Het herpesvirus bij duiven

Het Pigeon Herpesvirus 1 verschilt serologisch van de herpesvirussen van andere diersoorten. Bij het serologisch onderzoek wordt niet naar virussen, bacteriën en dergelijke gezocht, maar er wordt gekeken of er antistoffen tegen dit virus in het bloed voorkomen. Serologisch zijn meer dan 50% van de duiven positief op antistoffen tegen het duivenherpesvirus. Maar klinische gevallen, dus daar waar het tot een uitbraak van het virus komt, zijn redelijk zeldzaam.

Overdracht van het virus

Virus latent aanwezig

De meerderheid van de duiven is latent besmet met het herpesvirus en ondervindt daar geen enkele last van. Wel zijn deze duiven in staat het virus te verspreiden. Deze latente dragers van het virus kunnen met onderbrekingen (intermitterend) het virus uitscheiden. Deze uitscheiding wordt vooral beïnvloed door stress. Stressfactoren kunnen van diverse aard zijn zoals kweken, transport, een hoge vochtigheidsgraad en overbevolking op het hok.

Azen en besmette jonge duiven bijzetten

Natuurlijk worden de jongen van besmette duiven ook tijdens het azen besmet maar deze duiven genieten nog maternale immuniteit door de antistoffen meegekregen via het ei. Klinische symptomen, echte ziekteverschijnselen, blijven dan ook uit. Ook dergelijke jonge duiven blijven wel hun leven lang drager van het virus. Er zijn wel klinische verschijnselen te verwachten bij jonge duiven die nog geen antistoffen hebben en voor het eerst met het virus te maken krijgen. Dit kan bijvoorbeeld als men aangekochte of verkregen jonge duiven die latent besmet zijn op het hok brengt bij de eigen jonge duiven.

Besmetting

Bij een besmetting kunnen er na vijf tot zeven dagen de eerste ziekteverschijnselen optreden. Ook de eigen jonge duiven, die nog maar weinig antistoffen hebben, kunnen dan aangetast worden vanwege de verhoogde infectiedruk die dan ontstaat. Het virus kan zo wekenlang actief blijven op een hok. Daarnaast duurt het herstel van een flinke besmetting soms wel enkele weken. Het overdragen van het virus gaat veelal via het drinkwater. Omdat zoveel duiven drager zijn is een besmetting nooit uit te sluiten

Symptomen

Herpesvirusinfectie kan bij nestjongen aanleiding geven tot acute sterfte zonder zichtbare symptomen. Bij autopsie wordt een vergrote lever met necrosehaardjes aangetroffen. Ook in de milt kunnen necrosehaardjes worden gevonden. Bij de oudere duiven zien we symptomen die vaak lijken op coryza. In het bovenste deel van de luchtpijp en slokdarm kunnen we gelige beslagen waarnemen. Door de aantasting van de krop wordt het moeilijk voor de duiven om voer te verteren en de eetlust verdwijnt daarom ook bijna helemaal. Dit beeld zien we niet alleen bij jonge duiven, maar ook bij oude duiven kunnen we deze verschijnselen waarnemen. Er zijn overigens nog andere ziekten waarbij dergelijke beslagen zichtbaar zijn zoals bij de difterievorm van pokken en bij een infectie met de schimmel Candida albicans.

Diagnose

Omdat meer dan de helft van de duiven latent besmet zijn kan de diagnose niet gesteld worden door serologisch onderzoek. Als er dan antistoffen worden aangetroffen valt er niet te zien of dat door een latente besmetting komt of door een acute besmetting. Er zijn weliswaar andere methodes om een diagnose te stellen zoals virusisolatie uit keelswabs, maar in de dagelijkse praktijk zal dit maar zelden worden toegepast evenals onderzoek na het de dood via histologisch onderzoek.

Behandeling

Voor het duivenherpesvirus is geen vaccin beschikbaar en daarom is ook geen adequate behandeling mogelijk. Men kan enkel trachten om met medicijnen de gevolgen van de bijkomende infecties te bestrijden. Ook kan het nuttig zijn een zeer goede hygiëne te betrachten en het hok te ontsmetten om de infectiedruk te verlagen.

Preventie

Een goede hygiëne en weerstand van de duiven tegen de ziekte is de enige preventieve remedie tegen deze ziekte. Dit kan de duiven helpen om zelf een aanval van het virus te doorstaan. Voorkomen kan men daarmee de ziekte niet, maar het zal mogelijk helpen bij een herstel van deze misschien wel onderschatte ziekte.