Dieren: ademen en de afwijkingen herkennen

Ademhalen is van levensbelang. Daarom is het belangrijk af en toe te kijken en symptomen te kunnen herkennen als een dier geen juiste ademhaling heeft. U kunt naar het ritme van het ademhalen, afwijkende ademhalingen, frequentie, bijgeluiden en slijmvliezen. Bij een normale ademhaling bewegen borstkas en buik naar buiten toe bij een inademing.

Normaal ademen

Inademen is een actief proces dit betekend dat uw lichaam er echt iets voor moet doen. De ademhalingsspieren trekken samen en de ribbenkast zal iets ruimer worden. Op dit moment trekt de spier in het middenrif ook samen waardoor het middenrif platter wordt. Nu kan er lucht in de borstkas worden aangezogen. Het uitademen is een passief proces, dit gebeurd eigenlijk vanzelf alles gaat terug naar de normale houding. Als de ademhalingsspier in het middenrif ontspant wordt de borstkas kleiner. Hierbij wordt de lucht uit de longen geperst. Een dier met een normale ademhaling heeft een borstbuikademhaling. Dit betekend dat bij de inademing de borstkas en buik naar buiten toe bewegen.

Normaal ademhalingsschema

Om te kijken of het dier voldoende zuurstof binnenkrijgt kunt u ademhalingsfrequentie bepalen. U telt hierbij 15 seconden lang hoeveel keer de borst en buik uitzet en vermenigvuldigt dit aantal met 4 dan heeft u het aantal ademhalingen per minuut. De uitkomst kunt u hieronder vergelijken:

Afwijkende ademhalingen

• buikademhaling - Hierbij beweegt het dier alleen zijn buik bij het ademhalen. Dit doet he tdier meestal zodat het zijn ribben niet hoeft te bewegen en hij minder pijn heeft. Buikademhaling wordt onder andere gezien bij dieren met een gebroken rib.
• borstademhaling - Hierbij zien we het dier alleen zijn borstkas bewegen bij het ademen. De buik wordt stil gehouden zodat hij minder pijn heeft. Dit kan bijvoorbeeld voorkomen bij dieren met buikklachten.
• pendelende ademhaling - Hierbij beweegt bij de inademing de borstkas naar buiten en de buik naar binnen. Bij de uitademing gebeurd dit precies andersom. Een pendelende ademhaling wordt gezien bij dieren waarbij het middenrif niet goed functioneert, bijvoorbeeld als het middenrif is gescheurd

Blauwe slijmvliezen

Als het dier niet genoeg zuurstof heeft zijn de slijmvliezen blauw gekleurd. De duidelijkst verkleurde slijmvlies bij een afwijking is altijd het tandvlees. Door de ophoping van kooldioxide in het bloed worden de slijmvliezen blauw.

Benauwdheid

Als een dier ernstig benauwd is wilt deze liever niet gaan liggen maar het liefst met zijn poten zo ver mogelijk uit elkaar zitten. Bij benauwdheid horen ook bijgeluiden zoals snurken en rochelen. Zijn ademhaling gaat vaak erg snel.