De Cavalier King Charles Spaniel

De Cavalier King Charles Spaniel is niet voor niets ongekend populair. Hij is ongecompliceerd van karakter, lief, levendig, sportief en onbevreesd. En al die goede kwaliteiten worden ook nog eens gecombineerd met een aantrekkelijk uiterlijk. Kortom: eenheel prettige hond in een heel handzame verpakking.

Troeteldier

Al in de veertiende eeuw hieldde adel kleine Spanieltjes als troeteldier. Vermoedelijk waren deze hondjes afkomstig uit het Verre Oosten. In latere eeuwen kwamen deze Spaniels onder andere in Engeland en Schotland terecht en kwamen daar onder de bescherming van de vorstenhuizen te staan. King Charles II was zo gek op de Spanieltjes, dat hij ze altijd bij zich hield. Ze sliepen in zijn bed en waren aanwezig als hij zijn staatszaken afhandelde. De populariteit van de King Charles Spaniel nam echter af toen een Oranje zijn intrede deed in Engeland. Willem III hield meer van Mopshonden.

De lange neuzen raakten uit de mode en de Mopshond met platte snoet werd steeds meer met de King Charles Spaniel gekruist, die hierdoor een steeds breder hoofd en een steeds kortere snuit kreeg. Ook het inkruisen van de Chin Chin (Japanse Spaniel) en de Pekingees droeg bij aan het veranderende uiterlijk van de King Charles Spaniel. De uitzondering hierop vormde de Duke of Marlbourough. Deze hertog hield zich trouw aan zijn eigen spaniels die, net zoals zijn kasteel, Blenheims werden genoemd. Deze Blenheimspaniels waren rood-wit gevlekt en werden ook voor de jacht gebruikt.

Overzee

De Amerikaan Roswell Eldrigde werd de redding van het ras. Hij zocht in Engeland naar langsnuitige Toy Spaniels, maar kon ze niet vinden. Om fokkers te inspireren in het oude type in de kleur Blenheim terug te fokken loofde hij vijf jaar lang een geldprijs uit van 25 Engelse ponden voor de reu en de teef die het meest leken op de Spaniel die stond afgebeeld op een schilderij van Karel II. Gelokt door dit in die tijd aanzienlijke bedrag lukte het een aantal fokkers om, met gebruikmaking van King Charles Spaniels met een te lange snuit, het oude type weer terug te fokken.

In 1928 werd een rasstandaard opgesteld, maar om verwarring te voorkomen werd aan het teruggefokte type de naam Cavalier King Charles Spaniel gegeven, want men vond dat beide typen het recht hadden deze naam te dragen. Vlak na de tweede wereldoorlog werd het ras officieel herkend. Voor de hond had dit tot gevolg dat zijn populariteit daalde ten gunste van de Cavalier. Misschien werkte daaraan mee dat de Cavalier wederom zijn intrede deed in het Britse koninklijk huis toen prinses Margaret er in 1960 eentje in huis haalde.

Karakter]

De gemiddelde Cavalier is hartverwarmend lief en vriendelijk van aard en het grootste doel in zijn leven is het maken van zoveel mogelijk vrienden. Hij is aanhankelijk en erg op gezelschap gesteld, reden waarom hij soms wat moeite heeft met alleen thuisblijven. Veel Cavaliers zijn vrij deemoedig van aard. Ze nemen snel een lage lichaamshouding aan met de buik bijna tegen de grond, de oren naar achteren en de staart bijna tussen hun benen kwispelend. Soms rolt een Cavalier zich zelfs in opperste onderdanigheid op zijn rug.

Als je hem dan benadert, kan het gebeuren dat hij even een deemoedsplasje laat lopen. Ten onrechte wordt dit nog wel eens aangezien voor angst, maar daar heeft het niets mee te maken. De Cavalier is niet eenkennig en sluit gemakkelijk vriendschap. Ondanks zijn zachtheid is de Cavalier geen doetje. Hij kan zelfs flink waaks wezen en behoorlijk aanslaan bij onraad. Verwacht alleen niet van hem dat hij uw inboedel tegen inbrekers zal verdedigen. Eerder zal hij hen vriendelijk naar de kostbaarheden begeleiden. Niet uit angst, want de Cavalier is een onbevreesd tiepje, maar puur uit goedheid van zijn hart.

Flexibel

De Cavalier mag dan misschien wel af en toe op de bank mooi liggen wezen en zich uiterst tevreden opkrullen op een lekker warme schoot, maar voor een fikse wandeling is hij ook altijd te porren. Hij legt moeiteloos flinke afstanden af en plonst als dat zo uitkomt eens lekker het water in. Soms kan hij zelfs een uitgesproken jachtinstinct aan de dag leggen. Toch zal hij niet zeuren als er eens een paar dagen wat minder fanatiek gewandeld wordt. Het Cavaliertje is flexibel en past zich moeiteloos aan voor verschillende mensen.

De sportievelingen kunnen zich met een Cavalier helemaal uitleven, maar hij doet het net zo goed bij oudere mensen in de stad. Als er maar voldoende met hem gespeeld wordt en hij zo vaak mogelijk met ze mee mag. Met andere honden kan de Cavalier prima overweg en hij zal zelden tot nooit de aanstichter van ruzie of schermutselingen zijn. Andere huisdieren zoals katten, kunnen zich meestal ook in zijn aanhankelijkheid verheugen. Hij deelt zelfs graag zijn mand met het konijn of de kat des huizes.