Geschiedenis van de Berber

De Berber is een van de oudste paardenrassen ter wereld. Zijn geschiedenis gaat 4.000 jaar terug. Al 4.000 jaar leven deze paarden samen met mensen. Zij hebben zich ontwikkeld tot een gehard, werkwillig en mensgericht ras. Een ras waarin zowel de recreatieruiter als de wedstrijdruiter veel plezier kan beleven. In 4.000 jaar geschiedenis heeft het ras heel wat doorstaan. Hier treft u een kort overzicht.

Herkomst

De Berber komt oorspronkelijk uit de Maghreb landen (Marokko, Algerije, Tunesië). De Berber behoort samen samen met de Arabier en de Akhal-Teke tot de oudste paardenrassen ter wereld. Van oorsprong is de Berber bovendien een van de enige rassen waarin geen Arabisch bloed zit.

Gebruik

De Berber is een echt gebruikspaard. Het paard werd beschouwd als een deel van de familie en werd op allerlei terreinen ingezet. Het paard hielp mee met het bewerken van het land en/of diende als karrenpaard. In tijden van onrust was de Berber een oorlogspaard, dat onverschrokken ten strijde moest kunnen trekken. Ten derde werd en wordt de Berber ingezet in shows en in races. Hoe mooier en beter doorvoed het paard van een familie, hoe meer aanzien deze familie geniet.

Karakter

Zoals hierboven geschreven werden en worden Berbers voor allerhande werkzaamheden ingezet. Het overleven van de Berbergezinnen lag grotendeels in handen van de werkwilligheid en kracht van het paard. Dit heeft ertoe geleid dat alleen paarden met een goed karakter zich mochten voortplanten. Duizenden jaren van fokken op een zachtaardig, mensgericht en tegelijkertijd dapper karakter, heeft geleid tot het ontstaan van een trouw paardenras met pit. De Berber wordt ook wel bestempeld als ‘de enige hond waarop men kan rijden’.

Dit betekent echter niet dat men een sloom, meegaand paard te rijden krijgt. Berbers zijn uitermate intelligent en leergierig. Dit kan een voordeel zijn, maar ze gaan zich soms snel vervelen en dan bedenken ze hun eigen spelletjes. De eigenaar van een Berber moet erop toezien dat ze het werk gevarieerd houden en de Berber laten nadenken.

Deel van het gezin

Het Berbervolk is een echte paardencultuur. Ook het feit dat het paard als gezinslid werd beschouwd heeft bijgedragen aan het mensgerichte karakter. De Berber was oorlogspaard en kindervriend tegelijkertijd. Merries bevielen in de tent van hun gezin van een veulen, en ga zo maar door.

Introductie van de Arabier

Oorspronkelijk was het het Berbervolk dat in de Maghreblanden woonden. De Arabieren hebben het gebied echter veroverd en hebben hun Arabische paarden meegebracht. Arabische paarden waren sneller dan Berbers en hadden een groter uithoudingsvermogen. Daarnaast werd de schoonheid van Arabieren erg gewaardeerd.
Tot op heden zijn Arabieren in de Maghreblanden meer waard dan Berbers. Arabieren en Berbers werden en worden daarom regelmatig gekruist. Hieruit zijn de Berber-Arabieren voortgekomen.

Vele paarden in Marokko en Tunesië hebben geen papieren. Het is onbekend of zij Arabisch bloed meedragen. Bij de import van Berbers waarvan de afkomst onbekend is, wordt daarom vaak automatisch een aandeel van 50% Arabisch bloed toegekend.

Moren veroveren Spanje

De veroveringslust van de Arabieren strekt zich gedurende 700 jaar uit tot Zuid-Spanje. De Moren namen paarden mee uit Marokko. Deze paarden plantten zich voort met de inheemse Spaanse paarden. Hieruit is onder andere het Andalusische paard ontstaan. Omgekeerd werden Spaanse paarden ook meegebracht naar de Maghreb landen, waar zij de Berberpaarden beïnvloedden.

Koloniale tijd

De Maghreblanden zijn veroverd door de Fransen. Ook zij erkenden de kwaliteiten van de Berber al snel. Er werd lovend geschreven over hun enorme kracht, gemak waarmee zij verzamelden, hun geduld en werkwilligheid.
Een Berberpaard werd regelmatig geschonken aan staatshoofden. Het bekendste voorbeeld is waarschijnlijk Godolphin Barb, dat cadeau is gedaan aan Engeland. Hij is één van de drie stamvaders van de Engelse Volbloed. Lange tijd is niet geweten dat Godolphin een Berber was. Men dacht dat het een Arabier was, hij stond dan ook bekend als Godolphin Arab.

In deze tijd heeft de Berber wederom zijn gehardheid laten zien. Napoleon had verschillende paardenrassen mee op zijn expeditie door Rusland, waaronder de Berber. Het waren alleen de Berberpaarden die zich in deze erbarmelijke toestanden in leven wisten te houden, door zich te voeden met het riet op de daken van huizen.

Voorouder van…

In de eerdere paragraven is al duidelijk geworden dat de Berber de (onbekende) voorouder is van een aantal bekende, moderne paardenrassen. De Andalusiër en Engelse Volbloed zijn slechts enkele voorbeelden van een hele lijst met rassen. Ook de volgende rassen zijn beïnvloed door de Berber:

• Connemara
• Criollo
• Mustang
• Paso Fino
• Quarter Horse

Hoewel de meeste van deze rassen bekend en geliefd zijn, is de Berber nog steeds relatief onbekend en ondergewaardeerd.