en het zomerseizoen in te gaan.