Veel voorkomende huidproblemen bij cavia’s
Huidproblemen komen vaak voor bij cavia’s. Mijten, schimmels, kale plekken, tumoren en ontstoken zoolkussens zijn de meest voorkomende aandoeningen. Ze veroorzaken verschillende klachten zoals jeuk, kaalheid, pijn of korsten. Als een cavia last heeft van schimmels dan is dat niet altijd zichtbaar. Schimmels zijn overdraagbaar op mensen en gaan niet vanzelf over. Wees dus alert wanneer je last krijgt van jeuk en rode plekken. Een bezoek aan de arts is dan noodzakelijk. Over het algemeen zijn huidproblemen bij cavia's wel goed te behandelen.
Mijten of schurft bij cavia's
Wanneer een cavia last heeft van mijten, wordt dit ook wel schurft genoemd. Trixacarus Caviae is de meest voorkomende mijt bij cavia’s. Mijten zorgen voor hevige jeuk, soms zo erg, dat het epileptische aanvallen kan veroorzaken. De huid wordt rood door het vele krabben en er ontstaan kale plekken. Het krabben veroorzaakt ook infecties en huidbeschadigingen, er ontstaan wit/gelige korstjes. Mijten worden verspreid door onderling contact, een besmette kooi of door besmette bodembedekking.
De diagnose en behandeling
Vaak begint de infectie aan de achterkant van het lichaam en verspreidt zich uiteindelijk over het hele lijf. Door de aanwezige symptomen kan de diagnose worden vastgesteld. Soms is het nodig om een monster af te nemen. Met een speciaal instrument schraapt de dierenarts dan wat van de huid af, vaak tot de huid gaat bloeden. Dit is nodig omdat mijten diep in de huid kunnen zitten. Dit afkrabsel van de huid wordt onder de microscoop bekeken op aanwezigheid van mijten en eitjes. Zodra de diagnose is gesteld kan worden gestart met de behandeling. Die bestaat uit speciale druppels voor de huid, of uit het toedienen van injecties.
Een schimmelinfectie
Schimmelinfecties zijn erg besmettelijk en overdraagbaar op mensen. Mensen krijgen er jeuk en rode plekken van. Een schimmelinfectie gaat niet vanzelf over. Neem daarom, bij klachten, contact op met de huisarts. Een cavia kan besmet zijn met een schimmelinfectie zonder dat dit zichtbaar is en wordt dan een ‘drager’ genoemd. Ook als er geen zichtbare symptomen zijn, kan het dier anderen besmetten. De infectie is te herkennen aan kale, schilferige plekjes, die erg kunnen jeuken. De kop en de oorschelpen worden meestal het eerst aangetast, daarna volgt de rest van het lichaam.
De diagnose en behandeling
Er zijn haren van de cavia nodig, voor het stellen van een diagnose. Deze worden opgestuurd, voor onderzoek onder de microscoop en op kweek gezet. Daarna kan de behandeling worden gestart. De schimmelinfectie verdwijnt door het wassen met een speciale shampoo. Hardnekkige infecties worden behandeld met een drankje.
Kaalheid
Kale plekken kunnen worden veroorzaakt door: jeuk, vitaminegebrek, overmatige poetsdrang, verveling, dominant gedrag van soortgenoten en hormonen.
De diagnose en behandeling
Vrouwelijke cavia’s hebben soms last van cysten op de eierstokken. Dit zijn blaasjes gevuld met vocht, die vrouwelijke hormonen aanmaken. Hierdoor worden er teveel hormonen geproduceerd en ontstaat er, aan beide kanten van de flanken, een kale plek. Dit komt ook bij zwangere cavia’s voor. De kale plekken verdwijnen na de bevalling vanzelf. Uit verveling knaagt een cavia aan de haren waar hij goed bij kan, op zijn flanken. Zo ontstaan er kale plekken. Om dit te voorkomen bied je de cavia ruwvoer aan en zorg je voor voldoende afleiding. Wanneer meerdere cavia’s bij elkaar gehouden worden kan degene die hoger in rang staat dan de anderen dominant gedrag vertonen. Dit uit zich in het afbijten van de haartjes van andere cavia’s.
Huidtumoren zijn meestal goedaardig
Een goedaardige tumor van de haarfollikel komt het meest voor bij cavia’s. Er ontstaat een bult, meestal in de omgeving van de flanken, die een wit tot geel grijze substantie bevat. Deze tumoren zaaien zich bijna nooit uit. Als ze niet te groot zijn, kunnen ze chirurgisch worden verwijderd.
Ontstoken zoolkussens
Een ontsteking aan de voetzolen wordt ook wel pododermatitis genoemd.
Het komt vaak voor bij:
- Cavia’s met overgewicht
- Een slechte hygiëne, een natte of ruwe ondergrond
- Vitamine C tekort
- Ouderdom
- Te weinig beweging
De diagnose en behandeling
De voetzolen zwellen op en zijn pijnlijk. Er ontstaan kleine wondjes, die geïnfecteerd kunnen raken waardoor abcessen ontstaan. Een infectie kan de huid, spieren, pezen en botten aantasten. Na het stellen van de diagnose, kan de behandeling worden gestart. Bij een lichte ontsteking helpt het zalven en baden van de voetzolen voldoende. In andere gevallen wordt antibiotica in combinatie met pijnstillers voorgeschreven. Bij een ernstige infectie moet het aangetaste weefsel chirurgisch worden verwijderd. Om ontstekingen aan de voetzolen te voorkomen is het van belang het hok goed schoon te houden, te zorgen voor zachte bodembedekking, extra vitamine C te geven en overgewicht te voorkomen.