Seborroe bij dieren

Seborroe bij dieren Seborroe is een huidaandoening die zowel bij de mens als dier voorkomt. Het is een chronische huidaandoening waarbij er sprake is van een afwijkende talgproductie en een keratinisatiestoornis. Dit houdt in dat de verhoorning van de huid veel te snel verloopt. Onder normale omstandigheden duurt dit bij een hond 22 dagen, terwijl dit bij honden met seborroe is teruggebracht tot 4 dagen.
Door de keratinisatiestoornis zien we een ophoping van hoorn op het huidoppervlak. Daarnaast verandert de samenstelling van talg waardoor het huidoppervlak heel vet of heel droog kan worden. De talglaag, zoals hij normaal bestaat, biedt een beschermende laag tegen bacteriën. Dit is nu niet het geval, waardoor bacteriële huidontstekingen bij seborroepatiënten veel voorkomen.

Indeling naar oorzaak

Bij patiënten met seborroe zien we een indeling in bepaalde groepen:

Primaire metabole seborroe: dit wordt onder andere veroorzaakt door storingen in de vetstofwisseling, een verminderde werking van de schildklier (hypothyreoïdie) of een bijnier die overactief is.

Secundaire seborroe: seborroe die optreedt als secundair verschijnsel bij andere huidaandoeningen zoals kleurmutant alopecia en allergische huidaandoeningen.

Idiopathische seborroe: dit is seborroe waarbij geen duidelijke oorzaak is aan te wijzen.

Voorkomen

Seborroe zien we het meest bij de hond, voornamelijk bij de cocker spaniel. Bij de kat zien we seborroe zelden en dan uitsluitend als secundaire seborroe, bijvoorbeeld bij een vlooienallergie. Bij het paard komen deze drie varianten incidenteel voor.

Verschijnselen

Bij patiënten maken we onderscheid tussen de droge seborroe en de vettige seborroe. De droge seborroe, die het meest voorkomt, wordt gekenmerkt d oor een schilferige vacht en huid, die droog aanvoelt. De vettige seborroe gaat gepaard met een vettige huid en vacht en wordt vaak gekenmerkt door een indringende geur. Voor de behandeling is het van belang om vast te stellen van welk type de patiënt last heeft.

Seborroe komt over het hele lichaam voor, maar is voornamelijk te zien op de ellebogen, hakken en oren. Bij het paard is de manenkam vaak aangetast. We zien het meestal als een overmatige schilfering samen met een droge huid. De kleur van de schilfers varieert van grijswit tot geelbruin.

De idiopathische vorm van seborroe wordt vaak al vanaf jonge leeftijd waargenomen en gaat gepaard met matige tot vrij heftige jeuk. Voor de andere twee vormen hangt de leeftijd nauw samen met de oorzaak. Ditzelfde geldt voor de hoeveelheid jeuk die het dier ondervindt.

Behandeling

Als er een specifieke oorzaak is gevonden waardoor de seborroe ontstaan is, dient deze behandeld te worden. De seborroe, die dan secundair ontstaan is, zal over het algemeen spontaan verdwijnen. Wordt er geen oorzaak gevonden, bijvoorbeeld bij de idiopathische seborroe, dan wordt de behandeling gericht op het verwijderen van de overmatige schilfering en het normaliseren van de talproductie. Hiervoor wordt een milde shampoo en conditioner gebruikt.

Prognose

Bij dieren met een primaire of idiopathische seborroe is de behandeling veel lastiger dan bij dieren waarbij een onderliggende oorzaak gevonden wordt. Gelokaliseerde problemen, bijvoorbeeld in de manenkam bij het paard, zijn met wassingen vaak wel onder controle te houden.