Plofkip is beter voor het milieu dan biologische kip
De plofkip is beter voor het milieu dan de biologische kip. Wanneer u deze stelling op een verjaardagsfeestje verdedigt loopt u grote kans dat u wordt verdacht van verregaande dronkenschap. Toch is het geen dronkenmanspraat. Wanneer we de harde cijfers erbij pakken dan blijkt de biologische knuffelkip een kakelende milieuramp.Bij buitengewone stellingen horen harde data, laten we daarom eerst alle feiten netjes op een rijtje zetten voordat we conclusies trekken. In Nederland werden volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek in 2010 465 miljoen plofkippen geslacht. Een jaar later was dit gestegen tot 490.413.200 kippen. Hoewel meer dan de helft van het geproduceerde kippenvlees wordt geëxporteerd eten we per jaar gemiddeld als Nederlander 18,8 kg kippenvlees. Dit is voornamelijk kipfilet (het borstvlees). De vleugeltjes en poten worden door Nederlanders minder gewaardeerd, die worden voor een groot deel door Oost-Europeanen gegeten.
Wat is een plofkip?
Plofkip is een informele benaming voor het ras kippen dat wordt gehouden in de vleesproducerende bioindustrie. Deze kippensoort groeit vanaf het moment dat hij uit het ei gekropen is in slechts zes weken uit tot een kip van 2,2 kg waarna het dier geslacht wordt. De dieren worden meestal in een kleine ruimte gehouden en krijgen nooit daglicht te zien. Dat klinkt natuurlijk vreselijk. Voor de dierenliefhebber die niet zoveel om het milieu geeft is er natuurlijk maar één goed alternatief, het biologische kippetje. Maar wat is eigenlijk een biologische kip? Is dat een dier dat vrijuit over het boerenerf scharrelt, waarna zij (altijd een vrouwtje, want de biologische haantjes worden meteen uit het ei “geeuthanaseerd”) oud en levensmoe vriendelijk naar de slachtbank wordt geleid? Vergeet het maar. Dat utopische idee past ook niet bij de biologische kippenhouderij. Een biokip leeft slechts 25 dagen ouder dan haar plofkip zusjes. Ook voor de biologische kip zijn na 81 dagen de levensdagen geteld. Niet een echte grote verbetering dus.Waarom de plofkip beter voor het milieu is
Bron: OpenClipart Vectors, PixabayHet is dus zaak zo effectief mogelijk om te gaan met de beschikbare landbouwgrond. Om dat te doen zouden we eigenlijk minder vlees moeten eten. Voor de productie van iedere kilo vlees is namelijk meer dan 10 kilo landbouwgewas nodig. Helaas voor het milieu wordt er juist steeds meer vlees gegeten. Om aan de vraag voor diervoeder te kunnen voldoen, worden momenteel grote delen van het Braziliaanse regenwoud en andere bossen gekapt, om ruimte te maken voor graan en sojaplantages. Dat ontbossing bijdraagt aan klimaatverandering is onomstreden. Het is dus zaak om het vlees dat we produceren zo effectief mogelijk te maken zodat er minder milieuschade is. En hier komt de plofkip ruim als winnaar uit de bus. De plofkip is namelijk veel efficiënter dan de biokip. Om 1 kilo vlees te produceren neemt de plofkip met veel minder voer genoegen, zodat er sowieso minder bos in landbouwgrond veranderd dient te worden.
Broeikasgassen
De plofkip is zoveel beter voor het milieu omdat hij heel effectief met zijn voer omgaat. In het korte leven dat ze heeft wordt bijna alle voer gebruikt om vlees te produceren. Het gevolg is dat de aanmaak van broeikasgassen, zoals CO2 per kilogram vlees ook veel lager is. Blonk/ABN Amro heeft berekend hoeveel broeikasgas er vrijkomt:- Biologische kip: 5,2 kilo broeikasgas per kg vlees
- Plofkip: 3,3 kilo broeikasgas per kg vlees
Volgens voedselwetenschapper Sanne Dekker is het voer de belangrijkste bepalende factor voor de milieuprestatie van de kip. Het bepaalt ongeveer de helft van de milieubelasting van de kip. Biologisch voer komt volgens haar voor een groot deel Oekraïne (tarwe), terwijl gangbaar voer van dichtbij wordt aangevoerd uit landen als Duitsland en Frankrijk. De aanvoer van die laatste kost dus weinig energie en CO2. Verder gebruiken de Oekraïense boeren ook nog eens weinig mest op hun akkers waardoor de productie per hectare laag is, zodat er meer langbouwgrond nodig is voor dezelfde hoeveelheid graan. Er is dus veel grond en energie nodig voor de productie van biologisch kippenvlees. Dit effect wordt ook nog eens versterkt door de hoge voerbehoefte van de biologische kip. Hij zet namelijk relatief weinig om in smakelijk kippenvlees.
